ආ මග දෙස හැරී බැලීම- 2013..

       තවත් අවුරුද්දක් අවසානෙට ඇවිල්ලා.. ඒ කියන්නේ අපි හැමෝම තව අවුරුද්දකින්, දවස් 365කින්, වයසට ගිහින්..  ජනවාරි පළවෙනිදා අලුත්ම කියල ගත්ත සමහර දේවල් අන්තිම පරණ වෙලා අවලංගු කාසි වගේ වෙලා ගිහින්..
                                                                    
                                          ගිය අවුරුද්දේ මගේ පැත්තෙන් ගත්තහම නම් පලවෙනි සති දෙක විතරයි වගේ හොඳට ගියේ.. ඊට පස්සේ නම් මෙලෝ රහක් නැති උනා අන්තිම සති දෙක ඇරෙන්න. ට්‍රිප් ටිකක් නම් සෙට් උනා තමා.. ඒ උනාට ඉතින් ජීවිතේ කියන්නේ ට්‍රිප්ම නෙවේනේ.. (අනේ එහෙම වෙනවා නම් කොච්චර එකක්ද....)
     කරපු කරපු වැඩේ කෙලවුනා.. හරි ගිය එවලත් මොකක් හරි හුට්ටප්පරයක් තිබ්බ. එක්කෝ හරි ගියත් හරි ගියේ තව එකක් කෙලවාගෙන. අනේ මන්දා මම ජනවාරි පළවෙනිදා ඇඳෙන් නැගිට්ට නැකත වැරදිද මන්ද..
    නැකත් ගැන කියද්දී මේකත් මතක් උනා.. අර ඉවාන් පවුලුෂා අයියත් කිව්වා වගේ, පෙළක් කස්ටිය දැන්ම ඉඳන්ම දත කට මැදගෙන ඉන්නවා දුවන්න නැකත් හඳහන් බලාගන්න. අද මම මාලිගාවට ගිහින් ආපු ට්‍රේන් එකටත් එකෙක් ඇවිල්ල කෑගගහ ලිත් විකුනනවා.. ජෝතිෂ්‍ය ශාස්ත්‍රය ඇත්ත කියල මමත් විස්වාස කරනවා ඒ උනාට දැන් තියන සෑස්තරේ නම් පට්ට පල් බොරුවක් කියල තමා මට නම් කියන්න තියන්නේ. ඒක බොරුවක් කරගෙන තියන්නේ..
     හරි හරි එවලින් කමක් නෑ.. ගිය අවුරුද්දේ තරමට රිවීව් එක දිග නැති උනත්, මේ අවුරුද්ද නම් මට එච්චර සුභ නෑ.. කොච්චර අසුභාද කියනවා නම් ඊයේ මට මගේ කාමරෙනුත් එලියට යන්න උනා.. මේ ටික ටයිප් කරන්නෙත් සාලේ කොනකට වෙලා ලැප් එක දිගෑරගෙන.. අද හවස පන්සලේ බෝධි පූජාවකට ගියා. ඒ වෙලාවේ කරන්ට් එක නැති වෙලා බෝධි පූජාව විකාරයක් උනා.. ඒකත් කෙලවුනා..
     බ්ලොග් පැත්තෙන් බැලුවොත්, අපේ පොඩ්ඩි අක්කා විවාහ උනා, මමත් බ්ලොග් යාළුවො ගොඩාක් අඳුරගත්ත, සමහර අය මූණටම හම්බුනා.. ඒ වගේම මම කලින් පොස්ට් එකේ සඳහන් කල විදියට බීච් පාටි එකටත් ගියා.. ඒ කිව්වේ මගේ පලවෙනි බ්ලොග් ගෙට්ටුව... 
     මේ අවුරුද්ද ගැන ආපහු මතක් කරද්දී මට මතක් වෙන්නේ 2003 අවුරුද්දත් මේ වගේම නේද කියල. මේ වගේම නැති උනත් මීට බොහෝ සමානයි වගේ... හැබැයි, 2003 ඉවරල 2004දි තමා මම හිතන විදියට ජීවිතේ හොඳම අවුරුදු වලින් එකක් ගත කලේ.. බලමු, මේ 2014ත් 2004 වගේ වේවිද, එහෙම නැත්තම්, අලුත්ම විදියකින් ගෙවිල යයිද කියල...
    කොහොම නමුත්, අවසාන වශයෙන් මේ අවුරුද්ද ගැන මට කියන්න තියන්නෙත් මෙච්චර තමා.. මේ මගේ මූනුපොතේ යාලුවෙක් දාපු ස්ටේටස් අප්ඩේට් එකක්..
"Dear 2013,
You have given me more than enough. Only 8 more days left. Shut your f%&@ing mouth & please go. Thanks for coming and please don't come back again. F&%$ You!"

  කොහොම උනත්, ගිය දේ ගිය නිසාත්, හෙට අලුත් වසරක් නිසාත්, ඒ උදාවෙන නව වසර, බ්ලොග් කියවන ලියන, ඔබ සෑම සියලු දෙනාටම අඟහරු වැසියන් වෙනුවෙන් මම මෙහෙම ආසිරි පතන්නම්!
සාමය සතුට සපිරි,
සෞභාග්‍යමත්,
සතුට පිරුනු,
සුභ නව වසරක් වේවා....!
                                     

ජීවිතයේ ගෙවී ගිය සොඳුරුතම හොරා කිහිපයක ආවර්ජනය...

මේ වසරේ සුහඳ හමුව වෙනුවෙන් නිර්මාණය වූ ලෝගෝව..

         අතත්‍ය සයිබර් අවකාශයේ අකුරු කරන සිය ගානක් වූ මිනිසුන් මොනිටර් වලින් සහ යතුරුපුවරු වලින් ඔවුනොවුන් හඳුනාගෙන කතා බහ කරගැනීම බොහෝ කලක පටන් සිදු විය.. නමුත් ඒ සම්බන්දතා තත්‍ය ලෝකයට ගෙන ආ විට එය සුන්දර දවසක කතාවක් ලෙස සිතේ නොමැකෙන සටහනක් තබයි.. ඒ බව දත් පැරණි බ්ලොග් කරුවන් කිහිප දෙනෙක් එකතු වී සිංහල බ්ලොග් කරුවන්ගේ හමුවක් වාර්ෂිකව සංවිධානය කළහ.. වසරින් වසර පැවත ආ ඒ සුහඳ හමුව මෙවර ගල්කිස්ස ජෝ ජෝ’ස් ප්ලේස් හිදී වෙරල අද්දර සාදයක් ලෙසින් පැවැත්වීමට සියලු කටයුතු ලහි ලහියේ සූදානම් විය..
සීතල උඳුවප් මහේ 21 වෙනි සෙනසුරාදා දිනය ලෙස තීන්දු විය.. පිලිගැනීමේ ලිපි බෙදා හැරුණි..
     

කිව්ව විදියටම සොඳුරු සාදයක් උනා.. ඇත්තෙන්ම මම ගිය සුන්දරම එක..

             මෙවර හමුවට බොහෝ කලකට පෙරම නලීන් දිල්රුක්ෂ මහතා මට ආරාධනා කර තිබුණු අතර, ගල්කිස්සේ කියූ බැවින් සිත වෙව්ලමින් පැවතුනි... නමුත්, මුහුණු පොතේ හමු වූ ලබැඳි මිතුරන් බොහෝ දෙනෙකුත් සහභාගී වන බවට පැවසු නිසා, ඕනේ ඇටි කෙහෙලක් කියා මමද ගමන ස්ථිර කලෙමි..
මගේ සාමාජික අංකය ලෙස 118 ස්ථිර විය.. පිළිගැනීමේ ඊය මද පමාවකින් පසු ලැබුණි.. ඉතින් මේ ලෙස, ජීවිතයේ මා සහභාගී වූ හොඳම සාදයට යාමට මග පෑදුනි...
                         

මාතර දුම්රියෙන් ගල්කිස්ස බලා...

                                   

ඔන්න පෝට් එක.. ඔය එන්නේ ගාලු කුමාරි..

             මේ ලෙසින් මට ආරාධනාව පැමිණි අතර, උදේ පාන්දර මාතර දුම්රියෙන් යාමට යෙහෙලියක් සහ යහළුවන් දෙදෙනෙක් එන බව කියූහ. නමුත් අවසානයේ ඔවුන් කොළඹ බලා කලින් ගිය අතර, මා තනිවම උදේ 5.20 දුම්රියේ පා පුවරුවක් අල්ලාගෙන ගල්කිස්ස බලා ගියෙමි... කොළඹදී කෙරෙන එන්ජින් මාරු වීම් ආදියෙන් අනතුරුව 9 ට දහයක් පමණ තියා ගල්කිස්සට ලඟා වීමි..
නලීන් අයියාට කෝල් එකක් දුන් විට කිව්වේ, “ආ ඔහොම්මම රේල් පාර දිගේ ආපහු එන්න. එතකොට තැන හම්බ වෙයි..” ඉතින් මමත් එහෙම්මම රේල් පාරට බැස ආපහු ගියෙමි.. ඇතුලට යනකොටම උණුසුම් පිළිගැනීමක් නලීන් අයියාගෙන් හා තවත් කිහිපදෙනෙකුගෙන් ලැබුණු අතර, ප්‍රවේශ පත්‍රයද ගෙන ඇතුලට ගොස් කොට කලිසමක් දමා ආවෙමි..
                                        

මා පිළිගත් නලීන් අයියා..

                                    

ප්‍රවේශ පත් නිකුත් කරන මුදියා ඇතුළු පිරිස..

                

ප්‍රවේශ පත්‍රය.. මේකේ කොටසක් කෑවා නේ කස්ටිය..

              එද්දීම දැල් ඇදීමක් සෙට් උන අතර, ඒ වැඩ ඉවර වන විට බෝල ගැසීමට සෙට් විය.. ඒ මේ කටයුතු ඉවර වන විට නලීන් අයියා විසින් අප අමතා කණ්ඩායම් ගත කළේය.. එහි නරි, කුකුලන්, පූසන්, බල්ලන් හා එළුවන් විය. මා නරියෙක් කල පසු අපිට නයි නැටි අල්ලන්න කීවේය.. එම තරඟය අනුශූරයන් ලෙස නිම කල පසු හඳුනාගැනීමේ පෙරෙට්ටුවකට යොමු කළහ.. 
                                     

රජා ඇතුළු අප දැල් අදිමින්..

                                 

නලීන් අයියා වැඩ පටන් ගැනීම..

රජා, සුදීක අයියා, ඇතුළු කණ්ඩායම් නායකයින් පිරිස..

දෑස් බැඳ කණ්ඩායම් ගත කිරීම...

අපිට සෙල්ලම් කරන්න දුන්නේ සිමෙන්ති බෝලයක්!!

හඳුනා ගැනීමේ පෙරෙට්ටුවට රැස් වෙමින්..

   

අඟහරුවා වන මම පැමිණියේ අඟහරු ලෝකයේ සිටයි...

                                             
            එහිදී නම් ඉතා විනෝදජනක සිදු වීම් කිහිපයක්ම වූ අතර, මයික් ගැලවී වැටීම, මඩ ප්‍රහාර එල්ල වීම ආදී නොයෙක් දෑ අවසානයේ සියල්ලන් දැන හඳුනාගතිමු..
එයින් පසුව එළඹියේ දෙවැනි ක්‍රීඩාව සඳහා වෙලාවයි.. එය නම් රිලේ එකකි. දිවගොස් කණුවක් අල්ලාගෙන වට පහක් කැරකී ආපසු විත් ඊළඟ පොරට පහක් දිය යුතුය. මෙය ඉතාම විනෝදජනක වූ අතර, සමහරක් කැරකිල්ල වැඩි වී රෝල් වීමද සිදු වූ අතර, තවත් සමහරක් තව පොඩ්ඩෙන් මාලදිවයිනටම යන්නේය.. ඒක නම් අපි දිනුවෙමු.. ලෙසටම ගේම ගියේය..

      

තරඟ අතරතුර විවේකයක්...

               එය ඉවර වන විට ඇසුනේ කන් පිනා යන අනවුන්ස්මන්ට් එකකි.. එනම් කෑම රේඩි කියාය.. පහල ඉඩ නැත්තම් උඩට යන්න කීවත් අපි කෙලින්ම උඩට ගියෙමු. එතනදී තුන් හතර දෙනෙක්ම සෙට් විය. කෑමෙන් පසුව මඩ සහ මතක සටහන් සඳහා ෆොටෝ එකතු කිරීම ඇරඹුණු අතර, කෑම වැඩි වූ අය නෑමටත් නැටීමටත් පටන් ගත්හ..
                

ජර්මනියේ සිට කඩා පාත් වූ වෙනී අයියා.. :D

                                          

කෑම එකත් ලෙසටම තිබ්බා.. මේ කස්ටිය කෑම කන ගමන් චැට් එකක්.. ඔය දිගෑරල තියන එක මම තුමාගේ..

                                   

මතක සටහන්...

 

කාල ඉවරල ගත්තුවා..

                                                                                                   

ඔය ඉන්නේ සෙට් එකම..

                                            
                                                        

නෙරන්ජි අක්කා..

                                                                     
                                             

මෙතන වෙච්ච විහිලුව නිසා එක්කෙනෙක්ගේ ඇත්ත එලි උනාලු :D

                                                    
          

මෙයාගේ ෆෝන් එක තව පොඩ්ඩෙන් මගේ අතින් අභාවප්‍රාප්ත වෙනවා..

                                                                                            

මේ තව සෙට් එකක්..

                                                                                   

බ්ලොග් කාරියෝ සෙට් එක... ආ එක්කෙනෙක්ගේ අක්ක කෙනෙකුත් ඉන්නවා..

                                                                                     

වොලී බෝල ප්‍රහාරයක් එල්ල වන අවස්තාවකදී ගත් සේයාරුවකි..

කාපුවා බහින්නත් එක්ක නටන්න සෙට් වෙච්ච අය..

මේ අයේෂා අක්කා.. මෙයාට හොඳ නමකුත් කිව්වා ඒ උනාට මෙතන දාන එක හරි නෑ වගේ... :D

               ඔය ඔක්කොම සෙල්ලම් අස්සේ වෙනදා ගෙට්ටු එහෙම තිබ්බම මඩ ලොරි පිටින් අරන් එන රජාගේ කැමරාව සහ රාජකීය ෆෝන් කට්ට අභාවප්‍රාප්ත උනා කියල තමා අඟහරු පැත්තේ ආරංචිය ආවේ.. ඒක නිසාද මන්ද දවස පුරාවට රජා නිකම් දාහට අරන් දහයට දුන්නා වගේ හිටියේ..
මේකේ හම්බවෙච්ච යාළුවො යෙහෙළියෝ හැමෝම වගේ මගේ පලවෙනි ගෙට්ටුව උනත් කිසි වෙනසක් නොදක්වා කතා කරලා හිනා වෙලා විනෝද උනා.. එදා එන්න බැරි වෙච්ච අය ගැන නම් ඇත්තෙන්ම දුකයි.. මම බලන් හිටියා හිරු අක්කවයි මාරයා අයියවයි අඳුරගන්න.. බලමුකෝ අවුරුදු උත්සවේ වත්... ඔය ආපු හැම කෙනෙක්ගෙම නම් මට මතක තිබුනෙත් නෑ.. වෙලාවට මෙන්න මෙතන ඔය ඔක්කොලා ගැනම හොඳ පොස්ට් එකක් තියනවා..

ඔන්න මම ගෙදර ආපු කෝච්චිය- සෙන්කඩගල මැණිකේ- වේදිකාවට එන ගමන්... ඔය ප්ලැට්ෆෝම් එකේ පොර කාපු උන් ඇතුලට නගිනකොට මම මොලේ පාවිච්චි කරලා අනිත් පැත්තට බැහැල නැගල සීට් එකක ඉඳගෙනත් ඉවරයි...

       මේ සියලු විස්තර සහිත වීඩියෝවක් අපේ චන්දන ලියන ආරච්චි මහතා විසින් සාදා යූ ටියුබ් අඩවිය වෙත එක් කිරීමට පියවර ගෙන තිබුණි... එය බැලීම සඳහා මෙතනින් යන්න.. 
          එසේ මෙසේ සියලු ෆන් සහිත හොරා 6ක් අවසානයේ දුකින් උවත් මා හට සෙන්කඩගල මැණිකේ ඇල්ලීමට එතනින් සමු ගැනීමට සිදු විය.. සියල්ලන්ටම වගේ කියා, සෙයාරූ කිහිපයක්ද රැගෙන ආපසු රාත්‍රී 8.30 පමණ වන විට නිවසට පැමිණියෙමි..
ඒ... නැවතත් ඒ සොඳුරු මිනිසුන් හමු වීමේ දැඩි අපේක්ෂාවෙනි....

ඔන්න ඔහේ මමත් එකක් කියල ගත්තා..