පොඩ්ඩිත් එක්කලා ගිය ගමනක සටහන..

             මාස ගණනක නිහැඬියාවකින් පසුව, යලිත් බ්ලොග් අඩවියට එන්නට සිතුනි. බ්ලොග් ලිවීම, කියවීම සහ සම්පූර්ණයෙන්ම අතහැරී ගියේ කාලය නැති කමක් නිසා නොව, ඩේටා නැති කමත්, පෙර මෙන් අන්තර්ජාලය වෙත පිවිසීම සඳහා භාවිතා කල හැකි ජංගම දුරකතනයක් නැති වීමත් හේතුවෙනි. ඒ දවස් වල නොකිඅ 2730c සහ 6220c, පසුව 6720c දුරකථන වලින් 100MB දත්ත ප්‍රමාණයක් දවස් තුනක් වත් භාවිතා කල හැකි විය. ඒ නමුත්, දැන් ඇති ඩොන්ගල් එකට එම දත්ත ප්‍රමාණය සෑහෙන්නේ පැය 4-5 කට පමණි. ඒ හේතුවෙන් මා අන්තර්ජාලය භාවිතා කිරීම අවම විය.

             බ්ලොග් අඩවියට නැවත සටහන් එක් කිරීමට සිතමින් සිටි පසුගිය කාලයේදී, චාරිකා සටහන් පෙළක් ඇරඹීමට මගේ සිතේ ආශාවක් ඇතිවිය. ඒ අතරතුර, පාසල් මතකයන් ද මා සිත තුල විටින් විට හොල්මන් කරන්නට විය. විශේෂයෙන් උසස් පෙළ විභාගය නිම වී ගත කල කාලය, එම කාලය තුල කල සංචාර ගැන මතකයන් මතු වන්නට විය.

මෙසේ සිටින අතරවාරයේ, බදුල්ල බලා ධාවනය වන අංක 1007 දුම්රියෙන් කොළඹ සිට මහනුවර බලා පැමිණීමට අවස්තාවක් ලැබුණි. ඉස්සර උඩරට මැණිකේ, පොඩි මැණිකේ දුම්රිය සමගින් ධාවනය වූ M6 පන්තිය පසෙකට වී චීනෙන් ආ අලුත් මනමාලයන් සමගින් එම මැණිකෙලා දැන් කඳු අතරට පැමිණේ. නමුත් එදා ගමනින් පසු, M6 පන්තියත් සමග ධාවනය වූ පොඩි මැණිකේ දුම්රියේ මා ගිය සුන්දර සංචාරයන් මා හට සිහිනයෙන් පවා පෙනුනි..

             සංචාරක සටහන් පෙළක් ගැන සිතමින් සිටි මට, අපූරු අදහසක් සිතට නැගුණි. ඒ නම්, පොඩි මැණිකේ දුම්රියේ මා 2012 වර්ෂයේ පොඩි මැණිකේ සමගින් බදුලු ගිය ඒ සොඳුරු සංචාරය සටහන් කල හැකි නොවේද අදහසයි..                                 

            ඉතින්, මේ ඇරඹෙන්නේ එම සටහන් පෙළයි. මෙය ඇරඹුණේ, ජංගම දුරකතනයේ අදටත් පවතින මෙම කෙටි පණිවිඩයෙනි- 

“ Aiya, api Podi Manike Badullata gihin emuda? Nawathinna thanak thiyanawada?” 

             මෙය මා විසින් අප සංචාරය සාර්ථක කරගැනීම සඳහා ඉමහත් දායකත්වයක් ලබා දුන් අකිල කරුණාරත්න අයියා වෙත යවන ලද්දකි. මෙතැන් පටන්, ඉන්නට තැනක්, යන දුම්රිය, යන්නේ කවුද, යන්නේ මොකේද, එන්නේ මොකේද යනාදී බොහෝ මාතෘකා පිලිබඳ විවිධ අය සමග කෙටි සාකච්ජා පවත්වා, උදේ පොඩි මැණිකේ දුම්රියේ යන්නටත්, ඊළඟ දවසේ පොඩි මැණිකේ දුම්රියෙන්ම එන්නටත් සාකච්ජා විය...
එතැන් පටන් ගමනේ තොරතුරු, මෙම ගමන සිදු වූ සැප්තැම්බර් 26 වැනිදා සිට බලාපොරොත්තු වන්න.....