අතීතාවර්ජනය..

.....

එහෙ බැලුවා- මෙහෙ බැලුවා.. තව අවුරුද්දක් ඉවරයි.. මේ ටිකේ කාලේ ගෙවෙන වේගය වැඩි ද කොහෙද.. 2016.. ගොඩක් බලාපොරොත්තු තියං හිටිය අවුරුද්දක්.. සමහර ඒවා ඉටු උනා. තව ඒවා කෙලවෙයි කියල හිතුවටත් වඩා අන්ත විදියට කෙලවුනා. ඒ වගේම, කවදාවත් නොවෙයි කියල හිතපු දේවල් දෙකතුනකුත් කොහොම හරි උනා.. 

W2 එක.. මේ තව හීනයක්..

 මේ අවුරුද්දේ වැඩියෙන්ම කරපු දේ ඇවිදින්න ගිය එකද කොහෙද. රේල් හයික් නම් ලොකු ගානක් නොගියට ගිය පොඩි ගමන් ටික සෑහෙන විනෝදජනක, ඒ වගේම වැදගත් ගමන් ටිකක් උනා. යකඩ යකා ගෘප් එකේ ඇඩ්මින්ලා ටික එකට එකතු කරගන්නවා කියන්නේ ලාහෙට ගෙම්බෝ එකතු කරනවාටත් වඩා අමාරු වැඩක්. ඉතිං උන් ටික එක්කහු කරගෙන මාතලේ ගියා කියන්නේ ගිනස් වාර්තාවක් වෙන්න පුළුවන්.  

ඔන්න සෙට් එක..

තව, හීනයක් වෙලා තිබ්බ මරදානේ ධාවනාගාර ටික බලන්න දෙතුන් වතාවක් යන්න පුළුවන් උනා. ඒකට අපේ සහන් මලයා සහ අකිල අයියා උදව් කරා. 

විශ්‍රාමික දිස්ත්‍රික් පරීක්ෂක (ඉහල දිස්ත්‍රික්කය) - තිබ්බොටුමුනුව මහතා සමග..

ඒ වගේම, එක රේල් හයික් එකකුත් යාගත්තා.. ආ එකක් නෙවේ දෙකක්. කලින් ගිය සෙක්ෂන් එකකම උනත් කට්ටිය වෙනස්. ආපු කෝච්චි වෙනස්.. ඒ විස්තර මම මේකේ දැම්මා.  

අවුරුද්දේ එක රේල් හයික් එකක්..

ආ ඒ හයික් එක ගියපු දවසෙම, මගේ හීනයක් වෙලා තිබ්බ, ඒත් කවදාවත් ඉටු වෙයි කියලා තුං හිතකින්වත් නොහිතපු දෙයක් ඉටු උනා. ඒ තමයි, මහනුවර ත්‍රිත්ව විද්‍යාලයේ, ඒ කියන්නේ මම ඉගෙනගත්තු, මට නිවසක් වෙච්ච පාසලේ, ආචාර්ය මණ්ඩලයට එකතු වෙන්න ලැබීම. ඒ තමා මගේ පළවෙනි රැකියාව.. 

DIMO එකට ඉස්කෝලේ ළමයි ටික එක්කරන් යන්න ලැබුනා.

ඒ ටික එහෙම වෙද්දී, අවාසනාවන්ත සිදු වීම් කිහිපයකුත් නොවුනම නෙවේ. ඒ අතරින් මට හොඳින්ම දැනිච්ච එකක් උනේ අපේ අත්තම්මා වැටිලා කකුල කඩාගත්ත එක. අවුරුද්ද මුලදීම උන ඒ අනතුරින්, ඇයට තවමත් දෙපයින් තනිවම සිටගත නොහැකියි.

මේ අවුරුද්ද මහ රුවිතෙට ගියපු අවුරුද්දක්. අවුරුදු නැකතේ ඉඳන් නිවාඩු දවස් දක්වා ඔක්කොම තිබ්බේ රුවිතෙට. අවුරුදු නැකත් තිබ්බේ අමු පට්ටපල් රෑ. නිවාඩු ඔක්කොම වගේ සෙනසුරාද/ ඉරිදා. ඉතිං කොහොමද කියහල්ලකෝ රටක් හැටියට ඉස්සරහට තියා පස්සහට වත් යන්නේ.. 

ලංකාවේ ධාවනයේ පවතින පැරණිතම වාෂ්ප එන්ජිම

ඒ අහු අස්සේ, ඇක්සිඩන්ට්, තව තව එක එක දේවල් ගොඩාක් උනා. ජනාධිපති අගමැති ඇතුළු මැති ඇමති මණ්ඩලය හොඳට මහා (කියල කියන) ජනතාවගෙන් අහගත්තා. ඒ වගේම සම හරක් ඇදගෙනත් නාගත්තා දැක්කා. අයවැයක් කියලා එකක් ආවා. මුදල් ඇමති හතර අතේ බදු ගහන හැටි බලං හිටියා අපිත්.. මම දැක්කා එතුමා කියනවා අපි ජනතාවට උපරිමෙන්ම සහන දුන්නා කියල. “දුන්නා ලබ්බ” කියල තමා මට නම් කියන්න තියන්නේ.

ආ ඒ වගේම, අපි ආදරය කරපු, ගෞරව කරපු කලාකරුවන් සහ තවත් පුද්ගලයින් කිහිප දෙනෙක්, මේ රටට වෙන දේ බලාගෙන ඉන්න බැරුව වගේ මේ ලෝකෙම දාල ගිය එකත් මේ අවුරුද්දේ සිද්ධ උනා. අමරදේව මහත්තයා, ඒ වගේම රටක් හිනැස්සු විජය නන්දසිරි මහතා එයින් දෙන්නෙක්.. අවුලක් නෑ ඒ ඔක්කොටොම හරියන්න ජයලලිතත් වලගම්පිටි ගියානේ.

ආ ඒ වගේම, ඇමරිකාවේ ජනාධිපතිවරණය පැවැත්වුනා. ඒකෙන් අපේ රටේ වගේම, කවුරුත් නොහිතපු විදියට ඩොනල්ඩ් ට්‍රම්ප් මහතා ජයගත්තා. බොහොම සුළු ප්‍රතිශතයකින්. ඒ ගමන්ම, මෙච්චර කාලයක් අපි විහිලු කරපු, බැරැක්කේ ඔබාමාමා යන්න යනවා.. ආ ඒ වගේම දේශපාලනය ගැන කියද්දී, එංගලන්තේ කට්ටිය කිව්වනේ යුරෝපා හවුලෙන් එලියට යන්න ඕනේ කියලත්..

රටවල් ගැන කියද්දී මතක් උනේ. මට ජීවිතේ පළමුවෙනි වතාවට මුහුදින් එතෙර යන්නත් අවස්තාවක් ලැබුනා. ඒ, නොවැම්බර් මාසේ අපේ නැන්දලාගේ ඔෆිස් එකකින් ආපු චාන්ස් එකක්. ගියේ මැලේසියාවට. ගමන නම් නියමයි, හැබැයි එහෙ කෑම තමා අප්සට්..  

කවදාවත් නොහිතපු දෙයක්..

කොහොමින් කොහොම හරි, පළවෙනි අවුරුද්දෙම, ටෙස්ට් පේපර් එකක් හදන්නත්, ශ්‍රේණි තුනක පිළිතුරු පත්‍ර බලන්නත් හැකි උනා. ඒ වැඩ වලට මගේ මිත්‍රයෙක් වෙච්ච කසුන් මුණසිංහ උදව් උනා. ඒ පිළිතුරු පත්‍ර බලනකොට, අනේ අපොයි කියල හිතුන වාරත් නැතුවම නෙවෙයි.. 

මැලේසියා ගිය අපි කට්ටිය..

දෙසැම්බර් නිවාඩු හම්බුන දවසේ මම පළවෙනි වතාවට නත්තල් සාදයකට ගියා. ඒත් අපේ ඉස්කෝලෙන් සංවිධානය කරපු එකක්. රෑට රෑ වෙලා තියපු එකෙන් පස්සේ ගෙදර එන්න ගුරුතුමියක් උදව් කරා. ඊට පස්සේ ටික දවසක් ගෙදරට වෙලා ඉඳල, ගිය සතියේ ගියා රත්නපුර සහ බලංගොඩ. එහේ උනත් මම හිතුවේ නෑ ආය යන්න ලැබෙයි කියල. ඒත් සිතු දේ නොම වෙයි නොසිතු දෙයක් වෙයි කියල තියනවා වගේම, ඒ ගමනත් හොඳ ගමනක් උනා. 

අවුරුද්දේ අන්තිම ටුවර් එක..

ඉඹුලමුල- රජවක-බලංගොඩ-රත්නපුර-කෑගල්ල-පේරාදෙණිය-ගෙලිඔය එක දිගට ඇවිල්ලා තාම කොන්දත් අවුල්. පෙරේදා තමා ගෙදර ආවේ. ඒ අස්සේ ඊයේ අපේ පන්සලේ ලොකු හාමුදුරුවන්ට සන්නස්පත්‍රයක් පිලිගැන්වීමකට උත්සවයක් තිබ්බා. ඒකටත් ගියා. අද රෑ එලි වෙනකල් පිරිතක් තියනවා. ඒකට යන්නත් ඕනේ.

ලොකු හාමුදුරුවන්ට සන්නස්පත්‍රය පිළිගැන්වීමට තිබ්බ පෙරහැර..

සාමාන්‍යයෙන් ඉරට්ටේ අවුරුදු කියන්නේ මගේ අධ්‍යාපනික පැත්තෙන් සාර්ථක ඒත් අනික් පැති වලින් ටිකක් විතර අසාර්ථක අවුරුදු. ඔත්තේ අවුරුදු කියන්නේ ඔක්කොම කෙළවෙන අවුරුදු. ඒත් මේ අවුරුද්දේ ඉඳන් ඒක වෙනස් වෙනවද කොහෙද. බලමුකෝ..

එහෙනම්, හැමෝටම,

ලබන්නාවූ නව වසර සාමය සතුට සපිරි සුභ නව වසරක් වේවා!!   

අහිමි වූ රාජ්‍යය සොයා නැවත පැමිණි රැජින..

මේ පැත්තට ආවේ කල්පාන්තරේකින් විතර.. කට්ටිය තාම ඉන්නවද දන්නේ නෑ.. ඉස්කෝලේ වැඩයි අරවයි මේවයි එක්ක මේ පැත්තට එන්න විදියක් නැතුව ගියා.. හොඳයි.. ඒකෙන් කමක් නෑ. ඔන්න අද ඉඳන් ආපහු මේක ලියවෙනවා..

දැන් ටික දවසකට ඉස්සර, මගේ කාලෙක ඉඳන් තිබ්බ ලොකු බලාපොරොත්තුවක් සඵල උනා. මේ සටහන ඒ ගැන.. (නෑ නෑ.. කෙල්ලෙක් සෙට් උනේ නෑ.. මේ රේල්ලුවට සම්බන්ධ දෙයක්) 

යකඩ යකා සමූහය වෙනුවෙන් නිර්මාණය වූ W2 සේයාරුව..

මේ බ්ලොග් එකේ මම ගොඩක් කතා කරලා තියන දෙයක් තමයි වාෂ්ප දුම්රිය. ඔන්න ඔය වාෂ්ප දුම්රිය එන්ජින් විශ්‍රාම ගන්වන්න තීරණය කිරීමෙන් තමා මේ කතාව පටන් ගන්නේ. ඒ කියන්නේ 1960 දශකයෙන්. මේ ගැනත් මම ගොඩක් විස්තර කියල තියනවා. කෙටියෙන් කිව්වොත්, ඒ කාලේ දුම්රිය සාමාන්‍යාධිකාරී- බී. ඩී. රම්පාල මහත්තය තමා මේ තීරණය ගත්තේ. හැබැයි, ඒ කාලේ එංගලන්ත බඩු අරගන්නවට තරමක අකමැත්තක් තිබුනා. ඒ නිසා, අපේ කට්ටිය හැරුනා ජර්මනිය දිහාවට. 

සාමාන්‍යාධිකාරී රම්පාල මහතා.

ජර්මනිය මේ කාලේදී නැගෙනහිර - බටහිර කියල බෙදල නේ තිබ්බේ. අපිට ඕනේ උනා සාමාන්‍ය ධාවන කටයුතු වලට එක වර්ගේකුයි, උඩරට ධාවනයට ටිකක් බලයෙන් වැඩි වර්ගේකුයි. ඉතිං, බටහිර ජර්මනියේ Henschel සමාගමෙන් සාමාන්‍ය ධාවන කටයුතු වලට  W1 පන්තියත්, නැගෙනහිර ජර්මනියේ Lokomotivebau Karl Marx සමාගමෙන් උඩරට ධාවනයට W2 පන්තියත් අපිට එකතු වෙනවා. මේ එන්ජින් වල තාක්ෂණික විස්තර මෙතනින් බලන්නකෝ.. 

කර්මාන්තශාලාවේ ගත් සේයාරුවක්.. (අනුග්‍රහය- ගෙහාන් චන්දික අයියා)

          හරි.. දැන් ඔන්න කතාවට. මේ ඩබ්ලිව් 2 එන්ජිම ගැන තමා අද කියන්න යන්නේ. ඔය එන්ජිම ඇවිල්ල එසේ මෙසේ නෙවේ.. ගෙනාවේ ඒ කාලේ තිබ්බ ගැරට් එක අයින් කරන්න. ඉතිං ඒ කාලේ හැටියට ලොකු බලයක් වෙච්ච අශ්වබල 1500ක ඩීසල් මෝටර් එකක් එක්ක ආවේ. මේ එන්ජිම ගැන මම තොරතුරු මුලින්ම දැනගත්තේ 2007දී. ඊට කලින් දැකල තියෙන්න ඇති. ඒත් පෙනුමෙන් මේක ඩබ්ලිව් 1 වගේම නිසා වැඩි ගානක් නෑ. 

මේවගේ සෑහෙන තොරතුරු ගානක් නම් හොයාගන්න නෑ.. මොකද මේ  සමාගම  1970  ගණන් වලම වහලා. විකිපීඩියා එකෙත් වැඩි තොරතුරක් නෑ..

          ඔය එන්ජින් එක ගැන මම කරුණු කීප තැනකින් බැලුවා. ඒ හොයාගෙන යද්දී අහන්න හම්බුන දේවල් ටිකක් තමා අද කියන්න යන්නේ. මේ එන්ජින් එක ආපු කාලේ, ට්‍රයල් එක යන්න හදනකොට මේකේ ආවලු පොඩි අවුලක්. දැන් ඉතිං ජර්මන් සෙට් එක හිටු කියල දාගෙන මේක හදනවලු. රම්පාල මහත්තයා ඕක බලං ඉඳල, කිව්වලු “ අයිසේ, ඕකට ෆ්ලෝටින් බුෂ් එකක් දානවා ඔයි” කියල ඉංග්‍රීසියෙන් (කෑල්ලේ නම හරිද දන්නේ නෑ මට කියපු එක්කෙනා එහෙම තමා කිව්වේ. රිලේ වලට අදාළ එකක්). ඕක දැම්මට පස්සේ ඒ අවුල හරිලු. දැන් ඉතිං ඕක හදාගෙන යන්න යනකොට, රම්පාල මහත්තය කිව්වලු, “You can’t pass Pattipola with those settings” ( ඔහොම හදල පට්ටිපොළ පාස් කරන්න බෑ යකෝ) කියල. ජර්මන් කාරයෝ ටිකත් ඉතිං අනේ නිකා හිටපං උඹ මොකාද කියල ගියාලු. අනේ හරියටම පට්ටිපොලදී එන්ජිම නතර උනාලු.
(මේවා ඉතිං දුම්රියේ ජනශ්‍රැතිය තමා)

          කොහොමින් කොහොම හරි, මේ එන්ජින් වලට ඒ කාලේ මැදිරි 14ක් තිබ්බ බදුලු මේල් එක තනියම අදින්න පුළුවන් කියන රෙකමදාරුව රම්පාල මහත්තයට ලැබිල තියනවා. ඒත් ටොන් 18 මැදිරි අයින් වෙලා 20 මැදිරි එනකොට ඒවායින් 14 නම් අදින්න හරිම අමාරු වෙලා තියනවා. රියදුරු මහත්තුරු බෑ කිව්වම, “ උඹලට බැරි නම් හිටපං මම ඇදල පෙන්නන්න” කියල රම්පාල මහත්තයත් කෝච්චිය එලවන්න ගියාම බැරිලු. වීල් ස්ලිප් වෙන්න ගත්තලු (සාමාන්‍යයෙන් ද්‍රවශක්ති එන්ජිමක වීල් ස්ලිප් වෙන්නේ හරිම කලාතුරකින්). පස්සේ මේ මනුස්සයට පොළොවේ පස් කන්න තරම් අප්සට් ලු. ඒ පාර මේල් එක පෙට්ටි 12ට අඩු කරාලු. එතකොට පෙට්ටි මදි.. දැන් මොකක් කොරන්නද කියල, අනේ ඉතිං පරණ විදියටම, අපි පයිලට් කර යන්න යමු පුතේ කියල ඩබ්ලිව් 1 එකක් දුන්නලු මේල් එකට..

          කොහොමින් කොහොම හරි, මේ අස්සේ මේ එන්ජින් උඩරට මැණිකේ, පොඩි මැණිකේ වගේ උඩරටට එන ප්‍රධාන දුම්රිය සියල්ලම වැඩ කරන්න අරං තියනවා. ඒ අස්සේ, මේ එන්ජින් නිපදවපු Karl Marx Werks සමාගම මූල්‍ය අර්බුධයකට ලක් වෙලා බංකොලොත් වෙනවා.. මේ එන්ජින් හදන එකෙත් කතාවක් තියනවා. මුලින්ම ටෙන්ඩර් කෝල් කරපුවාම ජර්මනියෙන් එවපු සැලසුම් බලපු රම්පාල මහත්තය කිව්වලු, “ඔය ප්ලෑන් වලට හදපුව මෙහෙ දුවන්න බෑ, මෙන්න මේ විදියට හදනවා නම් හදන්න” කියල. එයාගේ සැලැස්මක් යැව්වලු. ඉතිං සමාගමෙන් ඒ සැලැස්ම බලල, “මේ විදියට හැදුවොත් අපි හදන්න හිටි 10 වෙනුවට ඒ ගානට 15ක් හදන්න පුළුවන්” කියල කිව්වලු. 

තනිකර ජර්මන් භාෂාවෙන් සටහන් වූ නිෂ්පාදකයාගේ විස්තර පුවරුව..
මේ එන්ජින් එකේ තොරතුරු සටහන් පරිවර්තනය කරලා තමා මම ජර්මන් ඉගෙනගත්තේ..

          පස්සේ ඉතිං හදලා, පලවෙනි එන්ජිම, (V150.001) එක ඒ සමාගමෙන් තියාගෙන, අනික්වා අංක 703 ඉඳන් 716ට අංක කරලා අපිට එවලා. දැන් වගේම ඉස්සරත් කමිෂන් එකක් දෙනවා නේ. ඉතිං සමාගමෙන් ඒක කිව්වම, රම්පාල මහත්තය කියල, “මට නම් සල්ලි එපා, පුළුවන් නම් අපේ රේල්ලුවේ නිලධාරීන්ට කාර් ටිකක් දෙන්න” කියල. මේ ගැන බොහොම පැහැදුණු ඒ සමාගම, රේල්ලුවට අලුත්ම බෙන්ස් කාර් ටිකක් දීල තියනවා. එයින් කිහිපයක් අදටත් ධාවනය වෙනවා! ඒ වගේම, අදටත් මෙම එන්ජිමට අදාළ පේටන්ට් බලපත්‍රය තියන්නේ ශ්‍රී ලංකා දුම්රිය සේවයට.. 

ලාංජනයක්..

          කොහොම හරි, මූල්‍ය අර්බුධයෙන් සමාගම වැහෙද්දී, එයාල තියාගත්ත එන්ජිමත් අංක 729 යටතේ අපේ රටට එනවා. හැබැයි 1971 වෙද්දී රම්පාල මහත්තයා විශ්‍රාම යනවා. එතනින් පස්සේ රටේ තත්වයත් අවුල් උනානේ. කැරලි දෙකක් අහු උනා, එවගේදී හානි වෙච්ච දෙයක් තමා මේ ඩබ්ලිව් පන්තියේ එන්ජින්. මේවගේ යාන්ත්‍රණ අවුල් කිරීමේ ඉඳන්, සමහර වෙලාවට යකඩ කුඩු සම්ප්‍රේෂණ පද්ධති වලට දැමීම දක්වා මේ කඩාකප්පල් ක්‍රියාවන් දුරදිග ගොස් තිබෙනවා.

          ඔය අතරවාරයේදී, වටවලදී මේ එන්ජින් දෙකක් (W2- 714/716)  මුහුණට මුහුණ හැප්පෙනවා. ඒ, බදුල්ල බලා යන තැපැල් දුම්රිය සහ බදුල්ලේ සිට එන දුම්රියයි. පහලට එන දුම්රිය රියදුරු මහතාට ඇති වූ හදිසි අසනීපයක් සහ මෙම එන්ජිමේ  DVR (Drivers Vigilance Relay) ක්‍රියාකාරීත්වය අවුල් වීම නිසා ඇති වූ දෝෂයක් මෙයට හේතු වෙනවා. මේ සිදු වීම වෙන්නේ 1974 වසරේ.

          සමාගමේ පිහිටත් නැති නිසා, සහ මේ එන්ජින් වලට ආවේණික වෙච්ච තවත් යාන්ත්‍රික දෝෂ කිහිපයක් නිසාත්, එක දිගට සේවා කාලයන් ඉකුත් වී තිබියදී උඩරට ධාවනය නිසාත්, අධික ගෙවීම් සහ දෝෂ නිසා මේවා එකින් එක සේවයෙන් ඉවත් වෙනවා. දුම්රිය සේවය කරන්නේ එහෙම අයින් වෙන එන්ජින් වලින් කෑලි අරගෙන හොඳට තියන ඒවා දුවනවා. මේකට කියන්නේ “Cannibalisation” කියල. 

අංක 704 එන්ජිම අවසාන කාලයේ (සෙයාරූ හිමිකරු නොදනී.. ෆේස්බුක් අඩවියේ පළකර තිබුණු සේයාරුවකි)

තව දෙයක්- මේ එන්ජින් වල තියනවා තිරිංග පද්ධතිය ක්‍රියා කරවන පටි එලවුම් (Belt drives) කිහිපයක්. මේවට එන බෙල්ට් ලංකාවේ හදන්න හැදුවම ඒක අසාර්ථක උනා. ඒ වගේම, මේ එන්ජින් වල තියන ගියර් පෙට්ටියට දාන තෙල් එකේ නියම උකු ගතිය (දුස්‍රාවීතාවය-  viscosity) එන විදියට මෙහෙ අපිට හදාගන්න බැරි උනා..  මේ වැඩ නිසා, 2010 වෙනකොට ඉතුරු වෙන්නේ මේවයින් එන්ජින් දෙකයි. ඒ, අංක 704 සහ 715. වර්ෂ 2011 වෙද්දී මේ දෙකත් ධාවනයෙන් ඉවත් වන්නේ, දුම්රිය සේවයේ එක යුගයක නිමාවක් සනිටුහන් කරමින්. 

අංක 704 එන්ජිම අවසාන කාලයේ තනි ධාවනයක (Light locomotive) යෙදෙමින්..

          හැබැයි, 2012 වසර ලබනවත් එක්ක, ලැබෙන ආරංචි වලින් කියවුනේ, දුම්රිය දෙපාර්තමේන්තුවෙන්, ආපහු ඩබ්ලිව් 2 එන්ජින් කිහිපයක් හදන්න යන බවක්.. ඉතිං, ද්‍රවශක්ති එන්ජින් වලට බොහොම කැමති කෙනෙක් හැටියට, මමත් ආසාවෙන් බලං හිටියා කවදද ඩබ්ලිව් 2 එන්ජිමකින් අදින කෝච්චියකින් නුවර යන්න ලැබෙන්නේ කියල. ගෙලිඔයේ ඉඳන් මහනුවරට යනකොට අහු වෙනවා එක තැනක් එතන පාරෙන් එහා පැත්තේ කීල්ස් සුපර් එකක් තියනවා. ඉස්සරහ තනිකර වීදුරු. මම ඔතනින් යද්දී ඔකේ පේන W3 (W1 වලට අලුතෙන් එන්ජින් තියල හදපු එන්ජින්) එක දිහා බලං හිතනවා ළඟදීම ඔතනින් W2 එකක් දිහාත් ඔහොම බලන්න පුළුවන් වෙයි නේද කියල...

          හැබැයි, මේ දවස අවුරුද්දෙන් අවුරුද්ද කල් ගියා. මේක හදන්න ගන්නවා, ආය මොකක් හරි ප්‍රශ්නයක් ඇවිල්ල නවතිනවා.. ආය හදන්න ගන්නවා, ආය නවතිනවා.. ඔහොම ඔහොම ගිහින්, මේකටම කියල අලුතෙන් Paxman Valenta V12  එන්ජින් දෙකකුත් ආවා. ඒකත් බර්මියුඩා ත්‍රිකෝනෙට වැටුනා වගේ, අතුරුදන් වෙලා ගියා. ඊටපස්සේ මේ ගැන ආරංචියක් හම්බුනේ, 2015 අග! මෙන්න මේක හදලා එලියට දාලා!! 

බලසපැයුම් එන්ජිම (ඩීසල් මෝටරය) - Paxman Valenta

          දැන් ඉතිං මට මේක බලන්න යනකල් ඉවසිල්ලක් නෑ.. කොහොම හරි, එක දවසක් මට ෆේස්බුක් එකේ මිත්‍රයෙක් එක්ක ද්‍රවශක්ති ධාවනාගාරයට යන්න ලැබෙනවා. ඔන්න ඔතනදි, මට හම්බවෙනවා අලුත් හදවතක් එක්ක ධාවනයට සූදානමින් ඉන්න  W2a- 715!  

කඩුගන්නාව තරණය කර.. මෙම දුම්රිය පසුපසින් තල්ලු කිරීමකින් තොරවම කඩුගන්නාව තරණය කළා..
සේයාරු හිමිකම- කසුන් මුණසිංහ.

          ඊටත් ටික දවසකට පස්සේ, මෙයා පරණ උනත් වැඩ එහෙමමයි කියන්න වගේ, රුමේනියන් මැදිරි 9ක් (ටොන් 250ක්) එක්ක කඩුගන්නාව තනිවම තරණය කරමින් කන්ද උඩරට ට නැවත සැපත් වෙනවා! එදා ඒ අවස්තාව බලාගන්න මටත් වාසනාව තිබුනා.. ඊට පහුවෙනිදම, ටිකිරි මැණිකේ අරගෙන මෙයා නාවලපිටියට නැවතත් ගොඩවදිනවා.. 

නැවත පණ ලබා මහනුවරට පැමිණි පළමු පරීක්ෂණ ධාවනය අතරතුර..

          715 එන්ජිමේ සාර්ථකත්වයත් එක්කම, 704 එන්ජිමත් ඉක්මනින් නැවත පණ ලබනවා.. මේ වෙනකොට, නොයෙක් දුම්රිය සමග මේ එන්ජින් දෙක නැවතත් සාර්ථකව උඩරට ධාවනයේ යෙදෙනවා.. ඒ, ලංකාවේ සෑම මාර්ගයකම ධාවනය කල හැකි දුම්රිය එන්ජිම වශයෙන් W3 පන්තිය හිමිකරගෙන සිටි තත්වයට අභියෝග කරමින්..

          බොහොමයක් පැරණි රියදුරු මහත්වරුන් මෙම එන්ජින් ගැන ලොකු පැහැදීමකින් කතා කරනවා. මේ එන්ජින් නැවත ආපු එක ගැන එයාලට සතුටයි. ජර්මනියේ මේ එන්ජින් නිපදවූ සමාගම වැසී ගොස් දැනට දශක හතරකට වැඩියි.. නමුත්, දුම්රිය සේවයේ නිලධාරීන් ඇතුළු සියලු දෙනාගේ කැපවීමට සහ සේවයට ස්තුති වන්නට, මෙම එන්ජින් ලංකාවේ අදටත් ප්‍රධාන මාර්ගයේ ධාවනය වෙනවා!! ඒ, Old is gold නම් කියමනේ සත්‍යතාවය මනාව තහවුරු කරමින්..

විශේෂ ස්තුතිය-

විශ්‍රාමික දිස්ත්‍රික් පරීක්ෂක- තිබ්බොටුමුනුව මහතා,
පුත්තලම ධාවනාගාර ෆෝමන්- නිලුපුල් වික්‍රමගේ මහතා,
ද්‍රවශක්ති ධාවනාගාරය භාර- තෙන්නකෝන් මහතා,
දුම්රිය රියදුරු- රොඩ්රිගෝ සහ සෙනෙවිරත්න මහත්වරුන්,
රුඩි හොඩ්සන් මහතා, ගෙහාන් චන්දික, අකිල ආරියප්පෙරුම, සහන් ජයසූරිය, තුර්ය ඔවිටිපාන, කසුන් මුණසිංහ ඇතුළු මිතුරන් සැමට.. 

හුදෙකලා දුම්රිය ස්ථානයක සිරි නැරඹීමට ගියෙමු..

මැයි මාසේ ලිව්වට පස්සේ බ්ලොග් එක ලියන්න උනේ  නෑ කාරණා කිහිපයක් නිසා. එකක් තමා මම දැන් ඉස්කෝලේ උගන්නන්න යනවා. ඒ නිසා කොහෙවත් යන්නවත් අලුතෙන් මුකුත් බලන්න වත් හම්බුනේ නෑ. අනික් එක මේ ටිකේ එක එක එක්සෑම් පෝලිමක් සෙට් උනා.

කොහොමින් කොහොම හරි, මාස තුනක් ආපහු ඉස්කෝලේ ගිහිල්ල හෙම්බත් වෙලා ඉද්දි (මොකද දැන් යන්නේ ඉගෙනගන්න නෙවේ නේ), මගේ මිත්‍රයෙක් කතා කරලා කියනව මෙන්න මෙහෙම-
“මම 19 වෙනිදා නිවාඩු එනවා. කොහේ හරි යමුද..?”
          මේ ඇවිල්ලා අශාන් විජේකෝන්. මටත් කොහේ හරි යන්න තමා උවමනා වෙලා තිබ්බේ. ඉතිං, මමත් හැරෙන තැපෑලෙන් උත්තරයක් යැව්වා -
“හරි. සෙනසුරාදා අපි රොසැල්ලේ ගිහිං එමු..”
කියල.

ඔන්න ඉතිං ඕකෙන් ගමන තීන්දු උනා. මද වැහි ගතියක් තිබ්බත්, සෙනසුරාදා පොඩි මැණිකේ දුම්රියේ රොසැල්ලට ගිහිං , ආපහු එන පොඩි මැණිකේ එක්කම ආපහු යන්න තමා කල්පනා කරේ.

ඔන් ද වේ..

මමත් ඉතිං ගෙලිඔයෙන් බිස්කට් එකක් එහෙම අරං, ස්ටේෂන් එකට ගිහිං, ඇහුවා පොඩ්ඩි කොහොමද කියල. පොඩ්ඩක් පරක්කුයි කියපු නිසා, දුම්රිය සේවයේ ඉන්න මගේ හිතවත් ජනක අයියට කතා කරලා ඇහුවා රොසැල්ලේ මොනාද බලන්න තියන්නේ, කවුද දැන් ඉන්නේ කියල. එයා බලන්න ඕනේ ටික කියල, එහෙ දුම්රිය ස්ථානාධිපතිතුමා දැනුවත් කරන්නත් පියවර අරං තිබුනා. ඒ ගැන ඔහුට ගොඩාක් පිං!!

අශාන්, සහන් සහ මමතුමා..

කොහොමින් කොහොම හරි, පොඩි මැණිකේ ෆුට් බෝඩ් එකකට වෙලා අපි දෙන්නා කයියක් දාගෙන ගියා. මගදී සහන් ජයසූරිය මලයත් බදුල්ලේද කොහෙද යන ගමන් ඇවිත් කතා කරලා ගියා.

මෙතන තමා 1973දී ගැරට් එකක් ගිනි ගත්තේ..

කොහොමින් කොහොම හරි, පොඩි ප්‍රමාදයක් එක්ක අපි රොසැල්ලෙන් බැස්සා. එතනින් හම්බුනා අපිට පහලට යන උඩරට මැණිකේ. ඒ දෙන්නගේ මාරුවත් බලල, වේදිකාව පැත්තට යනකොට දුම්රිය ස්ථානාධිපතිතුමා අපිට කතා කළා.

ඉහලට යන පොඩි මැණිකේ සහ පහලට යන උඩරට මැණිකේ..

බලද්දී ඒත් දන්න අඳුරන කෙනෙක්. ඉතිං මෙයා අපේ විස්තර එහෙම අහලා, සංඥා කුටිය බලන්න එක්ක ගියා. එතැනදී මේ කුඩා, එහෙත් විශේෂ දුම්රිය ස්ථානයේ මෙහෙයුම් කටයුතු ගැන දැනගන්න ලැබුනා.

රොසැල්ල කියන්නේ විශේෂිත දුම්රිය ස්ථානයක් කියල මම බදුලු ටුවර් එකේදිත් කිව්වා. එකක් තමා මේ දුම්රිය ස්ථානයට එන්න තියන්නේ දම්වැල් පහේ වංගු දෙකක් පහු කරගෙන. මේ දෙක තියන්නේ S අකුරේ හැඩේට. මේකට අපි කියන්නේ Rozelle S Curve කියලා. මෙතැනදී කන්ද තරණය කිරීම සහ වංගුව ගැනීම එක විටම සිදු වෙනවා.

ගූගල් එකේ මේ S curve එක පෙන්නන්නේ මෙන්න මෙහෙමයි..

මේ දෙවෙනි වංගුව අරං ඉවර උන ගමන්ම, පාෂ මාර්ගයට (Loop line) දුම්රිය යොමු කිරීමේ පයින්ටු (Points) හමු වෙනවා. වංගුවක පයින්ටුව පිහිටි එකම දුම්රිය ස්ථානය මෙය විය හැකි බව තමයි දුම්රිය ස්ථානයෙන් දැනගන්න ලැබුනේ. ඒ වගේම, ඉහල සිට (හැටන් සිට) එන දුම්රියක් අවශ්‍ය වේලාවකදී පීලි පැන්නවීමට අවශ්‍ය පයින්ටුවකුත් ( Catch point) මෙහි තිබෙනවා.

කාලයක් මේ දුම්රිය ස්ථානය අසල සිදු වුනු නාය යාමක් නිසා, ඉහලට එන දුම්රියක් පාෂ මාර්ගයට ඇතුලත් කර ගැනීම තහනම් කොට තිබුනා. ඒ කාලේ ඔය දෙවෙනි වංගුව දම්වැල් හතර හමාරක අරයක් එන විදියට හැදුවා. පස්සේ 1990 දශකයේ නැවතත් එම වංගුව සාමාන්‍ය ප්‍රමාණයට ගෙන තිබෙනවා.

රොසැල්ල දුම්රිය ස්ථානයේ තියන තවත් විශේෂතාවයක් තමයි Train Indicator Bars කියල කියන්නේ. මෙම උපක්‍රමය මීට අමතරව දකින්න තියන්නේ පලුගස්වැව, බෝලවත්ත දුම්රිය ස්ථාන වල පමණයි. මෙයින් කෙරෙන්නේ, එක් මාර්ගයකට (උදා- ප්‍රධාන මාර්ගයට) දුම්රියක් හරවා මෙම Indicator bar එක එසවූ පසු, එය මත දුම්රිය පවතින විට, කිසිඳු හේතුවක් මත නැවත සංඥා ආපසු හැරවීම හෝ තවත් දුම්රියකට එම මාර්ගයට ඒමට සංඥා නිකුත් කල නොහැකි සේ අගුලු දැමීමයි. මෙය ආරක්‍ෂිත උපක්‍රමයක් ලෙස භාවිතා වන්නක්. සැමෆෝ සංඥා සමග මෙම Indicator bars ඒකාබද්ධ කර තිබෙනවා.

රොසැල්ල දුම්රිය ස්ථානය.. දකුණු පීල්ලට සමාන්තරව ගමන් කරන්නේ Train Indicator Bar ඒකයි..

රොසැල්ල දුම්රිය ස්ථානයේ සංඥා කුටියේ ලීවර 11ක් තිබෙනවා. මෙම එක් එක් ලීවරයේ ක්‍රියාකාරීත්වය අප හට පැහැදිලි කල සංඥා ක්‍රියාකරු - සරත් සිල්වා මහතා, මෙම ඉපැරණි සංඥා පද්ධතිය ක්‍රියා විරහිත වීම් හෝ වෙනත් ආපදා දක්වන්නේ ඉතාමත් කලාතුරකින් බවත් අප හට පැහැදිලි කළා.

සංඥා කුටිය. මෙතන එක එක පාටින් තියන ලීවර් වලට එක එක තේරුම් තියනවා.
රතු- සංඥා අත්.
කළු- පයින්ටු.
නිල්- අගුලු.
සුදු- අමතර ලීවර්.

සංඥා කුටියේ වැඩ කටයුතු ඉවර වී, අප දුම්රිය ස්ථාන පරිශ්‍රය නැරඹීමට ගියා. දැඩි අවු රශ්මියෙන් තොර දිනයක් වූ එදින, තරමක් සිසිල් ස්වභාවයක් ගත්තා.

මේ තමා අර විදුලි බලාගාරයට ජලය සපයන දිය පහර..මේක ගත්තේ S වංගුවේ ඉඳන්..

         මෙම දුම්රිය ස්ථානයට මෑතක් වන තුරුම බලය සැපයුනේ ඒ අසල පිහිටි බිංඔය නමැති කුඩා ජල පහරෙන් බලය ලැබූ කුඩා විදුලි බලාගාරයකින්. අද වනවිට ක්‍රියා විරහිත තත්වයේ පවතින මෙම බලාගාරය වෙත ලඟා වීම ඉතා අපහසු බව පෙනුණු බැවින්, අසලටම ගොස් අප එය අත්හැර දැම්මා.

බලාගාරය බලන්න තේ වත්තක් හරහා යන්න උනා..

නැවතත් දුම්රිය මාර්ගයට පිවිසුනු අප, දුම්රිය ස්ථානාධිපති මහතා විසින් අසල වූ තේ කඩයක් වෙත කැඳවාගෙන ගියා. එතනින් නම නොදන්නා කෑමක් සමග උණුසුම් තේ කෝප්පයක් ලැබුනා. ඒ තේ කෝප්පය මම ජීවිතේට රස බලපු රසම තේ කෝප්ප වලින් එකක්. තේ බොන අතරේ පොඩි කතාවකට වැටුණු අපිට දැනගන්නේ ලැබුනේ, ආසන්නම මහා මාර්ගයට කිලෝමීටර් තුනක්- තුන හමාරක් පමණ ඇති බවත්, ඒ අසලින් වැටී තිබුණු මාර්ගයක කුඩා බස් සේවාවක් වැඩ කරන බවයි.

තේ බොන ගමන්..

තේ සංග්‍රහයෙන් පස්සේ, අපි ආපහු දුම්රිය ස්ථානයට ගියා. මේ දුම්රිය ස්ථානය සෑහෙන්න පැරණි දුම්රිය ස්ථානයක්. මේකේ ඉහල තට්ටුවේ තියන්නේ දුම්රිය ස්ථානාධිපති නිල නිවාසය. මේක ලෑලි වලින් හදපු එකක්. අපි ඒකත් බලන්න ගියා. එතනට ගියාම නම් හරියට 1900 මුල් ගණන් වල ගෙදරකට ආපු බවක් දැනුනා.

S වංගුවට පෙනෙන දුම්රිය ස්ථානය..

ඊළඟට අපි ගියේ S curve  එක පැත්තේ පොඩ්ඩක් ඇවිදින්න. වංගු දෙක දිගේ පහලට ඇවිදගෙන යද්දී එක්කෙනෙක් මගේ ලේ පයින්ට් භාගයක් විතර නැති වෙන්නත් වැඩක් කරා. සෙරෙප්පුවේ එහෙම ගන්න දෙයක් නෑ ලේ එකයි.. 

ඉහලට යන උඩරට මැණිකේ S වංගුව පසු කරන ගමන්.. 

ඔය වංගුව හරියේදී උඩරට මැණිකේ හම්බුනා. එයා වංගුවෙන් එන හැටිත් බලලා, අපි ආපහු එන්න පිටත් උනා. ළඟ තිබ්බ වතුර පාරකින් ලේ හෝදගෙන, ආපහු ස්ටේෂන් එකට ආවා. ඒ ඇවිත් ටිකක් වෙලා කතා කරකර ඉද්දි, අපිට ආපහු යන්න තියන පොඩි මැණිකේ දුම්රිය හැටන් වලින් ආවයි කියල දුම්රිය ස්ථානාධිපති තුමා දැනුම් දුන්නා. ඉතිං අපි ටිකට් එහෙම අරගෙන, හැමෝටම ස්තුතියි කියල ආපහු එන්න නැග්ගා.

දුම්රිය ස්ථානාධිපති- හබරකඩ මහතා, අශාන් සහ මම තුමා..

එන ගමන් ඉතිං ෆුට් බෝඩ් තමයි. මම අරං ගියපු බිස්කට් එකත් බෙදාගෙන කාලා, පරණ ඔපාදූපයි, කෝච්චි විස්තරයි අනංමනං ඔක්කොමයි කතා කර කර හෙමින් හෙමින් ආපහු ආවා..

කෙටි ඒත් සාර්ථක, රසවත්, විනෝදජනක ගමනකින් පස්සේ මම ගෙලිඔයෙන් බැහැල ආපහු ගෙදර ආවා. ඇවිත් මේ සටහන ලියන්න තව විස්තර හොයද්දී, මම කලිනුත් සඳහන් කරපු තිබ්බොටුමුනුව මහත්තයා කිව්වා මෙන්න මෙහෙම කතාවක්.

“ඉස්සර (1940 දශකයේ) ඔය ස්ටේෂන් එකේ නම ඉංග්‍රීසියෙන් ගහල තිබ්බේ  “Rozelle” කියලා. ඒ යටිං, සිංහලෙන් “බිංඔය” කියලා ගහල තිබ්බා. මේ කාලේ ස්ටේෂන් බෝඩ් වල උඩින්ම ගහල තිබ්බේ ඉංග්‍රීසි නම.”

මේ රොසැල්ල කියන නම අපි එහෙම කිව්වට, අදටත් ස්ටේෂන් එකේ ගහල තියන්නේ  “Rozelle” කියලා. මම හිතන විදියට, මේ නම තියන තේ වත්තක් මේ කිට්ටුව තියෙන්න ඇති. මොකද ඔය වගේ තේ වතු ආශ්‍රය කරගෙන නම් වැටුන සෑහෙන දුම්රිය ස්ථාන ගානක් අපේ ප්‍රධාන මාර්ගයේ තියනවා.

ඒ වගේම, මේ පැත්ත හරිම නිස්කලංකයි. තවමත් නොඉඳුල් පරිසරයක ගතිය, ලස්සන තියනවා. මේ පැත්තේ ඇවිදින්න යනවා නම්, පා සටහන් හැරෙන්න වෙන කිසිම දෙයක් දමා නොඑන ලෙස කාරුණික ඉල්ලීමක් කරනවා. මේ අලංකාර සම්පත් මේ විදියටම ඉදිරි පරම්පරා වලට දායාද කරන එක අපේ වගකීමක්..  

හුදෙකලා රොසැල්ල දුම්රිය ස්ථානය...

 ප.ලි- මේ සටහන මේ ලියන්නේ තුං වෙනි වතාවට. කලින් දෙපාරක් ලියල පබ්ලිෂ් වෙලා තිබ්බෙත් නෑ සේව් වෙලා තිබ්බෙත් නෑ. මොකක් උනාද කියල මම දන්නෙත් නෑ. අශාන් පොස්ට් එක නෑ කියද්දී තමයි මම බැලුවේ.දන්නා කෙනෙක් උපදෙසක් දෙන්න..