බොහෝ දේ සිදු වූ වසරක ආවර්ජනය..

 තවත් අවුරුද්දක් ඉවරයි.. සෑහෙන්න දේවල් සිද්ධ උන, ඒ වගේම ජීවිතේට අලුත් අත්දැකීම්, මිනිස්සු එකතු උන අවුරුද්දක්. ඒ වගේම, ආදරය කල, ආදරය දුන් ලබැඳි අය සෑහෙන දෙනෙක් සමුගෙන ගිය අවුරුද්දක්..

ජනවාරි මාසේ පටන්ගත්තේ නම් නියම අවුරුද්දක් විදියට. සෑහෙන වැඩ කෙරුණා. ඉස්කෝලේ පන්තියක් හම්බුනා, ඒකෙ ළමයි ටිකත් මගෙත් එක්ක සෑහෙන ෆිට් එකේ හිටියා. ක්ලාස් ට්‍රිප් ගියා, විවාද වලට ටීම් එක අරං ගියා.. ඉස්කෝලේ තුනට ඇරෙන්න ගත්ත එකටත් පුරුදු උනා ටික ටික. 

 

8I එකත් එක්ක ගිය ක්ලාස් ට්‍රිප් එක.. ඔය අනික් පැත්තෙන් හිටං ඉන්නේ අපේ ස්ටාෆ් එකේ ඉන්න අනික් සුභාෂ් සර්.

කොහොම හරි වාරේ ටයිම් ටේබල් එකත් ටිකක් බර උනා. සෙනසුරාදා ඉරිදාත් එක එක වැඩ වැටුනා. විභාගයි ලෙක්චර් එහෙමයි අනංමනං. අතැරලා දාල තිබ්බ කෝස් එකකුත් ආය පටන්ගත්තා. වාර විභාගේ උනත් මම කලින්ම පේපර් ටික බලල එහෙම දීලා දැම්මා අනික් අය හැරෙන්නත් කලින්. නිවාඩුව හම්බුනත් ඉස්කෝලේ අනංමනං වැඩ තිබ්බා. 

ඉලෙක්ට්‍රොනික් පාඨමාලාව. මේකට සමාන්තරව හීනියට කෝඩින් සහ මෘදුකාංග ශිල්පයත්, පරිඝනක ක්‍රමලේඛන ලිවීමේ ශිල්පයටත් අත් පොත් තිබ්බා. ඒකට උදව් කරන ඉස්කෝලේ පරිඝනක ආචාරිනී - අනුත්තරා අක්කටත් ගොඩක් පිං!

මෙදා සැරේ සිංහල අලුත් අවුරුද්දට මගේ ම මහන්සියෙන් ගත්ත ඇඳුම් පැළඳුම් සහ තවත් සුළු දේවල් ටිකක් අත්තටයි අත්තම්මටයි අප්පච්චිටයි ලොකු නැන්දටයි ගිහිං දෙන්න ලැබුන එක තමා අවුරුද්දට කලින් මට කරගන්න හම්බුන, දැනට සතුටුම හිතෙන දේ. ඒවා අරගනිද්දී ඒ දෙන්නගේ මූණේ තිබ්බ සන්තෝසේ මට වචනෙන් කියන්න බෑ. ඒ වගේම අත්තම්මා ඒකට කොච්චර කැමති උනා ද කියනවා නම්, නැති වෙනකල් ම පුළුවන් හැම වෙලේ ම ඒක ම ඇන්දා. පොඩි කාලේ මට අපේ අම්මට වඩා දහස් ගුණේකින් හොඳ අම්ම කෙනෙක් වෙච්ච අත්තම්මගේ හිතේ සන්තෝසේ මට හිතාගන්න පුළුවන්. 

 

නානුඔයේ ගියා අවුරුදු නිවාඩුවේ..

මේ අපේ ඉස්කෝලේ කණිෂ්ක සර් ඩබල් හෙඩ් වෙච්ච දවස.. අප්‍රේල් නිවාඩුවේ..

ස්ටාෆ් එකේ අවුරුදු උත්සවේ..

සිංහල අවුරුද්ද නම් මේ සැරේ ලොකුවට ගියේ නෑ අපේ දිහා නම්. අහස් කූරු ටිකක් එහෙම නම් දැම්මා. අවුරුදු පෝස්ට් එකේ ඉතිං ඒ කාලේ ගැන ලිව්ව නිසා මෙතන වැඩිය සඳහන් කරන්න යන්නේ නැහැ ඒ ගැන. මෙදා සැරේ අවුරුද්ද කිට්ටුවම වෙසක් එකත් වැටිලා තිබ්බ නිසා අපිට එකටම නිවාඩු හම්බුනා ඉස්කෝලෙන්. දිග.............. නිවාඩුවක්. වෙසක් කූඩු ටිකක් එහෙම හදලා එල්ලලා පන්සලෙත් එහෙං මෙහෙන් වැඩ ටිකක් කරලා, රවුමක් ගහල ආවා. මේ සැරේ තමා අපේ අත්තයි අත්තම්මයි අවුරුදු, වෙසක් වලට අපි එක්ක හිටිය අන්තිම අවුරුද්ද. 

ඔය මේ අහකට කොළඹ ගිය වෙලාවක කෝච්චි අස්සේ රිංගපු වෙලාවක්. මේ තමා අත්තටයි අත්තම්මටයි ගිහිං ඇවිත් හොඳට විස්තර කියපු අන්තිම කොළඹ ගමන.

ඩිමෝ එකට ගිය විසිට් එක- මෝටර් යාන්ත්‍රික සංගමය සමග.

ඕක ඉවර වෙලා දෙවෙනි වාරේ තමා ඔන්න කෙළවෙන්න පටන්ගත්තේ. අර කැමැත්තෙන් කරගෙන ආව පන්තිය හදිසියේ භාර දීලා උසස්පෙළ පැත්තට මාරුවක් හම්බුනා. ප්‍රොමෝෂන් එකක් වගේ උනාට, අර පන්තිය දාල එන්න උන එක ගැන නම් ටිකක් හිතට අප්සට්. හැබැයි ඉතිං මේ පන්තිය නරකයි කියනවා නෙවෙයි. ඒකත් හොඳයි. ඒත් වගකීම් වැඩියි. 

අලුත් පන්තිය- 12S2

මේ අවුරුද්ද ටිකක් මළගෙවල්/ සමුගැනීම් වැඩි අවුරුද්දක් වගේ දැනුනා. දන්න කියන බොහෝ අයගේ නෑයෝ එහෙම නැති උනා. අපේ මළගෙවල් සෙට් එක පටන්ගත්තේ අපේ බල්ලගෙන්. 2006 මම 8 වසරේ ඉන්නකොට උඩ ගෙදරට ගෙනාපු දෙන්නගෙන් අන්තිමට ඉතුරු වෙලා හිටි බල්ලත්, මැයි මාසේ අන්තිම සෙනසුරාදා නැති උනා. 

ඔය ඉන්නේ බලු තඩියා. නැති වෙන්න සතියකට වගේ කලින්.

දෙවෙනි වාරේ නම් ඉස්පාසුවක් තිබ්බෙම නැති තරම්. හැමදාම වැඩ. එක්කෝ මෝටර් යාන්ත්‍රික සංගමයේ, එහෙමත් නැත්තම් විවාද කවයේ, එහෙමත් නැත්තම් වෙන ටයිම් ටේබල් එකක වැඩක්, ඔය මුකුත් නැති දවසට කැම්පස් එකේ විභාග. 

ත්‍රිත්ව විද්‍යාලයීය විවාද සංසඳය.

ගෙදර හිටිය සෙනසුරාදාවක් හොයාගන්නම නැහැ. ඔය අතර වාරේ ඉතිං මහනුවර පොත් ප්‍රදර්ශනය බලන්න එහෙමත් යන්තම් සන්තම් වෙලාව හොයාගත්තා. හැබැයි කියන්න සන්තෝසයි පිංවතුනි එතනින් ගත්ත පොත් සමහරක් තාම කියවන්න බැරි උනා. ඔය අහු අස්සේ, මේ වාරේ අපේ කෝච්චි සෙට් එකේ කල්‍යාන අතිජාත මිත්‍රයෙක් වෙන ගයන්ත සමරදිවාකර අයියන්ඩි තනිකඩ ජීවිතේ ට තිත තිබ්බා. ඒකටත් සහභාගී උනා.. 

විවාහ දිවියට එළඹී ගයන්ත අයියා..

දෙවෙනි වාරෙත් එක්ස්ප්‍රස් එකේ ගිහිං ඔන්න නිවාඩුවක් හම්බුනා මාසෙක. ඔය නිවාඩුවේ තමා අර කලින් දාපු ස්ටාෆ් ට්‍රිප් එක එහෙම ගියේ.

ස්ටාෆ් ට්‍රිප් එකේ දුනු වායෙක් වීම..

 නිවාඩු දෙන්න සති තුනකට කලින් තමා අපේ අත්තා අන්තිම වතාවට ඉඳගෙන හොඳ සිහියෙන් මගෙත් එක්ක කතා කරේ. ඊට පස්සේ ටිකින් ටික ටිකින් ටික දුර්වල වෙන්න ගත්තා. කෑම බීම අඩු උනා, අන්තිමේ අගෝස්තු වෙද්දී නැත්තටම නැති තරම් උනා. 

තනියම සමරපු 25 වෙනි උපන්දිනේ.. ඔව්, 2019ත් තනියම තමා යකෝ මෙතෙන්ට එන්නේ..

අගෝස්තු කියන්නේ මට කොහොමත් වැඩ බහුල මාසයක් මොකද දහම් පාසැල් තරඟ වලට පුහුණු කිරීම්, මග පෙන්වීම් තියන නිසා. අත්තගේ තත්ත්වෙත් එක්ක ඉතාම අවිනිශ්චිත තත්වයක උනත් ඒ ටික කරගන්න පුළුවන් උනා. ඒ තරඟ වලින් නම් අපේ දහම් පාසැල කලාපේ පළවෙනි තැනටම ආවා. ඒ ගැන සතුටක් හිතේ තියනවා. ඒ වගේම, අපේ කෝච්චි සෙට් එකේ තවත් මිත්‍රයෙක් සහ මගේ උසස් අධ්‍යාපන කටයුතු වලට ඉතාමත් බරපතල විදියට සැලකිය යුතු උදව් කරපු අපේ තූර්ය අයියත් ඔන්න ඩබල් හෙඩ් උනා. ඒකට යද්දී නම් අත්තා මම යනවා කියපු එක වත් ඇහුනේ නැති තත්වෙක හිටියේ. 

විවාපත් තූර්ය අයියා..

නිවාඩුව අන්තිම වෙනකොට අත්තගේ තත්වේ අන්තිමයි. මම ස්ටාෆ් මීටිං ගියෙත් හිතේ දෙගිඩියාවෙන්. ඒත් ආපහු ඇවිල්ල, අපි කර කර හිටිය ගෙදර ලයිට් අලුත්වැඩියාවත් ඉවර කරගන්න අපිට පුළුවන් උනා. පහුවෙනිදට එළිවෙන පාන්දර, ඒ කියන්නේ සැප්තැම්බර් 4 වෙනිදා උදේ 3.45ට වගේ, අපේ අත්තා අපිව දාලා ගියා.

මළගෙදර වැඩ ටික කරගත්තා. ඒත් ඉතිං අත්තා නැති පාඩුව හොඳට අපිට දැනුනා. මම ඉස්කෝලේ ගියත්, වෙනද වැඳලා යනකොට “රත්නත්තරේ පිහිටයි බුදුන්ගේ සරණයි වැඩි වැඩියෙන් ලැබෙන්න ඕනේ..” කියපු, අන්තිම දවස් වල මට “ඉස්කෝලේ මහත්තයා” කියල කතා කරපු අත්තා නැති එක හිතට හොඳට දැනුනා. 

අත්තා..

මේ මාස දෙක හමාරෙත් තරමක් කාර්යය බහුල උනා. එකක් තමා මාස දෙකෙන් වගේ සිලබස් ඉවර කරන්න තිබ්බා. මගේ විෂයය විවිධත්වය වැඩි වීම නිසා එක ටිකක් අමාරු කාර්යයක් උනා. ඒ අතරේ ගොඩාක් කරදර බාධක මැද්දේ අපි කොහොම හරි සිංහල දිනයත් තියාගත්තා. “වාග් ප්‍රතිභා” විවාද තරඟාවලියත් කොහොම හරි කරගත්තා. ඒකට ලොකු පිරිසකගේ කැපවීම මහන්සිය බලපෑවා. 

වාග් ප්‍රතිභා විනිශ්චය මණ්ඩලයේ..

ඔන්න ඊට පස්සේ සති දෙක තුන තමා මට තරමක විවේක කාලයක් කියල හම්බුනේ. ඒත් ලොකුවට විවේකයක් කියල තිබ්බෙත් නෑ. මොකද කාලයක් ඇද ඇද තිබ්බ ඉස්කෝලේ යාන්ත්‍රික තාක්ෂණවේදය කරන ළමයි ටික රත්මලානේ දුම්රිය කර්මාන්තශාලාව බලන්න එක්කං යන ගමන ඉතුරු වෙලා තිබ්බා. ඒකත් කොහොම හරි කරගත්තා. ඒ ළමයින්ට නම් එතන සෑහෙන වටිනවා. 

රත්මලානේ දුම්රිය කර්මාන්තශාලාව වෙත ගිය ගමන.

ඒ වගේම, ඉස්කෝලෙදි මට සෑහෙන්න උදව් කරපු, කොටින් ම මට දිවා ආහාරය නේවාසිකාගාරයෙන්  ගන්න පවා කටයුතු සලස්වල දීපු, මම බොහොම ගෞරව කල වගේම මුළු ඉස්කෝලයක් ආදරේ කරපු, නේවාසිකාගාරය භාරව හිටිය ඇලෙක්ස් ලාසරස් සර් හදිසියේ ම අප අතරින් වියෝ උනා.

එන්ජිමක් අලුත්වැඩියා කිරීමේ ව්‍යාපෘතිය.

ඊට පස්සේ ඔන්න මගේ විභාග පෝලිමක් පටන්ගත්තා ආපහු. ඒ ටික ඉවර වෙද්දී ඉස්කෝලේ වාර විභාග. පේපර් ටික ඇවිත් මුල් දවස් ටිකේ වැඩි දෙයක් කරගන්න බැරි උනා මගේ විභාග එක්ක. ඒක ඉවරල දවස් දෙකයි  හරියට පේපර් ටිකක් බලාගන්න පුළුවන් උනේ. නොවැම්බර් 26 වෙනිදා මම විභාග කටයුතු ඉවර කරලා කන්න එනකොට කෝල් එකක් ආවා අත්තම්මා වැටිලා නේද මොකද තත්වේ කියල අහල.

මම සාමාන්‍යයෙන් ඉස්කෝලේ වෙලාවේ ෆෝන් පාවිච්චි කරන්නේ නැහැ. නීතියෙනුත් තහනම්. ඉතිං ගෙදරින් කෝල් කරලවත් නොතිබ්බ නිසා මම දැනගෙන හිටියේ නැහැ. කොහොමත් මම පේපර් බලන්න තිබ්බ නිසා ඉස්කෝලේ ඇරුන ගමන් කෝච්චියේ ආවා ගෙදර එන්න. පේරාදෙණියට එනකල් මම ෆුට් බෝඩ් එකට වෙලා හිත හිත ආවේ දැන් හොස්පිටල් අරං යන්න වෙයි ද, එහෙම උනොත් මොකද කරන්නේ කිය කියා. ඒත් පේරාදෙණියෙන් බැස්සා විතරයි අප්පච්චි කතා කරලා “පුතේ ඉක්මණට ගෙදර එන්න, අත්තම්මා නැති උනා” කියල කිව්වා.

මමත් ඉතිං එතනින් පාලම උඩට නැග්ගා. ඔන්න එතකොටම මාමලාගේ කාර් එක හම්බුනා. මම යනකොටත් අපිට නෑ වෙන ඩොක්ටර් කෙනෙක් (අපේ නැන්දා කෙනෙක්) එහෙමත් ඇවිත්. වෙන්න ඕනේ දේවල් ඔක්කොම වෙලා. ලොකු නැන්දම්මා කියපු විදියට හවස මල් පූජා කරන්න මල් කඩන්න වට්ටියත් හෝදලා තියලා කුස්සියට ආවලු දවල්ට කන්න. කෑම එක අරං බංකුවේ ඉඳගනිද්දී ම තමා නැති වෙලා තියන්නේ.

මේ ටික කියපු ගමන් මටත් හිතාගන්න බැරි උනා, මොකද මම එදා උදේ ගෙදරින් යනකොටත් හොඳට හිටගෙන මම වඳිනකොටත් වෙනද වගේම “පරෙස්සමෙන් ගිහිං එන්න මගේ පුතාට වරදින්නේ නෑ දෙයියන්නේ පිහිටයි බුදුන්ගේ සරණයි..” කියල වෙනද වගේම ඔලුව අතගාල මට සමුදීපු අත්තම්මා මෙහෙම හදිසියේ ගියේ ඇයි කියල. ඒත් ඉතිං පස්සේ මට හිතුනා කිසි වේදනාවක් විඳින්න නැතුව මෙහෙම ගිය එකත් වාසනාවන්තයි නේද කියලත්. 

අත්තම්මා..

පේපර් ටික හිර උනා ඔය අතරවාරේ දැන්. රෑ ඇහැරගෙන පුළුවන් තරම් බැලුවත් මට ඉවරකරගන්න පුළුවන් උනේ ටිකයි. ඉතිං ඉස්කෝලේ අවසර ඇතුව, නිශ්චිත පිළිතුරු තියන බහුවරණ ටික ඉස්කෝලේ මගේ කල්‍යාණ මිතුරියකට යවන්න උනා. මට උගන්නපු සිංහල ටීචර් කෙනෙකුත් ඒ ටික වෙලාවට ඉවර කරගන්න ලොකු උදව්වක් දීලා තිබුනා. ඒ දෙන්නට පිං! ඒ වගේම, බුද්ධ ධර්මය සහ ප්‍රායෝගික තාක්ෂණික කුසලතා ලකුණු ටික මම ඉස්කෝලේ එනකල් ම දෙන්න බැරි උනා. ඒ ප්‍රමාදය ඉවසගෙන හිටිය හැමෝටමත් ලොකුවටම ස්තුතියි කියන්න ඕනේ. එක දවසින් රිපෝට් හදනවා කියන්නේ ලේසි වැඩක් නෙවේ කියල මම හොඳටම දන්න නිසා.

දෙසැම්බර් නිවාඩුව ඊළඟ දවසේ හම්බුනත්, අත්තම්මගේ හත් දවසේ දානේ නිසා මට නිවාඩු හරියට හම්බුනේ ඊළඟ සතියේ. අත්තගේ තුං මාසේ දානෙයි අත්තම්මගේ හත් දවසේ දානෙයි එක ම දවසට වැටුන එකත් එක්තරා පුදුමයක්. 

නිවාඩුවේ වැඩ..

ස්ටාෆ් පාටිය. මේ පාර මේකත් ලස්සනට සංවිධානය කරලා තිබ්බා ඉස්කෝලෙන් එළියේ ග්‍රෑන්ඩ් කැන්ඩියන් හෝටලේ.

ඒ මේ වැඩ ඉවර කරලා තමා ඉතිං හරියට මේ අවුරුද්දට නිදහසේ හුස්මක් කටක් ගන්න පුළුවන් උනේ. ට්‍රිප් දෙක තුනක් ගියා. කොළඹ ගියා.. ට්‍රිප් ගැන කියද්දී ඉතිං කොළඹ පොත් ප්‍රදර්ශනයට ගිහින් එද්දී ඉන්ටසිටිය දීපු සැපත් අමතක කරන්න බෑ. ඒ වගේම තමයි කලින් පෝස්ට් එකේ දාපු 126 කෝච්චියේ ග්‍රේට් වෙස්ටර්න් ගිය ගමන. ඒ ගැන වැඩිය කියන්න යන්නේ නෑ ඒ පෝස්ට් වල දාපු නිසා. 

ඉන්ටසිටිය දීපු ආතල් එක..

ග්‍රේට් වෙස්ටර්න් - වටගොඩ පා ගමන..

වර්ෂාවසාන සංචාරය..

රට ලෝකේ අතින් බැලුවමත් මේ අවුරුද්ද නම් මහා රුවිතෙට ගිය අවුරුද්දක්. කාලගුනේ කණපිට හැරිලා අඤ්ඤකොරොස් වෙලා ගිහිං තිබ්බා. සමහර පැති වලට ගලන්න වහිද්දි සමහර පැති වලට පොදක් වත් නෑ. මට මතකයි රට වටේට ම වහිද්දි මහනුවර ට විතරක් නොවැහැ තිබ්බ මාසයක් හමාරක්.

හැබැයි වහින්න ගත්තම වැස්සේ නැතැයි ගලන්න. සමහර දවස් තිබ්බා අපේ පාර මහවැලි ව්‍යාපාරේ කොටසක් වගේ වෙච්ච. ඒ වගේම අවුරුද්ද අන්තිම වෙද්දී ආපහු ඉන්දුනීසියාවට ටී සුනාමියක් ඇවිල්ලා. ඒ අස්සේ ක්‍රැකටෝවා ගිනි කන්ද පුපුරන්න අරං. ලෝකේ මනුෂ්‍ය සංහතියට විරුද්ධව වැඩ කරන්න පටන් අරං කියලයි මට හිතෙන්නේ.

ඒ වගේම, මේ අවුරුද්දේ ලොකු මාතෘකාවක් උනේ කෝච්චිය ට අලි හැප්පෙන එක. මේ වැඩේ නම් ඉතාම සෝචනීය තත්වයක්. මේ වෙනකොට අලි 10ක ටත් වඩා අපිට අහිමි වෙලා. ඒ වගේම තමා දළ අරගන්න මරපු ඇත්තු.

අලි කියද්දී මතක් උනේ. අවුරුද්ද අන්තිම කාලේ අපේ ශ්‍රී ලංකාව , ට සිරි ලංකාව වෙන තත්වෙකට ම අරං ගියා අපේ ගරු ජන අධිපති තුමා. දවසක් සිකුරාදා උදේ වැඩට ගියේ හවුල් ආණ්ඩුවක් යටතේ. මෙන්න යකෝ ගෙදර එද්දී ආණ්ඩුව ශ්‍රී ලංකා වෙලා මහින්ද අගමැති වෙලා! 

බල පෙරලිය ස්ටේටස් එකකින්..

ඔය අර්බුධය ඉතිං සෑහෙන දවසක් ඇදුනා. එහෙට පයිනවා මෙහෙට පයිනවා, සල්ලි වලට ගන්නවා, අම්මෝ.. හැබැයි ෆේස්බුක් එකේ අපිට නම් ඉතිං මේ සෙට් එක ආතල් දුන්න හෝ ගාලා. හිනා උනාට ඉතිං දුකයි රට ගැන. ඔය කලබැගෑනිය අස්සේ, අපේ පවුලේ හිතවත්ම පවුලක කෙනෙක් ඔය සිද්ධියත් එක්ක ආපු කලබලේකට අහු වෙලා ජීවිතේ නැති උනා. ඒ මිනිස්සු පවු ඉතිං. මොකද අන්තිමේ ලොක්කෝ ටික මොන වලිය ඇදගත්තත් උන්ට කිසි ප්‍රශ්නයක් නෑ, විඳවන්නේ මේ වගේ මිනිස්සු තමා.

ආ, තව පොඩ්ඩෙන් අමතක වෙනවා. ගිය අවුරුද්දේ ගත්ත නේ ඇසුස් ලැප් එකක්. ඒකට පුරුදු වෙන්න තාම බැරි උනා හරියකට. ඉතිං ඒ නිසා ම, අත්‍යවශ්‍ය වැඩ ටික කරගන්න, පරණ ඩෙල් එක හදල ගත්තා. මේ පෝස්ට් එක ලියන්නෙත් ඒකෙන්. 

ලැප්ටොප් රිපෙයාර්

ඒ අහු අස්සේ 2016 ඉඳන් පාවිච්චි කරපු ඇපල් iPhone 5S එක විකුනලා iPhone SE එකක් අරගත්තා මාර්තු මාසේ. ඒ ගැන රිවීව් එකක් පස්සේ ලියන්නම්. ඒ වගේම, කැම්පස් එකේ වැඩ වලටයි එහෙ මෙහෙ යද්දී අරං යන්නයි .pdf, ඊබුක් අනංමනං බලන්නයි කියවන්නයි කියල ලංකාවේ හදපු Ewis ටැබ් එකක් ගත්තා. ඒකෙන් නම් මේ ටිකටත් සෑහෙන වැඩක් ගත්තා. කාලෙකින් කරපු හොඳ ආයෝජනයක්. 

ඔය අහු අස්සේ, අන්න රේල්ලුවට නැවක් වගේ එන්ජිමකුයි, තව චීන S12 එක කොපි කරලා හදපු DEMU හෙවත් ඩීසල්- විදුලි බහු ඒකක (තේරෙන්න කිව්වොත් පවර් සෙට්) ටිකකුයි ගෙනල්ලා. මේවා මීට කලින් තිබ්බ ඩීසල්- විදුලි දුම්රිය වලට වෙනස් වෙන්නේ, කලින් තිබ්බ ඒවා වගේ නෙවේ මේවල ක්‍රියාත්මක වෙන්නේ ප්‍රත්‍යාවර්තක ධාරා මෝටර්. කලින් ඒවා (M9 හැර) ක්‍රියාත්මක වෙන්නේ සරල ධාරා මෝටර්. බලමු මේවා කොහොම දුවයිද කියල. මට තාම දකින්න බැරි උනා ඇහැට.

අලුතෙන් ආවුද/උපකරණ ලැයිස්තුවට එකතු වූ මල්ටිමීටරය..

මුහුද බලන්නත් ගියා. නැත්තම් කෑවේ නෑ වගේ නේ..

ඉතිං, දෙසැම්බර් නිවාඩුවත් ඉවරයි. කලින් දවසේ බයිසිකලේ එහෙමත් හෝදලා සර්විස් කරලා ගෙවිච්ච කෑලි අහක් කරලා අලුතින් දාලා හදල ගත්තා. ඒ වගේම දැන් කාමරේත් අස් කරා. ඊළඟ අවුරුද්දට තව ඉතුරු වෙලා තියන්නේ බොහොම පොඩි කාලයක්. ඊයේ රෑ අපේ පන්සලේ පිරිතක් තිබ්බා. ඒකටත් ගිහින් ඇවිත් අද දවසේ කාලා නාලා කාමරේ එහෙම අස් කරා ඊළඟ අවුරුද්දේ වැඩ පටන්ගන්න. මට ඉවෙන් තේරෙනවා සෑහෙන කාර්යයබහුල අවුරුද්දක් වේවි කියල. එක අතකට මට හිතෙනවා මේ අවුරුද්දත් හරියට 2008 අවුරුද්ද වගේමයි කියල.  

බයිසිකලේ ෆුල් ෂෙඩියුල් රිපෙයාර් දැම්මා.

අවුරුදු 25ක් එකට ඉඳපු කට්ටිය නැතුව, අලුත්ම ජීවිතයක් හෙටිං පටන්ගන්න තියනවා. දැන් බඳින්න කෙනෙක් හොයාගන්න, කවුරුත් තාම නැද්ද වගේ ප්‍රශ්නත් දැන් දැන් එල්ල වෙන්න පටන් අරං. අපි අහු වෙයි ඕවට.. අර කෝච්චි භාෂාවෙන් ම කිව්වොත්, “ගැරට් කවද්ද ඩබල් හෙඩ් කරේ..”

එහෙනං, ගිය අවුරුද්දේ මගේ වැඩ වලට උදව් කරපු, මගේ එක්ක ඉඳල මට මග පෙන්වපු හැමෝට මත්, ඒ වගේම මා ගැන විශ්වාසය තියපු හැමෝට මත් ස්තුති කියන්න ඕනේ. ඒ වගේම ඉතිං ඒ ස්තුතියට මගේ කකුලෙන් ඇදපු, කපල දාන්න උත්සහ කරපු අයවත් එකතු කරගන්නවා. එයාලත් මගේ ජීවිතේට පාඩම් කියල දීපු නිසා.. 

අවුරුද්දේ අන්තිම ඉවෙන්ට් එක- අපේ බැච් එකේ ගෙට් එක වෙනුවෙන් නිර්මාණය වූ පෝස්ටරය.  මේකේ සංවිධායක මණ්ඩලයට සෑහෙන්න ස්තුති කරන්න ඕනේ.

එහෙනම්, ඔන්න ලියන කියවන හැමෝටම,
“හෙටිං උදා වන ලෝකය සැමහට - සුවදායක කරමු..”
කියන ප්‍රාර්තනයත් එක්ක 2019 වසරට පා තබන්න ලැබේවා කියල සුභ පතනවා..!