A Walk to Remember... කඳුකරයේ පහසින් සිත සුවපත් කිරීම....

Photo and caption by- Kanchana Athurupane.

              ජීවිතේ කියන්නේ, හරි කෙලින් ගලා යන දෙයක් නෙවෙයි.. එක්තරා විදියකට බැලුවම, ජීවිතේ හරියට රේල් පාරක් වගේ... සමහර විට කඳු අහු වෙනවා.. සමහර ඒවා ලොකු කඳු, බොහෝ දුර විහිදෙන ඒවා. තවත් වෙලාවල් වලට පල්ලම් අහු වෙනවා.. ජීවිතේ කියන්නේ මේ හැම දේකම එකතුව කියල තේරුම් යන්න, මම අත්දැකීම් සෑහෙන්න ලබල තියනවා... ඒ වගේම, සමහර වෙලාවට කරදර පාත් වෙන්නේ, හරියට හෙණ ගහන්නා වගේ. කොහෙන්ද, මොකද්ද, මොනවද කියල වත් හිතාගන්න නොදී.. ඉතින්, මේ පහුගිය සතියක විතර කාලේ මටත් අන්න එහෙම කරදර කාලයක් උනා.. මිනිහෙකුට නෙවේ කාට උනත් දෙයක් උහුලාගෙන සාමාන්‍ය තත්වේ ඉන්න පුළුවන් සීමාවක් තියනවා. ඒකට ලං වෙද්දී, කරන්න තියන්නේ හිත නිදහස් කරගන්න එක. අලුතෙන් හිතන එක..  ඉතින්, මමත් හිතුවා මේ දේවල් වලින් පොඩ්ඩක් ඈත් වෙන්න, භාහිර ලෝකයේ පීඩනයෙන්, සම්බන්ධතා වලින් තාවකාලිකව හරි ඈත් වෙලා, කොහේ හරි ගිහිල්ල එන්න.
          ඒ ගමනට, මගේ පාසල් මිතුරෙක් වෙන කාංචන, දුම්රිය සම්බන්ධ ගමන් වලදී නිතරම මගෙත් එක්ක ඉන්න අශාන්, සහ තවත් මිතුරෙක් එකතු උනා.. මේ, ඒ කෙටි, එහෙත් සොඳුරු පා ගමනේ මතක සටහන්... මේ සටහන ලියවෙන්නේ, අශාන් විජේකෝන් මිත්‍රයා මගෙන් කල ඉල්ලීමක් හැටියට...
           වෙනදා උඩරට මාර්ගයේ ඉහල කොටසට යන එකේ මේ පාර කඩුගන්නාව- ඉහල කෝට්ටේ අතර ඇවිදින්න තීරණය කලේත් ගමනේ අරමුණ හිත නිදහස් කරගැනීම නිසාමයි. උදේ පාසැල් දුම්රියෙන් පේරාදෙණියට පැමිණි මම, එතනින් කාංචන සහ කසුන් සමග කඩුගන්නාව බලා පිටත් උනා.

කඩුගන්නාව දුම්රිය ස්ථානයට දිස් වූ ඩෝසන් කුලුන..

           කඩුගන්නාවට අපි එනකොට උදේ හත හමාරට විතර ඇති. කන්නත් දේවල් ටිකක් කඩුගන්නාවෙන් ගන්න උනා. මොකද ඔලුවේ තිබ්බ දේවල් නිසා ඊයේ ගෙනියන්න ගත්ත බිස්කට් එක අමතක වෙලා ආපු නිසා.. ඉතින් ඒවත් අරගෙන හෙමීට පල්ලම් බහින්න පටන් ගත්තා..

අලට කන්න බැරි- අලගල්ලේ කන්ද....
බතට කන්න බැරි- බතලේගල කන්ද...
හුනට කන්න බැරි- හුන්නස්ගිරි කන්ද...
මේ තුන් හෙලට අධිපත-සිරිපාකන්ද....

අඳුර තුලින් ආලෝකය දැකීම....

        අපි ඉතින්  වටේ සිරි බල බලා, කතා කර කර හෙමීට ඉස්සරහට ගියා.. සිංහ මුඛය එහෙම පහු කරාම අහු වෙනවා බිංගයක්.. එකක් නෙවේ සෑහෙන තියනවා මේ ටිකේ. මේ එයින් එකක්..  
                          

සෙන්සේෂනල් රොක් නම් ස්ථානයට පිවිසීමට පෙර මද විවේකයක් සහ "වේපස්" කෑම සඳහා නතර වී සිටි අතර ගන්නා ලද සේයාරුවකි.

          කන්න අපි හැමෝම වගේ ගෙනාවේ බිස්කට්. වතුර එහෙමත් හැමෝම ගෙනාව මොකද වතුර පහසුකම් නැති නිසා.. මග දිගට ඒවා කකා බිබී තමා ඉතින් ගියේ..
                                    

සෙන්සේෂනල් රොක්..

             ඔන්න බලාගන්නකෝ සෙන්සේෂනල් රොක් කියන එක. මෙතනින් පහලට අඩි 1000ස් ගානක තනි කෙලින් ප්‍රපාතයක් තියන්නේ.. රේල් පාර හදල තියන්නේ කැපුමක් උඩ.

ඔය ළඟදීම අපිට මෙන්න මෙයා හම්බුනා.. මේ උඩහට යන උඩරට මැණිකේ..

       මේ ගමන් යනකොට මේ පැත්තේ පාලු ස්වභාවය එක්ක එකතු වෙච්ච නිහඩ බව වගේම අවට සුන්දරත්වය හිතට මාර නිදහසක් එකතු කරනවා.. ඉඳ හිට ධාවනය වන දුම්රියකින් ඇරෙන්න ඒ නිහඩ බව නොබිදෙන තරම්...
                                          

මීයන්ඇල්ල දුර්ගය හරහා වැටී තිබූ පැරණි දුම්රිය මාර්ගයේ කොටස..

මීයන්ඇල්ල හරහා වැටී තිබ්බ දුම්රිය මාර්ගය බලන්න ගිය ගමන්..

            
       මේ ගමන යන අරමුණ උනේ හිත නිදහස් කර ගැනීම උනාට, මම තවත් අරමුණක් හිතේ තියාගෙන ආව. ඒ තමා, කලින් රේල් පාර ගිහිල්ල, දැන් අතැරලා දාල තියන මීයන්ඇල්ල දුර්ගය දැකබලා ගැනීම. අපි ඒ පැරණි මාර්ගය මතින්, ඒ කියන්නේ අංක 5A දරණ බින්ගෙයට පිටින් මද දුරක් ගමන් කළා..(මීයන්ඇල්ල දුර්ග මාර්ගය හා ඒ ආශ්‍රිත තොරතුරු ගැන සටහනක් මට හමු උනා. එය බැලීමට මෙතනින් යන්න.)

තවත් එක බිංගයක්..

උඩරට මාර්ගයේ ගමන් කරන විට දිය ඇලි විශාල සංඛ්‍යාවක් දක්නට ලැබෙනවා. මේ එයින් පොඩි එකක් පමණයි...

අද දවසේ අපිට යන්න පුළුවන් උපරිම දුර උනේ ගංගොඩ දුම්රිය ස්ථානය. මේ එය ඉදිරියේ ඇති පොකුණ.

ඔන්න අපි හතර දෙනාම එකට.. මේ ගංගොඩඋප දුම්රිය ස්ථානය ඉදිරිපිට.

                ඔය හතර වටේ බල බල, ඕප දූප කියව කියව ආව අපි ගංගොඩ වෙනකල්. එතනින් එහාට යන්න ගියොත් උඩට එන කෝච්චිය මිස් වෙයි කියල අපේ නඩේ ගුරා වෙච්ච අශාන් කියපු නිසා, ගමන මෙතනින් නතර කරා.. පොකුණ ගාවට වෙලා කාල එහෙම, බංකුවක් උඩට වෙලා කතාවක් දාගෙන හිටිය ආපහු යන්න දුම්රිය එනකල්..
             ආපහු එනකොට, හිතේ තිබ්බ කරදර ගතිය, මහන්සිය අඩු වෙලා තිබුනත්, එකක් පස්සේ තව එකක් වගේ දැන් ආපහු එකක් පත්තු වෙලා... ඒ කොහොම වෙතත්, මේ ගමනේදී මගෙත් එක්ක හිටිය හැමෝටමත්, කරදර වෙලාවේ හොයල බලපු පොඩි කුමාරිහාමි අක්කටත්, කාංචන, අශාන්, නිපුන අයියා, ගෙහාන් අයිය, තූර්ය අයිය ඇතුළු කී නොකී හැමෝටමත් මම ගොඩාක් ස්තුතිවන්ත වෙනවා.. එහෙම යාළුවො ඉන්න එක ගොඩාක් වටිනවා.