අඟහරු අඩවිය.: අතහැරීම ප්‍රතිපත්තිය වූ වසරක සමාලෝචනය

අවුරුද්දක අවසානයට ඇවිත්..

ඒ එක්කම, තවත් සමාලෝචනයක් ලියන්න කරුණු, මතක එකතු වෙලා. මේ විදියට සමාලෝචනයක් 2014ටත් ලිව්වා. හැබැයි ඒ අවුරුද්දට වඩා අත්දැකීම් සෑහෙන්න වෙනස්. කොටින්ම, 2014 ගොඩක් දේවල් හම්බුන අවුරුද්දක්. 2024 කියන්නේ සෑහෙන දේවල් අතහැරුණ අවුරුද්දක්.

මුලින්ම, අවුරුද්ද පටන් ගත්තෙම නිවාඩුවක් එක්ක. මොකද, උසස් පෙළ විභාගය තිබ්බ නිසා. මේ කියන්නේ 2023 වසරට නියමිත උසස් පෙළ විභාගය. ඇත්තටම මේ අවුරුද්ද කියන්නේ උසස් පෙළ විභාග දෙකක් පැවැත්වුන අවුරුද්දක් (2023 සහ 2024 - මේ ලියවෙන මොහොතේත් පැවැත්වෙනවා).

ආපහු පීනන්න පටන්ගත්තා..

එහෙමයි කියල ඉතින් මට නම් නිවාඩුවක් තිබ්බේ නැහැ. අපිව ඉස්කෝලෙන් පුහුණුවකට කැඳවලා තිබ්බා. ඒකටත් යන ගමන්, කොළඹ, දෙමටගොඩ, රත්මලානේ එහෙම ගියා පරණ යාළුවො ටික හම්බෙලා එහෙම එන්න කියල, සහ තව වැඩ කීපයකටත් එක්ක.

රත්මලාන දුම්රිය කර්මාන්තශාලාව..

පුහුණුවට යන පළවෙනි සතියෙම ශෝක් අත්දැකීමක් ලැබුනා. අපිව එක්කරන් ගිය බස් එක ඉස්කෝලෙන් එලියට දාලා පොඩ්ඩ දුරක් එද්දී තව බස් එකක හැප්පුනා. ලොකු අවුලක් නම් උනේ නැහැ, හැබැයි ඉතින් ශෝක් අවුරුද්දේ මුලදීම..

වීදුරු ලෙප්ට්

පළවෙනි ට්‍රේනිං එක..

ඒ අතරේ, අපි දන්න කාලේ ඉඳන් ඉස්කෝලේ සිංහල සාහිත්‍ය සංගමය බාර ආචාර්යතුමිය වෙලා හිටිය, අපි හැමෝටම හුරුපුරුදු රන්දෙණිය ටීචර් ගිය අවුරුද්ද අග විශ්‍රාම ගියා නේ. සිංහල සාහිත්‍ය සංගමයේ ටීචර් එක්ක වැඩ කරපු, විශේෂයෙන් ඉස්කෝලේ විවාද සංසඳයේ හිටිය අපි කීප දෙනෙක් ටීචර් ඇතුළු පවුලට සුහද සංග්‍රහයකට ආරාධනා කරා ජනවාරි මාසේ අග.

රන්දෙණිය ටීචර්..

පෙබරවාරි මාසේ ඉස්කෝලේ පටන් ගත්ත ගමන් පළවෙනියට ත්‍යාග ප්‍රධානෝත්සවය. ඉස්කෝලෙට ගිය දා ඉඳන් මේවා සෑහෙන ගානකට ගිහින් තිබ්බත්, උපාධි ලෝගුව දාලා එකකට යන්නේ පළවෙනි වතාවට.

ආ කස්ටිය කාලා ඉන්න.. ගෙදර හදපු ඒවා..

ඊගාවට, ස්පෝට්ස්මීට් වැඩ. මේ අවුරුද්ද මුල ඇවිල්ලා හෙන ගහන්න අව්ව එක්ක පායපු දවස් ටිකක්. කොටින්ම, ළමයි එලියට දාන්න එපා කියල රජයෙන් චක්‍රලේඛ ගහන්න තරම් වැඩේ දරුණු අතට ගියා. කොහොම හරි, අන්තිමට කල් ගිහින් ගිහින් මේක තියාගන්න උනේ අධියර දෙකකට මේ අවුරුද්දේ. මම ඉතින් සුපුරුදු විදියට මාචින් ස්කොඩ් දෙක බැලුවා හවුස් දෙකේ. දෙකම දෙවැනි ස්ථාන අරගත්තා..

මෙවර පිරිත් මණ්ඩපය

ඊට පස්සේ ටික දවසකින් සර්ව රාත්‍රික පිරිත් දේශනාව. එකටත් ඉඳලා, ඊළඟට බිග් මැච් ඩියුටිත් ඉඳලා, මාර්තු මාසේ අග වෙද්දී වාර විභාග. මේ අවුරුද්දේ මට ආපහු මගේ කොරෝනා අවුරුදු වලට කලින් තිබ්බ සුපුරුදු කාල සටහනක් හම්බුන නිසා 6 වසරේ ඉඳන් උඩට පන්ති ඔක්කොටොම වගේ වැඩ. විභාග ඉවරලා තමයි හුස්මක් කටක් ගන්න නිවාඩුවක් හම්බුනේ. ඒ අවුරුද්දත් ඉතින් ශෝක් එකට තිබ්බනේ නැකත් කොළ දෙකක් එක්ක.. ඒ වගේම, හයික් එකක් යන්නත් අවස්තාවක් ලැබුනා උඩරට පැත්තට.. ඒ ගැන ආය ලියන්න යන්නේ නැහැ අවුරුදු පෝස්ට් එකේ ලිව්ව නිසා.

අවුරුද්දෙන් පස්සේ, මට මහනුවර APIIT ආයතනයෙන් ආරාධනාවක් ලැබුනා, ඒකෙ ළමයින්ට විදුලි සහ විද්‍යුත් ක්ෂේත්‍රයේ ප්‍රායෝගික යෙදීම් ගැන වැඩසටහන් මාලාවක් කරන්න කියලා. ඉතින් ඒ වැඩේ හොඳටම ගිහින්, අන්තිමට එයාලා එක්සිබිෂන් එකක් පවා කරා.

APIIT ආයතනයේ වැඩ සටහන..

අප්‍රේල් නිවාඩුව සති දෙකකින් ඉවර කරලා, අප්‍රේල් මැද ආය ඉස්කෝලේ පටන් අරගත්තා සති දෙකකට වගේ. මේකට හේතුව තමයි, මැයි මාසේ 2023 වසරට නියමිත සාමාන්‍ය පෙළ විභාගය පැවැත්වෙන්න නියමිත වීම. ඉතින් ඒ සති දෙක ආපහු නිවාඩුවක් එන නිසා අප්‍රේල් සති දෙකක් වැඩ කරන්න උනා.

ඒ නිවාඩුවේ දි ඉස්කෝලෙන් සූදානම් කරලා තිබ්බා රදැල්ලට යන්න පොඩි ට්‍රිප් එකක්. එක දවසේ ගමනක්. ගෙදර පල්ලෙහයින්ම නගින්න පුළුවන් නිසාත්, කලින් සැරේ ගමන ඉතාම හොඳ උන නිසාත් (කලින් අවුරුද්දකත් මෙතනට ම ගියා), මේ සැරෙත් මම ගමනට සහභාගීත්වය ස්ථිර කරා. මේ පාර හැබැයි මම යනකල්ම ෆුට් බෝඩ් එකේ තමා ගියේ බස් එකේ (ඇයි අහන්න එපා). ඒ වගේම, මම ආපහු එන ටිකට තීරණය කරා ඒ තමයි මම සහභාගී වෙන අන්තිම ස්ටාෆ් ට්‍රිප් එක කියලත්.

කැලණිවැලි මාර්ගය දිගේ බයිසිකල් සංචාරයක් (මෙතන තමයි 2012 පියාඹල ගියේ)

ස්ටාෆ් ට්‍රිප් එක - ආපහු එන ගමන්..

මැයි මාසෙත් ඉතින් ඔය විදියට සෑහෙන්න වැඩ අධික මාසයක් උනා. ගිය අවුරුද්ද වෙනකල් දහම්පාසලේ වැඩ එක්ක බිසී වෙලා, මේ අවුරුද්දේ ඒ වැඩ නැති නිසා වැඩ වල අඩුවක් වෙයි කියල හිතාගෙන හිටියත්, එහෙමට අඩුවක් නම් තිබ්බේ නැහැ. අපි එකතු වෙලා, ගෙලිඔය දුම්රිය ස්ථාන කාර්යය මණ්ඩලයේ මග පෙන්වීම යටතේ එතන දන්සලකුත් කරා.

දන්සැල

පරණ, හිතෛෂී මිත්‍රයෙක් එක්ක..

ඉස්කෝලෙත් ඉතින් බයිසිකල් හැදුවා, තව එක එක ආවුද උපකරණ අලුත්වැඩියා කරා, පේපර් හැදුවා, පොත් හැදුවා.. මේ අවුරුද්දේ, මෙච්චර කල් අලුත් කර කර වසරක් පාසා නිකුත් කරපු “බුද්ධ ධර්මය කෙටි සටහන්” පොතේ අවසාන සංස්කරණයත් කරලා ඒක සාමාන්‍ය පෙළ පන්ති වල ළමයින්ට නිකුත් කරා. මෙතනින් එහාට ඒක මුද්‍රණය වෙන්නේ නැහැ.

අන්තිම ප්‍රින්ට් එක..

මේ මගේ මේ පාර පන්තිය. මෙයාලා එකතු වෙලා මහනුවර ඉස්කෝලෙකට ප්‍රථමාධාර කට්ටල කීපයක් පරිත්‍යාග කරා. මේ ඒ ගමනට ගිය වෙලාවේ. අර ඉස්සර ලියපු 8I පන්තියට පස්සේ හම්බුන හොඳම පන්තියක් මේක.

දෙවෙනි වාරේ මැද හරියේ කොහොම හරි පොඩි බ්‍රේක් එකක් හම්බුනා කියන්න පුළුවන්. හැබැයි එහෙමමත් නැහැ, මොකද සිලබස් අල්ලන්න එහෙම සෑහෙන දිවිල්ලක් දුවන්න වෙලා තිබ්බා. ඒ අතරම, ඊළඟ වාර විභාගෙට පේපර් හැදිලි එහෙමත් තිබ්බා. දෙවෙනි වාරේ කොහොම හරි අගෝස්තු වලින් සුපුරුදු විදියට ඉවර උනා (මහනුවර පාසල් වලට ඒක අනිවාර්යයි, හේතුව පෙරහැර එක්ක අමාරු වෙන නිසා).

අවුරුද්දේ තුන් පාරක් ලේ දෙන්නත් පුළුවන් උනා.

හැබැයි එහෙමයි කියල ඉතින් ඉස්කෝලේ වැඩ නම් ඉවර උනේ නැහැ. නිවාඩුවේ ඔටොමෝටිව් සොසයිටි එකෙන් අපි වර්ක්ෂොප් එකක් කරා. ඒ නිවාඩුවෙත් අතරමැද තව දෙදින පුහුණුවක් ලැස්ති කරලා තිබ්බා. කලින් වගේම ඒකත් තිබ්බේ පල්ලෙකැලේ, අපේ ඉස්කොලෙටම අයිති ඉඩමක. මේක ඉස්සර ඉස්කෝලේ කෘෂි විද්‍යාල භූමිය. මේ පුහුණුවේ නම් වැඩිය ෆොටෝ නැහැ, මොකද ෆෝන් ළඟ තියාගන්න බැරි ක්‍රියාකාරකම් තමා තිබුනේ. අපිට කියපු විදියට, ලංකාවේ OBT (Out Bound Training) එකක් ලබපු පළවෙනි ඉස්කෝලේ අපි.

ෆොටෝ නැති ට්‍රේනිං එකේ රෑ ගත්ත එකක්..

පත්තරේකට ලිපියක් ලියාගන්න හැකි උනා..

ඔටොමෝටිව් වර්ක්ෂොප් එක

නිවාඩුව ඉවරවෙලා පටන් ගත්ත තුන් වෙනි වාරේ නම්, ඇකඩමික් ෆෝකස් එකක් එක්ක යන වාරයක් කිව්වට, එක එක දේවල් නිසා වැටුන රජයේ නිවාඩුයි, තව අනංමනං වැඩයි එක්ක, ඇත්තටම උගන්නන්න ලැබුණු කාලය හරිම අඩුයි. මේ වාරේ කියන්නම ඕනේ සිද්ධියක් තමයි, අවුරුදු 10කට පස්සේ අපි Bradby ශූරතා පලිහ දිනපු එක. මේක සජීවීව බලන්න මට පුළුවන් උනා.

බ්‍රැඩ්බි දිනපු වෙලාව..

වෝටර් රොකට්.. මේ පාරත් සමස්ථ ලංකා 6 වෙනි තැනට එන්න පුළුවන් උනා..

පොත් ප්‍රදර්ශනය.. මේ පාර මහනුවර එකට වගේම කොළඹ එකටත් ගියා. හැබැයි පොත් ගත්තේ නැහැ දෙකේම එකතුව වත් 10ක් වෙන්න..

ලැප්ටොප් සර්විස් වර්ක්ෂොප් එක.. මේක අධියර දෙකකට කරේ, මේ අවුරුද්දේ මෝටර් යාන්ත්‍රික සංගමයේ සභාපතිතුමා එක්ක..

ඒවා මේවා ඉවර වෙලා, ඉස්කෝලේ සම්පූර්ණ ෆෝකස් එක එක්සෑම් වලට හැරෙද්දී ඔන්න තව එකක් පත්තු උනා. උසස් පෙළ ට ඉංජිනේරු තාක්ෂණවේදය කරන්න හිටිය සර් හදිසියේ ඉවත් වීමත් එක්ක, මට ඒ සම්පූර්ණ බර බාරගන්න උනා. ඒකට ඉඩ හදාගන්න, මෙතෙක් කරගෙන ආපු බුද්ධ ධර්මය පන්ති ටික අතාරින්න උනා, එක සතියක් වගේ ඇතුලත.

අවුරුදු 10ක සේවා කාලයකින් පස්සේ විශ්‍රාම යන සඟයා සහ අලුත් යාලුවා.. (Casio AE1200)

කොහොම හරි, අවුරුද්ද අග නිවාඩුව වත් හරියට අපිට ලැබුනේ නැති තත්වයක් තමයි මේ පාර තිබුනේ. මොකද කිව්වොත් සාමාන්‍ය පෙළ පන්ති දෙක, ඒ ලෙවල් නිවාඩුව අස්සටත් සති දෙකක් ඇදලා, තුන් වෙනි වාර විභාගය පැවැත්තුවා. ඊට පස්සේ පේපර් දුන්නා අපිට ගෙදර ගෙනත් බලල, ජනවාරි ලකුණු දෙන්න සූදානම් කරගන්න කියල.

අවුරුද්දේ අන්තිමට ගියා මෙයාලව හම්බවෙලා එන්නත්..

ගෙලිඔය දුම්රිය ස්ථානය මගින්සංවිධානය කල රුධිර දාන කඳවුර

ඔන්න ඔහොම තමා ඉතින් මේ පාර අවුරුද්ද ගෙවුනේ. ඔය අවුරුද්ද යන අතරවාරෙදි, කලාකාරයෝ, තව ප්‍රසිද්ධ පුද්ගලයෝ එහෙම සෑහෙන්න මේ ලෝකෙන් යන්න ගියා. එතනින් මට ලොකුවටම දැනුන කෙනෙක් තමා මැයි මාසේ දෙවෙනි දා අපෙන් සමු අරගත්ත නලින් ද සිල්වා මහාචාර්යතුමා.

මහාචාර්ය නලින් ද සිල්වා (සේයාරුව ෆේස්බුක් අඩවියෙනි)

ඒ වගේම, මම උසස්පෙළ පන්ති වලට ආපු අවුරුද්දේ ඉඳන් මට ගුරුහරුකම් දීපු, ත්‍රිත්ව විද්‍යාලයේ වාණිජ අංශයේ වගේම වෙනත් අංශ වලත් ගෞරවය දිනාගත්ත ගුරුවරියක් උන දීපිකා ටීචර්, ඒ වගේම මම එන්න කලින් ඔටොමෝටිව් සොසයිටි එක කරපු ජයතිලක සර් සහ තව කීප දෙනෙක්ම මේ අවුරුද්දේ ඉස්කෝලෙන් සමුගත්තා.

ජයතිලක සර්

දීපිකා ටීචර්

මගේ පැත්තෙන් බලද්දී, මාතෘකාවේ කියපු විදියටම ගොඩක් දේවල් අතහැරපු අවුරුද්දක් උනා. මම ඉතින් සෑහෙන තරමක් දේවල් බදාගෙන ඉන්න කෙනෙක් නොවෙන නිසා, සාමාන්‍ය විදියට බලද්දී ඒවා කිහිපයක් වෙන්න පුළුවන්. නමුත් ලොකුවට දේවල් නැති නිසාම, තියන දේවල් වලින් කිහිපයක් අතහැරුනත් ඒක මගේ පැත්තෙන් දැනෙනවා.

මේ මම ඉස්කෝලෙට ගිය සතියේ ඉඳලා සාමාන්‍ය පෙළ වෙනකල්ම දිගටම උගන්නපු ළමයි ටිකක්. මෙයාලාගෙන් දෙන්නෙක් අර බුද්ධ ධර්මය සටහන් ටික හදන්නත් උදව් කරා. මේ මෙයාලගේ අන්තිම අවුරුද්ද ඉස්කෝලේ.

කථික සංසඳයේ සෙට් එක එක්ක.. මේ අවුරුදු 10කට එහා වෙනස් නොවුන, යාළුවො, සහෝදරයෝ වගේ ගෝලයෝ කට්ටියක්.. මෙතන ඔක්කොම නෑ. ඔක්කොම එකතු කරගන්න එක ගැන කතා නොකර ඉමු.

ඒ විදියට පළවෙනියට ම අතෑරලා දැම්මේ දහම්පාසලයි පන්සලයි. දහම්පාසල නම් මම ගිය අවුරුද්දෙම තීරණය කරගෙන හිටියේ 2023 දෙසැම්බර් වලින් මම නතර වෙනවා කියල. හේතුව ඒ ආයතන පද්ධතිය සහ වැඩ පිළිවෙල යන දිශාවට අනුගත වෙන්න, එහෙමත් නැත්තම් ඒ විදියට වැඩ කරන්න මට කීයට වත් එකඟ වෙන්න බැරි තත්වෙකට ඇවිත් තිබුනා. ඇත්තටම කිව්වොත් මේ අවුරුද්දේ පන්සලට අඩිය තිබ්බේ 5 වතාවයි. එකෙනුත් දෙකක් ම ජන්දේ දවස් දෙක.

ඊළඟට, සෑහෙන මිනිස්සු ගානකුත් මම අතෑරලා දැම්මා. යාළුවො මාළුවෝ සඟයෝ එහෙම කියලා ළඟ තියාගෙන හොය හොයා කතා කරපු, බලපු අයට මම එහෙම හොයන බලන එක නැවැත්තුවා. පන්න පන්නා හොය හොය උදව් කරන්න යන එක මේ අවුරුද්දේ නම් කරේ නැතිම තරම් කියන්න පුළුවන්. ඇත්තටම කිව්වොත් අවුරුද්ද අන්තිමේ මේ සටහන ලියවෙනකොට, ලඟින් ආශ්‍රය කරන්න ඉතුරු වෙලා ඉන්නේ අත් දෙකේ ඇඟිලි ගානට වගේ තමා කට්ටිය.

ඊළඟට, සමහර දේවල් ගැන ඕනෙවට වඩා හිතන එක අතෑරලා දැම්මා. ඒ කියන්නේ, අද කාලේ අපි ගොඩක් දෙනෙක්ට ජීවත් වෙන්න වෙලා තියන්නේ අපිට ආස නැත්තම් අපි කැමති විදියට නෙවෙයි නේ. සමාජෙට, එහෙමත් නැත්තම් අනුන්ට ඕනේ විදියට. මම ඒකත් හැකි තරම් නවත්තල දැම්මා. මොකද මට තේරුම් ගන්න පුළුවන් උනා, එක එක්කෙනා ජීවිතේ සාර්ථක බව, සතුට දකින්නේ එයාට සාපේක්ෂව කියල. එක්කෙනෙක්ට ලොකු වාහනයක් තියන එක සාර්ථකත්වය උන පලියට, අපිටත් අනිවාර්යයෙන් ඒක එහෙම වෙන්න ඕනේ නැහැ.

අනික් දේ තමයි පාසල් විවාද ක්ෂේත්‍රය. ඉස්කෝලේ ස්ටාෆ් එකට බැඳිලා මාසයක් වගේ යන්නත් කලින්, ඉස්කෝලේ කාලේ බොහොම පොඩි කාලයක් කරලා අතෑරපු විවාද ක්ෂේත්‍රයට ආපහු පිවිසෙන්න ලැබුනා, සිංහල අධ්‍යයනාංශය බාරව හිටිය දුනුවීර සහ රන්දෙණිය ටීචර්ලගේ මගපෙන්වීම එක්ක. එතන ඉඳලා ට්‍රේනිං කාලේ හැරෙන්න එක දිගටම ත්‍රිත්ව විද්‍යාලයීය විවාද සංසඳය එක්ක කටයුතු කරපු මම, මේ අවුරුද්දේ ඒ සංසඳයට තව දුරටත් මගේ සහයෝගය අවශ්‍ය නොවෙන බව දැනුන නිසා, සහ සම්පූර්ණයෙන් ම ත්‍රිත්ව විද්‍යාලයේ විවාද ක්ෂේත්‍රය අතහැරියා. මේ අවුරුද්දේ විවාද තරඟ විනිශ්චය කරන්න ලැබුන ආරාධනා කිහිපයක් සඳහා යනකොට කණ්ඩායම එක්ක ගියත්, එතනින් එහා යමක් මම නොකරන තැනට මම ආවා.

විවාද සංසඳය බාරව අරගෙන ගියපු අන්තිම විවාද තරඟයට යන අතරමග

ට්‍රේනිං එකක් ඉවරල එහෙමම දුවපු විවාද තරඟයක්..

ඕවා වලින් නිදහස් උනාම ඇත්තටම සෑහෙන්න ඔලුවට හොඳයි. සෑහෙන මානසික නිදහසක් දැනෙන්න ගත්තා. ඒ වගේම ගොඩක් නිදහස් කාලය හම්බුනා. ඔය නිදහස් කාලය පාවිච්චි කරලා, මගේ එක විනෝදාංශයක් වෙන ඉලෙක්ට්‍රොනික් රිපෙයාර් වැඩ සෑහෙන තරමක් කරගන්න පුළුවන් උනා අවුරුද්ද පුරාම. මගේ මිත්‍රයෙක් වෙන කාංචනගේ හෙඩ් සෙට් එකකින් පටන් අරගෙන, ඉස්කෝලේ සර් කෙනෙක්ගේ, වෙන කවුදෝ හාපු ලැප්ටොප් එකක් ගොඩ දැමීමේ ඉඳන්, අවුරුද්ද අන්තිමේ මට ම කියලා දෝලනේක්ෂයක් (Oscilloscope) එකලස් කරගැනීම දක්වාම ඒක අරගෙන එන්න පුළුවන් උනා. ඒ වගේම, උසස් ඩිප්ලෝමා එකෙන් ලබාගත්ත දැනුම යාවත්කාලීන කරගන්නත් අවස්තාවක් ලැබුනා.

ගොඩ දාපු ලැප්ටොප් එක..

ගෙදර හදපු ඔසිලොස්කෝප් එක..

නොකියා E-52.. මේකත් මැරිලා තිබ්බේ. දැනට දුවනවා පණ ගහලා අරගෙන..

අවුරුද්ද අගට එනකොට, මගේ ෆෝන් එක වගේම ලැප් එකත් වයෝවෘද්ධතා ව්‍යසනයට ලක්වීමේ ලක්ෂණ පෙන්නුවා. හරි ඉතින් ඒ කිසි දෙයක් සදාකාලික නැහැ නේ. ඒ නිසා මමත් ඉතින් ඒකට ලැස්ති වෙන්න පටන් ගත්තා. අලුතෙන් ස්මාට්ෆෝන් නම් ගන්නේ නැහැ කියන තැන තමයි මම ඉන්නේ. ඒ නිසා, මට කරගන්න වෙන සරල පරිගණක කටයුතු කරගන්න ටැබ් එකක් තියාගෙන, ස්මාට්ෆෝන් ලෝකෙට සමුදෙන්න මම තීරණය කරා.

අලුත් බුවා..

අතහැරුණා කිව්වට දේවල් හම්බ නොවී තිබ්බෙත් නැහැ. එකක් තමා, අපේ ගෙදරට අලුත් සාමාජිකාවක් එකතු උන එක. ඤාව්වෙක් සෙට් උනා අවුරුද්ද මුලදීම. දැන් එයා ස්ථිර පදිංචිය මෙහෙ. මේක ලියන වෙලාවෙත් මෙතැනට වෙලා බලාගෙන ඉන්නවා. ඊළඟට, අවුරුද්ද පටන් ගත්ත ගමන්ම වගේ, ඉස්කෝලේ අලුතෙන්ම පටන් අරගත්ත “Trinity Edu-Care Institute” කියන ඒකකයේ ප්‍රධානත්වය මට ලැබුනා. ඒ යටතේ, මේ අවුරුද්දේ සාධනීය කාර්යයභාරයක් අපිට කරගන්න පුළුවන් උනා.

නපුරි

රට පැත්තෙන් ගත්තත්, මේ අවුරුද්ද සෑහෙන වැදගත් වසරක්. නිදහසින් පස්සේ මෙතෙක් රට පාලනය කරපු ප්‍රධාන පක්ෂ දෙක (සහ/හෝ ඒවායින් මතු උන අංකුර පක්ෂ)ම නැතුව, තුන් වන බලවේගයක් අතට රටේ පාලන බලය පැවරුන වැදගත් අවස්තාවක් අපිට දකින්න ලැබුනා. මේ කියන්නේ අවුරුදු 70ක විතර පාලන සම්ප්‍රදායක වෙනස් වීමක්. කලින් පක්ෂ ඔක්කොම ධනවාදී ආර්ථික ප්‍රතිපත්ති එක්ක බලයට ආවට, මෙවර පාලන බලය (අරගලයකින් හෝ “විප්ලවයකින්” නැතුව) ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී ක්‍රමයටම හිමි කරගත්තේ අනුර කුමාර දිසානායක ජනාධිපතිවරයා නායකත්වය දරන, සමාජවාදී ප්‍රතිපත්ති දැරූ ඉතිහාසයක් සහිත, ජනතා විමුක්ති පෙරමුණ ප්‍රමුඛ ජාතික ජන බලවේගය.

මේ ආණ්ඩුව සාර්ථකද, නැත්තම් අවුල්ද කියන්න තවම කල් වැඩියි. කවදත් මැදිහත් ඒ වගේම විවේචනාත්මක ඇසින් දේශපාලනය ගැන බලපු මම, මෙතනදීත් එහෙමම ඉන්නවා. කවුරු හරි ඇවිත් මේ රටට හොඳක් කරනවා නම් ඒක තමා අඟහරු අපේ බලාපොරොත්තුව. හැබැයි මම මේකත් කියල තියනවා - ආණ්ඩු මාරු උන පලියට රටවල් හැදෙන්නේ නැහැ. පුරවැසියන්ගේ ආකල්ප සහ චර්යාවන් හැදුනම තමා රටවල් හැදෙන්නේ.

ඇමරිකාවෙත් ජන්දෙන් ආපහු ඩොනල්ඩ් ට්‍රම්ප් මහතා දිනලා. මගේ ඇමරිකන් ජාතික මිත්‍රයෙක් කියපු විදියට, ජනවාරි මාසයේ ඔහු වැඩ බාරගන්න නියමිතයි. අනික් පැත්තෙන් රුසියාව යුක්‍රේනය එක්ක තවම යුද්ධෙක. චීන - ඇමරිකා සම්බන්ධතාත් සෑහෙන උණුසුම් තත්වෙක තියන්නේ. ඊශ්‍රායල් යුද්ධයත් ලොකු දෙයක් වෙන්න ඔන්න මෙන්න තත්වෙකට ගිහින් දැන් තරමක් නිමිලා තියනවා. අපි බලමු එන අවුරුද්ද ඉවර වෙනකොට මේ දේවල් කොහෙන් කොයි විදියට නතර වෙලා තියේවි ද කියල.

මේ අවුරුද්දට සුනාමි ව්‍යසනයට අවුරුදු 20ක් ගත වෙලා. හැබැයි ඒ අඳුරු මතක සටහන් තවම කෝස්ටල් බෙල්ට් එක දිගේ තියනවා. ඒ වගේම තමයි, ජීවිතේ උනත් සමහර දේවල් වලින් ඇති වෙන මානසික කැළැල් මකන්න බෑ. පුළුවන්, ඒත් සෑහෙන ලොකු කාලයක් යනවා. දැනට මගේ පැත්තෙන් මේ අවුරුද්ද ගැන කියන්න තියන්නේ මෙපමණ තමයි.