Tuesday, January 28, 2020

පාරාදීසයක සංචාරය කිරීම..


අවුරුද්දේ පළවෙනි පෝස්ට් එක..
මම කිව්වා ගිය අවුරුද්දේ රිවීව් එකේදී, ලියන්න දේවල් සෑහෙන්න තියනවා, මාසෙට එකක් වගේ ලියන්නම් කියල. ඒත් ඒ කතා පැත්තක තියද්දි, මේ අවුරුද්දේ මුල්ම සංචාරය ගැන සටහන ඉස්සරහට අරං එන්න හිතුවා. මේ තියන්නේ ඒ සටහන.
මේ අවුරුද්දට දැනට ගෙවුනේ මාසයක් විතරක් උනාට, මේ සටහන තියන 26 වෙනිදා වෙනකොට, ගමන් දෙකක් ම ගිහිං! ඒකත් හොඳයි. උසස් පෙළ ඉවරලා හිටිය නිදහස් ජීවිතේ ට ආපහු යන්න පුලුවන්නම් මට ඊට එහා දෙයක් නැහැ. 
බලන්නකෝ පරිසරයේ ලස්සන සහ නිස්කලංක බව..

කොහොමින් කොහොමින් හරි, මේ පාරත් අවුරුද්දේ පලවෙනි සංචාරය ඉතිං දුම්රිය ගමනක් තමා. හයික් එකකුත් එක්ක. හැබැයි මේ ගමන ප්ලෑන් උනේ නම් ගිය අවුරුද්දේ. ෆේස්බුක් එකෙන් මට හම්බුන හොඳම යාළුවො කිහිප දෙනෙක් ඉන්නවා. ෆේස්බුක් එකටයි දුම්රියටයි පිං සිද්ධ වෙන්න තමා ඒ සම්බන්දතා ටික හදාගත්තේ. ඔය මම කිහිප වතාවක් ලියල තියන යකඩ යකා එකේ සෙට් එකේ ම අකිල ආරියප්පෙරුම අයියා එයින් එක්කෙනෙක්. මේ ගමන සැලසුම් උනේ එයා එක්ක.
ගමන මුලින්ම සැලසුම් කලේ රාත්‍රී තැපැල් දුම්රියේ ගිහිං, නානුඔය- පට්ටිපොළ පැත්තේ වගේ ඇවිදලා, පහලට ඇවිත් තලවකැලේ එහෙමත් බලලා පොඩි මැණිකේ හරි 1008 එකේ හරි ආපහු එන්න. කොහොමින් කොහොම හරි, අන්තිමේ නතර උනේ උඩහට යන මිශ්‍ර දුම්රිය, ඒ කියන්නේ 126 එකේ උඩට ගිහිං වටගොඩ- තලවාකැලේ සෙක්ෂන් එක කවර් කරලා, සෙන්ට් ක්ලෙයා එකත් බලාගෙන පොඩි මැණිකේ එන්න තීරණය වෙලා. දවස විදියට තීරණය උනේ 19 වෙනි ඉරිදා.
මට 18 වෙනිදා කැම්පස් එකේ එක්සෑම් එකක්. ඒ අස්සේ ඒ සතියේ මැද අප්පච්චි පොඩි අනතුරක් කරගෙන. ඉතිං ඕවයි මේවයි එක්ක තමා ගමන යන්න සූදානම් උනේ. හැබැයි එක්සෑම් එකේ පේපර්ස් දෙක ම සාර්ථක ව කරගන්න පුළුවන් උන නිසා, ගමන ගැන හොඳ මුඩ් එකක හිටියා. ඒ අතරේම අකිල අයියා කෝල් කරලා කිව්වා, එයා නැරඹුම් මැදිරියේ ටිකට් දෙකක් රිසර්ව් කරා කියල. ඒකට මගෙන් සල්ලි ගත්තෙත් නෑ!
ඉතිං කොහොමින් කොහොම හරි, පහුවදා පාන්දර 2.10ට ඇහැරලා, 3.40 වෙනකොට ස්ටේෂන් එකට ගියා. ඔය 126 එක ගැන මම කලින් ලියල තියනවා. තාමත් ඒක මිශ්‍ර දුම්රියක්. එදා නුවරින් තෙල් ටැංකි දෙකකුයි භාණ්ඩ ප්‍රවාහන වැගන් එකකුයි සාමාන්‍යය මැදිරි තුනයි තිබ්බා. හැබැයි මට ලොකුම දේ උනේ, එදා එන්ජිම. ඒක මම ඉටු නොවෙයි ම කියල හිතං හිටිය, W3 පන්තියේ අංක 669 එන්ජිම!
මම ඉතිං අකිල අයියා කියපු විදියට, නැරඹුම් මැදිරියට නැග්ගා. මගේ පළවෙනි උඩරට සංචාරය නැරඹුම් මැදිරියේ යන. ඒකත්, ලංකාවේ පස්සේ මොඩිෆයි කරපු එකක් නෙවේ. කෙලින්ම රුමේනියාවෙන් හදපු ඔරිජිනල් OFV (Observation First class brake Van) එකක්. කට්ටිය නගින්න කලින් කළුවරේ ම මම ෆොටෝ ටිකක් එහෙම අරගත්තා. ඕකෙන් මේකෙන් කෝච්චිය නාවලපිටියට ආවා. 
නැරඹුම් මැදිරිය..
 නාවලපිටියේදී ඉතිං ඔකේ සාමාන්‍යයෙන් එන්ජිම මාරු කරනවා නේ. ජනවාරි මාසේ පාර වේලිලා උනත්, පින්න සෑහෙන්න තියනවා. මම ඉතිං දැන් ලැස්ති උනා වරු ගාණක් බඩ ගාන්න. ඒත් එදා කතාව වෙනස්. තෙල් ටැංකි ටික ගලවල දාපු ඩබ්ලිව් 3 එක, ආපහු කෝච්චියට කපල් කරා! අකිල අයියත් එක්ක ගමන ප්ලෑන් කරද්දී ම අපි කතා උනා ඩබ්ලිව් ක්ලාස් එකක් ආවොත් නම් නියමයි, ඒත් ඉතිං ඒක වෙන්න තියන්නේ බොහොම අඩු අවස්තාවක් නේද කියල. ඉතිං මේක බොහොම දුර්ලභ අවස්තාවක්. 
අංක 126 මිශ්‍ර දුම්රිය ඩබ්ලිව් 3 පන්තියේ එන්ජිම සමග සූර්ය උදාවේ..

කොහොම හරි, කෝච්චිය 5.40ට ඇද්දා බදුල්ල බලා. වෙනදා වගේ ලිස්ස ලිස්සා බඩ ගාන්නේ නැතුව, මේක ජෙට් එක වගේ ගියා එදා. හැම ස්ටේෂන් එකකටම රයිට් ටයිම්. ගල්බොඩ දී පොඩි කප්ලින් අවුලක් ආවත් ඉක්මනට නිවැරදි කරගෙන අපි ඉස්සරහට ගියා. 
නැරඹුම් මැදිරියට දිස්වන වටවල දුම්රිය ස්ථානය..
 කොච්චර වෙලාවට ගියා ද කිව්වොත්, 9 වෙද්දී තලවකැලේ ට යාගන්න හිතාගෙන ආපු අපි, 8ටත් දහයක් තියල තලවකැලේ! එතනට වෙනකල් ඉතිං නැරඹුම් මැදිරියට වෙලා කයියක් දාගෙන, ෆොටෝ අල්ල අල්ලා ආවා. නැරඹුම් මැදිරියට ම හිටියේ තව එක පවුලකුයි අපි දෙන්නයි විතරයි. ඒ පවුලත් තලවකැලේ දී බැහැල ගියා. තලවකැලේ දී එන්ජිම පැත්තට පොඩ්ඩක් ගිය වෙලාවේ, අඳුරන රියදුරු මහත්තයෙක් හිටියා. ඉතිං එන්ජිම බලාගන්නත් අවස්තාවක් ලැබුනා. 
මිශ්‍ර දුම්රිය, ඩබ්ලිව් 3 පන්තියේ එන්ජිම සමග තලවාකැලේ දී..

තලවාකැලෙන් ඩක්කුවක් අමුනාගත්තා දුම්රිය. මාර්ග කම්කරු පිරිසක් රැගත් ඒ ඩක්කුව, ඉහල කොත්මලේ ජලාශය හරහා යන පාලම ට ටිකක් එහා දී දුම්රියෙන් ලිහාගෙන නතර වෙනවා. මේ වැඩේ ට දුම්රිය නතර කරන්නේ වත් නැහැ!
කොහොම හරි, අපි 8.15 වෙද්දී වටගොඩ! දුම්රිය ස්ථානාධිපතිවරයා අපිට කිව්වා ඕනේ නම් ටවුමට ගිහිං මොනාහරි කාල එන්න කියල. අපිත් ඇත්තටම කෑම ගැන වැඩිය හිතං ආවේ නෑ. ඉතිං ටවුමට ගිහිං, අපි ගත්තා මුරුක්කු පැකට් දෙකකුයි වතුර බෝතලෙකුයි! මගේ ගාව තිබ්බා චොකලට් ෆින්ගර්ස් එකක්. ඔන්න ඔච්චරයි ඉතිං අපේ ආහාර සැපයුම! වටගොඩ පරණ ගුඩ් ෂෙඩ් එකත් බලලා, ස්ටේෂන් එකේ ෆොටෝ ටිකක් අරගෙන, අපි පහලට එන්න පිටත් උනා. වටගොඩ ගැන කලින් පෝස්ට් එකක ලියල තියන නිසා, මේ වෙලාවේ වැඩිය කියන්න යන්නේ නැහැ. 
වටගොඩ දුම්රිය ස්ථානය.. ඔය පිටිපස්සෙන් පෙන්නේ ග්‍රේට් වෙස්ටර්න් කඳු යාය.

වටගොඩ ඉඳන් තලවකැලේ වෙනකල් රේල් පාරේ කිලෝමීටර් හතකට, එහෙමත් නැත්තම් සැතපුම් හතරකට ආසන්න දුරක් තියන්නේ. අපිට ආපහු යන්න පොඩි මැණිකේ දුම්රිය තලවාකැලෙන් පිටත් වෙන්න තිබ්බේ එක වෙද්දී. ඉතිං අපිට සෑහෙන වෙලාවක් තිබ්බා. අපි හිමිං හිමිං කන්ද බැහැගෙන ආවා. මේ සෙක්ෂන් එක හරි ලස්සනයි. ඒ වගේම නිස්කලංකයි. තේ වතු වලින් වට වෙලා තිබ්බත්, හරි ම නිශ්ශබ්දයි. ඒ සීතලත් එක්ක, මට නම් නතර වෙන්නම නොහිතුනා කිව්වොත් ඒක නම් බොරුවක්. 
ශ්‍රීපාද අඩවිය දක්වා විහිදෙන මනස්කාන්ත දර්ශනය..

අකිල අයියා හයික් එකට එන ගමන් Drone  එකක් ගෙනත් තිබ්බා. අපි ඒකත් ලැස්ති කරගෙන පහලට ගියේ එන කෝච්චියක් උඩ ඉඳන් වීඩියෝ කරගන්න. මොකද, ඔය සෙක්ෂන් එකේ ට්‍රැක් එකේ විශේෂත්වයක් තියනවා. 
Drone  එක.

ඔන්න බලන්නකෝ වංගු ටික. මේ ගූගල් සිතියම.
 
මේ සෙක්ෂන් එක තමා නානුඔය ට පිවිසීමට නැග්ම පටන් ගන්න සෙක්ෂන් එක. මේ සෙක්ෂන් එක ඇදෙන්නේ ග්‍රේට් වෙස්ටර්න් වතු යාය අද්දරින්, ග්‍රේට් වෙස්ටර්න් කන්ද පාමුලට. ඉහල කොත්මලේ ජලාශය වටෙන් වටයක් ගහන තැනින්ම පටන් ගන්නවා 45:1 තියුණු නැග්මක්. මේක තැන් දෙක තුනකදී විතරයි අඩු වෙන්නේ. ඒ වගේම, තලවකැලේ- වටගොඩ අතර තියන උස වෙනස තරණය කරන්න, දැඩි වංගු සහිතව තමා මාර්ගය හැදිලා තියන්නේ. 

අඩි 300ට එකක් වෙන පාලමේ බෑවුමෙන්, කෙලින්ම අඩි 44 ට එකක් වෙන තියුණු ආනතියට පිවිසීම..
මේ ගැන තොරතුරු කිව්වේ අකිල අයියා. මේ ඇවිල්ලා මේ වගේ තියුණු බෑවුම් වලදී, දුම්රියක් තිරිංග යොදනකොට, පීල්ල ලිස්සල නොයන්න (පීල්ල ඇණ දාලා සිල්පර වලට හයි කරලා නෑ) දාන අගුලක්.

මේ වංගු කොච්චර තියනවා ද කිව්වොත්, ඔය සෙක්ෂන් එකේ අහු වෙනවා අංක 16 බිංගය, හොලිරූඩ් ටනල් එක. ඔය හරියේ ඉඳන් වටගොඩ තනි ඉරකින් යා කරොත්, රේල් පාර ඒ ඉර තැන් නවයකින් කපනවා! ඒ වගේම ඒ වංගු, දම්වැල් 5ක අරයක් තියන ඉතාම තියුණු වංගු. ඔය සෙක්ෂන් එකේ රේල් පාරේ හිටගත්තම, අඩි ගානක් පහලින් ආපහු රේල් පාර පේන තැන් ඕනේ තරම් තියනවා. අඩි ගානක් පහලින් උනාට, ඒ ට්‍රැක් එක පාස් වෙන්නේ ඉතාම ලඟින්. 
මේ එන්නේ උඩරට මැණිකේ..

තව ඔය සෙක්ෂන් එකේ තියනවා සෝඩා බෝතල් වංගුව (Soda bottle curve)  කියල වංගුවක්. සෝඩා බෝතල් වංගුව කියල ඕකට කියන්නේ, උඩ ඉඳන් බැලුවම ඔය වංගුවේ හැඩය, හරියටම පරණ සෝඩා බෝතලයක් වගේ. ඔය වංගුව පහු කරලා පහලට ආවම තමා අර කලින් කියපු හොලිරූඩ් බිංගය අහු වෙන්නේ. ඔය බිංගය පහලට, වටගොඩ ඉඳන් එන කෝච්චිය තැන් හතරකට වගේ පේනවා. 
අංක 16 බිංගය

 
සෝඩා බෝතල් වංගුවේ අහස් සේයාරුවක්.. (සේයාරූ අනුග්‍රහය- අකිල ආරියප්පෙරුම)

පැරණි සෝඩා බෝතලයක්. ගොඩක් අය අතර තියන මතයක් තමයි සෝඩා බෝතල් වංගුව කියන්නේ සෝඩා බෝතලේ ක කට් වගේ තියන නිසා කියල.කට නෙවෙයි, මේ බෝතලේ හැඩයට තමා වංගුව තියන්නේ. මේ සේයාරුව නම් ගූගල් අඩවියෙන් හම්බුනේ.
අපි අපේ පළවෙනි කෝච්චිය අල්ලාගත්තේ ඔන්න ඔතනදි. අපිට කොහොමත් සෙට් වෙන්න තිබ්බේ කෝච්චි තුනයි. මික්ස් එක හැටන් වලින් අපිට ක්‍රොස් උනා. අපි අර ගැජට් එක උඩ යවලා බැලුවා කොහෙද කෝච්චිය කියල. එතකොට ඒක වටගොඩ ට එනවා. ඉතිං එතන ඉඳගෙන අපි උඩරට මැණිකේ අල්ලගත්තා. අකිල අයියා Drone  එකෙනුයි මම මගේ නිකොන් කැමරා එකෙනුයි තැන් දෙකක ඉඳන් ෆොටෝ අල්ලගන්න හැකි උනා. 
පහලට යන උඩරට මැණිකේ..

එතන තව ටිකක් පහලට ගියහම අපිට ඇහුනා මහනුවර ඉඳන් ඇල්ල බලා ධාවනය වන නගරාන්තර දුම්රිය තලවකැලේදී මාරු වෙලා උඩහට එන්න හෝන් කරනවා. අපි ආපහු කැමරාව ගුවන් ගත කරා. ඒක හැබැයි ලොකු වෙනසක් නෑ ඉතිං, මොකද ඒකත් පවර් සෙට් එකක්.
ඇල්ල බලා ධාවනය වන වායු සමීකරණය කරන ලද නගරාන්තර දුම්රිය..

ඔය වැඩේ ඉවරල අපි ටිකක් ඉස්සරහට ආවම හම්බ වෙනවා ඩෙවෝන් දිය ඇල්ල. හැබැයි මේක සෑහෙන ඈතින් තියන්නේ. හොඳ විශාලන බලයක් තියන කාචයක් එක්ක කැමරාවක් ඕනේ හොඳ සේයාරුවක් අරගන්න නම්. මම ඉතිං අතේ තිබ්බ එකෙන් ගත්තා ෆොටෝ දෙක තුනක්. 
ඩෙවෝන් දිය ඇල්ල. මේක කෝච්චියක යනකොට නම් අල්ලගන්න හරි අමාරුයි..

ඔය වැඩේ ත් කරගත්ත ට පස්සේ ආය ඉතිං වැදගත් දෙයක් කියල අපිට තිබ්බේ නැහැ. අපි ඉතිං සුපුරුදු පරිදි කයියක් දාගෙන පහලට ආවා. ඒ එනින් ගමන් අහු වෙනවා පරණ, ලස්සන පාලමක්. ඔන්න ඕකට එනකොට අපිට ඇහුනා බදුල්ලේ ඉඳන් කොළඹ යන දෙනුවර මැණිකේ. මේක ඇවිල්ලා අලුත් S14 පවර් සෙට් එකක්. මම ඒකත් අල්ලගත්තා එතන පාලම ගාව ඉඳන්. ඒක නම් ෆෝන් එකෙන් වීඩියෝ කරන ගමන්, කැමරාවෙන් ෆොටෝ ගත්තා..
සෑහෙන පරණ පාළමක්. හැබැයි තවම ශක්තිමත්. ඒ වගේම දැන් තියන ඒවා වගේ නෙවේ, අලංකරණය ගැනත් සැලකිලිමත් වෙලා තියනවා.

ඒක බලද්දී කොහොම හරි දොළහට කාලක් වගේ තමා ඉතුරු උනේ. අපි සෙන්ට් ක්ලෙයා යන අදහස අතැරලා දැම්මේ, එකක් අපි යක්කු දුසිමක් විතර කන්න තරම් බඩගින්නේ හිටි නිසාත්, ඒ වෙලේ තිබ්බ අව්ව සැරේ හැටියට ඒ ගමන පැයකින් දුවල එන එක ටිකක් අවධානම් නිසාත්. 
ඔන්න අර අරං ආපු ඩක්කුව
ටෙලිග්‍රාෆ් කණුවක්.හොඳට බැලුවොත් ඇයි මම මේක මේ පැත්තට හරවල දාලා තියන්නේ කියල තේරෙයි..
 ඒ වගේම, මේ සෙක්ෂන් එකේ තව දෙයක් අපි මග දිගටම බලාගෙන ආවා. ඒ තමා, ටෙලිග්‍රාෆ් කණු. දැන්නම් වැඩි පාවිච්චියක් නැති උනත්, ඉස්සර දුම්රිය සේවය සතුව වෙන ම ටෙලිග්‍රාෆ් සේවයක් තිබුනා. ඒ ගැන නම් වෙනම සටහනක් තියන්න වෙනවා. කොහොමින් කොහොම හරි, මේ ටෙලිග්‍රාෆ් කණු වලට පාවිච්චි කරලා තියන්නේ රේල් පීලි. අර කතාවට කියන්නේ, අපේ දුම්රිය සේවය කියන්නේ සජීවී කෞතුකාගාරයක් කියල. ඒ කතාව ඇත්ත කියල තේරෙන්නේ මෙන්න මේවා බලද්දී. 
තේ දළු නෙලීම..

ඔය සෙක්ෂන් එකේ රේල්වේ එකට අමතරව (අමතරව ම කියන්නත් බෑ ඉතිං) තව දෙයක් තියනවා වැදගත්. ඒ තමා තේ. මේ හරියේ තමා තේ වලට ඉතාම සුදුසු කාලගුණයක් සහ දේශගුණයක් තියන එක කලාපයක් පිහිටලා තියන්නේ. තලවාකැලේ ස්ටේෂන් එක තමා ආගරපතන දිඹුල වගේ ප්‍රධාන වැවිලි දිස්ත්‍රික්ක වලට අදාළ දුම්රිය ස්ථානය. 1910 “Ceylon Along the Rail Tracks” පොත ලියපු හෙන්රි කේව් සඳහන් කරලා තියනවා ලංකාවේ හොඳම තේ ග්‍රේඩ් එක හැදෙන්නේ මේ පළාතේ කියල. 
තලවාකැලේ පාළමෙන් මෙතෙර වන පොඩි මැණිකේ..

ඔයින් මෙයින් අපි තලවාකැලේ පාලම, ඒ කිව්වේ ඉහල කොත්මලේ ජලාශය හරහා දුම්රිය මාර්ගය ග්‍රේට් වෙස්ටර්න් වතු යාය වෙත අරගෙන යන පාලම ලඟට ආවා. එතැනදී අපිට හම්බුනා ඉහලට යන පොඩි මැණිකේ. ඒක නම් වැඩිය දුවන්නේ කරන්නේ නැතුව අල්ලගත්තා එතන ම ඉඳන්. මේ වෙද්දී අපිට පැයක් වගේ තමා ඉතුරු වෙලා තිබ්බේ. ඉතිං අපි තීරණය කළා තලවාකැලෙන් අපේ සංචාරය නිමා කරන්න. 

තලවාකැලේ දුම්රිය ස්ථානය වෙත පිවිසීමේ දී අපට හමු වුන ඉතා පැරණි ගේට්ටුවක්..
තලවාකැලේ දුම්රිය ස්ථානාධිපතිතුමා මගේ හොඳ යාලුවෙක්. තලවාකැලේ සංඥාකරු එක්ක සංඥා කුටීරය බලන්නත්, දුම්රිය ස්ථානය ගැන ගොඩාක් කරුණු ඉගෙනගන්නත් අපිට ඒ නිසා අවස්තාව ලැබුනා.
තලවාකැලේ ගැන මූලික විස්තර ටිකක් බදුලු සංචාරය වෙලාවේ එහෙම කියපු නිසා, මේ සටහනේ මම ලියන්නේ එදාට පස්සේ හම්බුන අමතර විස්තර ටිකක් විතරයි.
දුම්රිය මාර්ගය තලවාකැලේ දක්වා විවෘත වෙලා තියන්නේ 1884 නොවැම්බර් මාසේ 20 වෙනි දා. පාෂ මාර්ග තුනකින්, බඩු ගබඩාවකින් දැනට සමන්විතයි. හැබැයි මෙතන වේදිකා තියන්නේ නම් එකයි. අතීතයේ මේ දුම්රිය ස්ථානය සතුව අශ්වයින් සහ හරක් ගොඩ බෑම සඳහා අංගනයක් (Horse and Cattle doc), ඒ වගේම හැරවුම් වේදිකාවක් එහෙමත් තිබිලා තියනවා. තලවාකැලේ ඉස්සර ඉතාම කාර්යබහුල මෙහෙයුම් තිබුණු දුම්රිය ස්ථානයක්. 1910 වසර වෙනකොට, වසරකට තේ රාත්තල් මිලියන විස්සක් පමණ මේ හරහා ප්‍රවාහනය වෙලා තියනවා. ඒ වෙනකොට තලවාකැලේ ජනගහණය 1500ක් පමණ කියල තමයි සඳහන් වෙන්නේ. 
තලවාකැලේ බඩු ගබඩාව..

ඒ වගේම, තාක්ෂණික පැත්තෙන් ගත්තමත්, තලවාකැලේ විශේෂත්වයන් කිහිපයක් තියනවා. පළවෙනියටම, කොටගල දෙසින් දුම්රිය ස්ථානය වෙත පිවිසීමේ දී, පහත් කල නොහැකි අනතුරු ඇඟවීමේ සංඥාවක් (Permanent Distant Caution Signal) තියනවා. මේක හැම වෙලාවේ ම අනතුරුදායක (On) අවස්ථාවේමයි තියන්නේ. මොකද කිව්වොත්, මේ දුම්රිය ස්ථානයේ හැරවුම් වේදිකාව භාවිතා කලොත්, ඒක එක අවස්තාවකදී පාෂ මාර්ගයට (Loop line) යොමු වුන දුම්රියක වදින්න පුළුවන් තරමට ලං වෙනවා. ඒ වගේම, හැරවුම් වේදිකාව ලොක් කරන්න පුළුවන් වෙන්න ලීවර් එකකුත් දීලා තියනවා.
එතනින් එහාට ආවම, තලවාකැලේ තියන්නේ ගම්පොල වගේ ම, දුම්රිය ස්ථාන පරිශ්‍රයේ ම, ඒ ගොඩනැගිල්ල මැදින් ම උස්සල හදපු කැබින් එකක්. ඒ කිව්වේ කැබින් වර්ගීකරණය අනුව A2 වර්ගය. මේකේ තියන වාසියක් තමයි සමස්ත දුම්රිය ස්ථාන පරිශ්‍රයම කැබින් එකට පේනවා. හදිසියේ වත් මේ වගේ වෙලාවක දුම්රියක් වෙන් වෙලා, ඒ කියන්නේ මැදිරි ගැලවිලා තියන බව පෙනුනොත්, සංඥාකරු (Signalman)  දවාලේදී නම් කොළ කොඩියක් වැනීමෙනුත්, රාත්‍රියේදී නම් කොළ ලාම්පුවක් වැනීමෙනුත් දුම්රිය කාර්යය මණ්ඩලයට සංඥා කල යුතුයි.
තවත් යමක් කිව්වොත්, සාමාන්‍යයෙන් දුම්රිය නීතිය තමයි, දුම්රිය ස්ථානයෙන් ඉවතට යාමට සැමෆෝ (හෝ ආලෝක) සංඥා නිකුත් කලාම, දුම්රියක් පසු පසට ගැනීමට (Set back)  අවසර නැහැ. ඒත් තලවකැලේදී ඒ වැඩේ කරන්න පුළුවන්. ඒ වගේම, දුම්රියක් තලවකැලේ වෙත ඇතුල් වීමේ දී, එයට ස්ටාටර් සංඥාව නිකුත් කර ඇති විටෙක වුවත්, එන්ජිමට එම සංඥාව පසු කර නැවැත්විය නොහැකියි. මෙයට හේතුව තමයි, හදිසියෙවත් ඉදිරි මාර්ගයේ යම් කටයුත්තකට ගිය ට්‍රොලි ආදිය නවත්වා තැබීමට ඇති ඉඩකඩ.
සාමාන්‍යයෙන් උඩරට මාර්ගයේ රඹුක්කනින් උඩදී, දුම්රියක් පහල දෙසට පසුපසට ධාවනය කරන්න බැහැ, ආරක්ෂක හේතූන් මත. ඒත් පේරාදෙණිය, ගම්පොල, තලවාකැලේ සහ බණ්ඩාරවෙල දුම්රිය ස්ථාන වලදී ඒ කටයුත්ත කල හැකියි.
මාර්ගය සම්බන්ධයෙන් ගත්තම, තලවාකැලේ සම්බන්ධ තවත් දෙයක් තමයි, මේකේ පාෂ මාර්ග දෙකටම උගුල් පයින්ටු ( Trap points)  යොදා තිබීම. මේවායින් පාෂ මාර්ග වල නවතා ඇති වැගන් ආදිය, අනිසි ලෙස තල්ලු වී ප්‍රධාන මාර්ගය වෙත පැමිණීම වළක්වනවා. ඒ කියන්නේ ඒවා පීලි පැනීමට සලස්වනවා. ඒ වගේම, උඩරට මාර්ගයේ ඩයමන්ඩ් ක්‍රොසින් ආකාරයේ හුවමාරුවක් ඇත්තේ ද තලවාකැලේ පමණයි (නාවලපිටියේ ද වූ බව අසා ඇතිමුත් අද දැකගත නොහැකියි). ඒ වගේම, කෙතරම් විශාල දුම්රිය ස්ථානයක් උනත්, බදුලු රාත්‍රී තැපැල් දුම්රිය දෙක මෙතැනදී මාරු කිරීම කල නොහැකියි! 
ඩයමන්ඩ් ක්‍රොසින් එක..

ඔය වගේ විස්තර රාශියක් අපිට දැනගන්න ලැබුනා. මෙතන සඳහන් කලේ පොඩි දේවල් ටිකක් විතරයි, මොකද සටහන දීර්ඝ වෙන නිසා. කොහොම හරි, විනාඩි 5ක පමණ ප්‍රමාදයක් සහිතව, පොඩි මැණිකේ දුම්රිය තලවාකැලේ වෙත ලඟා උනා. අපි ඉතාමත් සාර්ථක සංචාරයකින් පස්සේ, ආපසු ගමනට පිටත් උනා.
විශේෂ සිදුවීමක් නැතිව, අපිට ගමන අවසන් කරන්න ලැබුනා. පහුවදා ඉස්කෝලේ යන්නත් තිබ්බ නිසාත්, පාන්දර දෙකේ ඉඳන් නැගිටලා නිසාත්, මම නම් ආපු ගමන් කරේ රෙදි හෝදලා, ඇඟ හෝදලා, ටිකක් නිදාගත්ත එක. අකිල අයියා 7.30 ට විතර කොළඹට ගියා කියල පණිවිඩයක් එව්වා.
මේ සංචාරය සාර්ථක කරගන්න අපිට උදව් කරපු කීප දෙනෙක් මතක් නොකරොත් ඒක යුතුකම් පැහැර හැරීමක් වෙනවා. පළවෙනියටම, මට ප්‍රවේශ පත්‍රයක් පවා රැගෙන දීලා, නොදන්නා ඉතිහාස කරුණු එක්ක ගමන් විස්තරයක් සපයපු, අකිල ආරියප්පෙරුම අයියා.
අකිල අයියා සමග අඟහරුවා

ඊළඟට, සේවයෙන් ඉවත් වීමේ දැඩි අවධානමේ පසු වෙන අතරම කලාතුරකින් උඩරට ධාවනය වන ඩබ්ලිව් 3 පන්තියේ එන්ජිමකට ගොඩ වී අවසාන කාලයේ ස්වභාවය බලාගැනීමට ඉඩ දුන් රියදුරු මතතා (එතුමාගේ නම සඳහන් නොකර ඉන්නවා).
තලවාකැලේදී අපිට තොරතුරු හොයාගන්න අවස්තාවක් දුන් තලවාකැලේ දුම්රිය ස්ථානාධිපති- පරාක්‍රම රණතුංග අයියා සහ සංඥාකරු, දේවපුර මහතා. 

තලවාකැලේ සංඥා කුටිය සහ සංඥාකරු- දේවපුර මයා   
ඒ වගේම, 126, 1006 දුම්රියයන්ගේ නියාමක මහත්වරුන්ට සහ එදා තලවාකැලේ- කොටගල අතර මාර්ග අලුත්වැඩියාවේ යෙදී සිටි කාර්යය මණ්ඩලය ද අනිවාර්යයෙන්ම මතක් කල යුතුයි.
එන මාසේ දිහාවට තව ගමනක් දෙකක් යාගන්න බලාපොරොත්තුව තියනවා. ඒ වගේ ම, බදුල්ල රාත්‍රී තැපැල් දුම්රිය ගැනත්, තව අවශේෂ දේවල් කිහිපයක් ගැනත් සටහන් රළුවට හදලා තියනවා. ඉඩ ලැබෙන විදියට දාන්නම්.
ප.ලි-
මේක යන අතරවාරේ චීනෙන් ලීක් වුන කොරෝනා වෛරස් එක ගැනත් කසුකුසුවක් ගියා. මේක අවසන් වෙන අද දවස වෙද්දී, ඒක ලංකාවටත් ඇවිත්. මම ඒ ගැන විස්තර හම්බුන ගමන්, අලුත් දෙයක් ලැබුනොත් මුහුණු පොතේ පල කරන්නම්. ලංකාවේ කිසි කෙනෙක්ට එකෙන් කරදරයක් නොවේවා කියල අඟහරු ලෝකේ අපි ප්‍රාර්ථනා කරනවා!

Sunday, January 5, 2020

පසු වූ වසරක සමාලෝචනය..


එහෙ බැලුවා- මෙහෙ බැලුවා- අවුරුද්දක් ඉවරයි..
2019.. මේ අවුරුද්දත් ගිය අවුරුද්ද වගේ ම තමා එක අතකට. එච්චර පෙරලි නම් උනේ නෑ තමා. ඒත් ඉතිං පාඩුවේ ගලාගෙන ගිය අවුරුද්දකුත් නෙවේ නේ.. මේ  අවුරුද්ද නම් එක අතකට ප්‍රමාද දෝෂයටම ඇරුන අවුරුද්දක් කියන්න පුළුවන්. ඇයි ඉතිං කරන්න පටන් ගත්ත හැම දේ ම වගේ පරක්කු උනා. රට අතින් ගත්තත් මගේ ජීවිතේ අතින් ගත්තත් ඒකෙ වෙනසක් තිබ්බේ නැහැ.
ෆේල් වෙච්ච නවීන තාක්ෂණික යුගයේ එන්ජිමක් අවුරුදු 50 පැනපු වාෂ්ප දොඹකරයකින් උස්සලා රෝද මාරු කරනවා බලන්නත් පුළුවන් උනා.. 
මුලදී නම් අවුරුද්දේ කිසි අමුත්තක් තිබ්බේ නැහැ. 


මේ කස්ටියත් එක්ක ගල්බොඩ- නාවලපිටිය රවුමක් ගහන්නත් සෙට් උනා..
සාමාන්‍යය විදියට පටන් අරගෙන ගියා. ඉස්කෝලේ 6 වසරේ පන්තියක් හම්බුනා, මධ්‍යයම අංශයේ විෂයය වලින් නිදහස් කරා, එතකොට බිග් මැච් රාජකාරි, ස්පෝට්ස් මීට් එක, එතනින් එහාට ගිහාම කැම්පස් එකේ එක්සෑම් සහ අසයින්මන්ට්.... 


6 වසරේ පන්තිය එක්ක එයාෆෝස් මියුසියම් එකටත් යාගත්තා..
ආ මෙන්න මෙතනින් තමා අවුරුද්ද පීලි පනින්න පටන්ගත්තේ. 

මේ පාර අපේ යකඩ යකා ගෘප් එකේ ගෙට් එකක් තිබ්බ නේ. මම ඉතිං ඕකෙත් වැඩ ටිකක් කළා. ඒ ගැන කලින් අප්‍රේල් පෝස්ට් එකේ කිව්වා නේ. ඉතිං ඔය අහු අස්සටම ඉස්කෝලේ පිරිත සෙට් උනා. එදාටම තමා අසන්යින්මන්ට් දෙන්නත් තිබ්බේ කැම්පස් එකේ. අනේ මම පෙන් එකට සේව් කරලා එදා ඉස්කෝලේ රූම් එක අස් කරා. ඒ අතරවාරේ පෙන් එක රහත් වෙලා!
ශෝක් ඉතිං. ආපහු මුල සිට සරලව ටයිප් කරලා රැයක් ඇහැරලා හදලා ගිහිං දුන්නා අසයින්මන්ට් ටික. ඒ කරලා ඉතිං පිරිතටත් ඉඳලා, රෑ පැය දෙකක් වගේ රෙස්ට් එකක් අරගෙන ගෙට් එකටත් ගිහිං ආවා. 


ඉස්කෝලේ පිරිත..



යකඩ යකා ගෙට් එක- සේයාරුව- කවිඳු හසංක පෙරේරා.

සිංහල විවාද සංසඳය.. මේකෙත් නායකයා නැතුව තමා මේ අවුරුද්ද අදින්න උනේ.මනුස්සයා ජපන්ගත උනානේ..


ඊට පස්සේ ඉතිං අප්‍රේල්. ස්ටාෆ් ට්‍රිප් එකක් ගියා, ඒකෙ භාගයක් වගේ වැස්ස අනුභව කරා.  නිවාඩුවේ හැමදාම යන කොළඹ ගමන නම් යාගන්න බැරි උනා. හැබැයි අපි සෙට් එකක් ගියා නානුඔය- රාගල පුංචි කෝච්චි පාර හොයාගෙන නම්. ඒක ගියේ අප්‍රේල් 18 වෙනිදා. මේ පාර ටිකක් මාසේ එහෙ මෙහෙ වෙලා වගේ තිබ්බ නිසා, අපිට දහම් පාසලේ අවුරුදු උත්සවය තියාගන්න බැරි උනා අප්‍රේල් නිවාඩුවට කලින්. 


වැස්ස අනුභව කල ස්ටාෆ් ට්‍රිප් එක..

එකත් 27ට වගේ ප්ලෑන් කරලා, මම ඉතිං බැලුවා කොළඹ එහෙම රවුමක් දාල එන්නම් කියල. 23 වෙනිදා වගේ යන්න ටිකට් බුක් කරන්න යන්න හිතාගෙන 21 දහම් පාසැල් ගියා. අනේ අපොයි එදා තමා අර )(#&)*&@+  බෝම්බ ගැහුවේ.
ඉතිං වැඩ ඔක්කොම කණපිට හැරුනා. ඒ වෙද්දී තිබ්බ කාපාලු හිපාටු (ප්+) ආණ්ඩුව ඒක හරිම ලස්සන විදියට කළමනාකරණය කළා. සමාජ මාධ්‍යය වහලා එහෙම.. අපේ ඉස්කෝලේ ක්‍රිස්තියානි ඉස්කෝලයක් වෙන නිසාත්, තවත් ප්‍රහාර එල්ල වීමේ අවධානම නිසාත්, මැයි වගේ වෙනකල් ම ඉස්කෝල පටන්ගන්න එක කල් ගියා.
එහෙම වෙලත් හැබැයි, ළමයි ආවේ බොහොම බයෙන් වගේම ඉතාම අල්ප වශයෙන්. ඒ සතියම ඉගැන්නුවට වඩා ලයිබ්‍රරියේ හිටි එක තමා කලේ. උදේ සෙකියුරිටි සර්විස් එකට හෙල්ප් එකක් විදියට ඉස්කෝල පරීක්ෂා කරන්නත් ගියා. කෝච්චියේ එහෙම සූ ගාල සෙනග හිටියා. 


ෆුට් සයිකලේ මෝටර් සයිකලයක් කරපු කස්ටිය..

දෙවෙනි වාරේ ඔය මේ හේතු නිසාම ඉතාම නිශ්ශබ්ද ඒ වගේම කෙටි වාරයක් විදියට ගෙවිලා ගියා. ඔය වාරේ කරපු ප්‍රධානම වැඩේ තමා අර කලින් පෝස්ට් එකේ කියපු ඉස්කෝලේ මෝටර් කාර්මික ශිල්පය හදාරණ අයට පොඩි වර්ක්ෂොප් එකක් දාලා දීලා, ඒකෙ අර මෝටර් සයිකල් එක හදපු එක. වැස්සයි අනංමනං එක්කයි වැඩි දෙයක් කරන්න උනේ නෑ. ඒ වාරේ පත්තු උනේ වාර විභාග වල උත්තර පත්‍ර බලන්න ගත්තම. ඇයි යකෝ පළාත් පේපර්ස් නියමෙට හදලා, ඒවල මාකින් ස්කීම් ඊටත් වඩා ලෙසටම හදල එවල තිබ්බා. ඒ ගැන වැඩි යමක් කතා නොකර ඉන්නම්.. 


ජලරොකට් තරඟයක් සඳහා මොරටුව විශ්වවිද්‍යාලය වෙත..මෙතෙන්දි අපිට සෑහෙන උදව් කරපු මගේ පාසැල් මිතුරු රාජිත කටුගහ ඇතුළු හැමෝටම ගොඩක් පිං!

අගෝස්තු නිවාඩුව නම් කිසි අවුලක් නෑ. හැබැයි ඉතිං දහම් පාසැල් තරඟ වලට හිර උන නිසා ගෙදරම තමා ඉන්න උනේ. හැබැයි එහෙමයි කියල ගෙදරට වෙලා ම හිටියෙත් නෑ. ඔය මාසේ මැද අපේ මහනුවර කිංග්ස්වුඩ් විද්‍යාලයේ විවාද කරපු මල්ලි කෙනෙක් තව යාලුවෙක් එක්ක ගියා නේ ෆුට් සයිකලේ රට හරහා. මමත් ඒ ගමනේ පොඩි කොටසකට එකතු උනා.

 

බයිසිකල් ටුවර් එක..
           

ආ ඒ වගේම, 2000 අවුරුද්දේ අම්මලත් එක්ක පෙරහැර බැලුවට පස්සේ, ආපහු නුවර ඉඳන්ම පෙරහැර බලන්න අවස්තාවක් හම්බුනා. ඒකටත් ආරාධනා කරේ මගෙන් ඉගෙනගත්ත දරුවෙක්. එදා ම උදේ කැම්පස් එකේ සෙට් එකක් එක්ක මහියංගනේ ගිහිං ඇවිල්ලා, කෙලින්ම එතනට ආවා. කොහොම හරි සෙනග ගොඩේ වලි කාලා, රේල් පාරක් දිගේ රන් එකකුත් තියලා, තාප්පෙකිනුයි වැටකිනුයිත් පැනලා, යන්තම් සන්තම් තැනට ලඟා වෙලා පෙරහැරත් බැලුවා. පහුවදා පාන්දර 126 එකේ (පැය දෙකක ප්‍රමාදයක් එක්ක) ගෙදරට ලඟා උනා ගැටළුවක් නැතුව. ඒ අවස්තාව හදල දුන්න අනුජ දරුවටත් ගොඩාක් පිං! 
මහියංගන චෛත්‍යය 

දළදා කරඬුව රැගත් හස්තියා..


ඒ අතරම, කාලෙක ඉඳන් යාගන්නම ඕනේ කියල හිතං හිටිය ගමනකුත් යාගන්න ලැබුනා. ඒ තමා නයිට් මේල් එකේ බදුලු යන එක. මහා වැසි අතරේ උනත් ඒ ගමනත් යාගත්තා ඉස්කෝලේ දරුවෙකුටත් පිං සිද්ධ වෙන්න.

නයිට් මේල් එකේ බදුලු ගමන..

ඒ ගිහිං ඇවිත් ඊළඟ දවසේ ගියා කොළඹ. ගියේ අංක 24 දරණ දුම්රියේ. එදා තමා 23/24 දුම්රිය දෙක HLS  ධාවනාගාරයෙන් නිල මට්ටමින් කරපු අන්තිම දවස. ඊට පස්සේ ඉඳන් RS එකට දීලා තිබ්බා. ඩබ්ලිව් පන්තියේ එන්ජින් එක දිගට ෆේල් වෙන්න ගත්ත එක තමා හේතු උනේ. ඒ හුවමාරුවත් එක්ක, 1969 ඉඳන් අවුරුදු 50ක් ක්‍රියාත්මක උන ද්‍රවශක්ති ධාවනාගාරයෙන් සිදු වූ සීග්‍රඝාමී දුම්රියේ අවසානයත් සනිටුහන් උනා. ඒ අන්තිම ගමනටත් මට සහභාගී වෙන්න ලැබුනා. 


1024 ඩබ්ලිව් ක්ලාස් එකක්එක්ක අවසාන ගමන..

ඒ නිවාඩුව එහෙම ගෙවුනම, අවුරුද්දේ කාර්යයබහුලම වාරේ පටන්ගත්තා. අර 21 ප්‍රහාරයෙන් පස්සේ නැවතිලා තිබ්බ අමතර වැඩ එකින් එක පටන්ගත්තා, හැබැයි ඊට පස්සේ ඔක්කොම එකක් පස්සේ එකක් එන්න ගත්තා. කැම්පස් එක්සෑම් වල ඉඳන් විවාද තරඟ, ඉස්කෝලේ උත්සව එහෙම එකක් පස්සේ එකක්.. 


කලම්බෝ බුක් ෆෙයා එකටත් යාගන්න ලැබුනා. මේ පාර ඵලදාව නම් අඩුයි..

අපේ ඉස්කෝලේ සිංහල සාහිත්‍යය සංගමයේ විවාද තරඟාවලිය, “වාග් ප්‍රතිභා” තරඟාවලියත් ලස්සනට සංවිධානය කරගන්න පුළුවන් උනා හැබැයි. ඒකට නම් මට වඩා ළමයි ටිකයි සිංහල අධ්‍යයනාංශය භාර රන්දෙනිය ටීචරුයි තමා මහන්සි උනේ. හිතුවටත් වඩා ඉස්කෝල ආවා. අන්තිමේ ඒකත් නතර උනේ මම එක්කෙනෙක්ට සුද්ධ සිංහල කියල දීලා! 

 

සිංහල සාහිත්‍යය සංගමය මගින් සංවිධානය කල වාග් ප්‍රතිභා තරඟාවලිය අතරතුර..

(පසුව එකතු කරන ලදී - මේ අස්සෙම වඩේ එකක් කන්න ගිහිං හක්කේ දතක් කඩල ගියා! මුන් මේවා කොන්ක්‍රීට් දාල හදනවද කොහෙද. ඒක කියපු ගමන් ඔය විවාද කණ්ඩායමේ දරුවෙක් මට ෆැකල්ටි එකේ ඩොක්ටර් කෙනෙක් අඳුන්වල දීලා ඒක ෆිල් කරලා දුන්නා. ඒ හැමෝටම පිං සිද්ධ වෙන්න තාම කට යහතින් තියනවා). 
ඔය අහු අස්සේ ඔන්න ස්ටාෆ් එකෙන් ආපහු ට්‍රිප් එකක් ගියා. කියන්න සන්තෝසයි මිත්‍රවරුනි ඒකෙත් භාගයක් වැස්ස අනුභව කරා! 



ඊළඟ ට්‍රිප් එක.. මේකේ නම් කන්දක් උඩට නැග්ගා.. පොඩි කාලේ රිටිගල නැග්ගට පස්සේ මෙහෙම එකක් ගියාම ද කොහෙද..




ඔක්තෝබර් මාසේ ලේ දෙන්නත් පුළුවන් උනා..

ඊට පස්සේ චීවර මාසය, එහෙමත් නැත්තම් කඨින පිංකම ආවා. ඒක නම් කරා හැබැයි ලස්සනට. මේ පාර ඒ දවස් වලට ම වගේ කැම්පස් එකේ වැඩ ටිකක් සෙට් වෙලා තිබ්බ නිසා වැඩිය යාගන්න උනේ නැහැ ඒ පැත්තේ. හැබැයි පෙරහැරට නම් ගියා. ඒ පෙරහැර ගැන නම් කියන්න තියන්නේ ඒකත් මේ කාලේ අනික් වැඩ වගේ ම තමා. රුවිතෙට ගියේ.
හැබැයි දවාලේ අපි පන්සලට යනකොට අපූරු වැඩක් කරලා තිබ්බා. ඒ තමා පරණ ක්‍රමයට සිවුරක් (චීවරයක්) පඬු පොවනවා! ඒක නම් සෑහෙන වටිනා වැඩක් බලනවා නම්. එදා ඒකත් බලාගත්තා. 


චීවරයක් පැරණි සාම්ප්‍රදායික ක්‍රමයට අනුව පඬු පොවා සකස් කිරීම.


ඒ වැඩ ඉවර වෙද්දී ආපහු එක්සෑම් වැඩ පටන්ගත්තා. පේපර්ස් හදන්නයි බලන්නයි ප්‍රැක්ටිකල් කරන්නයි අන්තිමේ සිලබස් කවර කරන්නයි. මේ පාර අවුරුද්දේ වැඩ කරන්න තිබ්බ කාලේ අඩු නිසා ද කොහෙද සුපුරුදු වේගෙන් ම ආවත් සිලබස් එක අන්තිම දවස වෙනකල් ම ඇදිලා ගියා. සමහර ශ්‍රේණි වල මට පුනරීක්ෂණ විදියට කරගන්න හැකි උනේ එක ප්‍රශ්න පත්‍රයක් විතරයි.. 


අරුප්පොල තාක්ෂණික විද්‍යාලය වෙත ගිය ගමන..

මේ පාර වාර විභාග වලට කලින්ම දහම් පාසැල් විභාග තිබ්බා. ඒක නම් මේ ඉලව් ජන්දේ නිසා වෙච්ච මගුලක්. හැබැයි ඉතිං දහම් පාසලේ මුල ඉඳන් මම ටිකක් වේගෙන් උගන්නගෙන ආව නිසා සිලබස් එක නම් ඉවර කරලා තිබ්බේ. පේපර්ස් ටික නම් ලොකු ගැටළුවක් නැහැ. 


දහම් පාසැල් පන්තිය- 10 ශ්‍රේණිය.

ඉස්කෝලේ වාර විභාග නම් ජන්දෙට කලින් කොහොමත් පටන්ගන්නවා මොකද 11 වසරේ අය ඉන්න නිසා. හැබැයි අපරාදේ කියන්න බෑ නොවැම්බර් 16 ජන්දේ තිබ්බට දවස් 4ක් නිවාඩු ආවා. පේපර්ස් ටික බලාගත්තා ඒ ටිකේ. නැත්තම් ලෝක අමාරුවක වැටෙන්න තිබ්බා. ජන්දේ ගැන නම් ඉතිං ලොකු දෙයක් කියන්නේ නෑ මෙතන. 


අත්තම්මාගේ සහ අත්තාගේ අවුරුද්දේ දානය..

පේපර්ස් ටික බලන අන්තිම දවස් දෙකේ ඉස්කෝලේ ස්විමිං මීට් එක තිබ්බා. එතන අනවුන්සින් සෙට් උන නිසා පේපර්ස් වලට ටිකක් බලපෑවා. කොහොම හරි අන්තිම විනාඩියේ ඉවර කරලා ලකුණු ටික දුන්නා. 


පේපර් මාකින්.. (පැපරාසි ෆොටෝ එකකි)

මේ සැරේ මම 2016 ඉඳන් වැඩ කරගෙන ආපු ළමයි ටික එන අවුරුද්දේ 10 වසරට යනවා. ඉතිං ඒ පන්තියේ ළමයි ටික එක්ක රෙජිස්ටර් හදලා රිපෝට් හදලා ඒ ටිකත් ඉවර කරා. බොහෝ විට ඒ පන්තිය මුණ ගැහෙන අන්තිම වතාව වෙන්න පුළුවන්.
නිවාඩු දෙන දවසේ ඉතිං ස්ටාෆ් ක්‍රිස්මස් ඩිනර් එක සුපුරුදු පරිදි පැවැත්වුනා. ඒකටත් හිටියා. මෙදා පාර නම් හැබැයි ගෙදර එන්න කාර් එකක් සෙට් උනා ගම්පොල ඉන්න සර් කෙනෙක්ගේ. ඒ නිසා බය නැතුව ඉවර වෙනකල් ඉන්න පුළුවන් උනා. 


තාප්ප වල චිත්‍ර අඳින්නත් සෙට් උනා..

දෙසැම්බර් නිවාඩුවේ වැහැපු නැති සති දෙකක් වගේ තමා තිබ්බේ. ඒ දෙකේ ඉතිං ඇවිද්දා. පොඩි මැණිකේ ආපහු බදුලු යන්න හම්බුනා. මේ පාර ගිහිං මම උගන්නපු දරුවෙක්ගේ ගෙදර රැයක් ඉඳලා පහුවදා ඒ පැත්තේ ටිකක් ඇවිදලා කරලා එන්න ලැබුනා.
ඊළඟට ඉතිං කොළඹ ගිහිං දුම්රිය කෞතුකාගාරය පැත්තේ තොරතුරු ටික බලලා, තව ආකයිව්ස් වල 2018 නවත්තපු වැඩ ටිකයි අනික් දේවලුයි කරලා එන්න හැකි උනා. ඉවර නම් කරන්න බෑ ඒක මේ යන විදියට. මේ අවුරුද්දේ වත් බලන්න ඕනේ එතනට වැඩි කාලයක් දෙන්න.
ඔහොම තමා ඉතිං මගේ ජීවිතේ නම් ගෙවුනේ. හරිම කාර්යය බහුල අවුරුද්දක් උනා කිව්වොත් නිවැරදියි. ඉස්කෝලේ නම් ඉතිං තිබ්බ විදියටම තියනවා කියන්න තමා තියන්නේ. මම මුලින්ම උගන්වන්න ආපු 11 වසරේ ළමයි ටික මේ පාර උසස් පෙළ ලිව්වා. ළමයි ඔක්කොම සමත් වෙලා තිබ්බා ප්‍රතිපල වල හැටියට නම්. ඒකෙ වැඩේ කියන්නේ මගේ 2014 රිසල්ට්ස් ආවෙත් දෙසැම්බර් 27 මයි.
එතනින් එහාට ගියාම ඉස්කෝලේ 2018 පටන්ගත්ත 3ට ඇරෙන කේස් එක කොහොම හරි කරලා 2.45 කරගන්න පුළුවන් උනා. වැඩිපුර වැඩක් කරන්න අකමැතියි නෙවේ, එත් කාලේ නිකම් අපරාදේ ගෙවන්නේ මොකටද.. අපිටත් වඩා ළමයි ඒ වැඩේ ට අකමැති බව කට්ටියගේ පැමිණීමෙන් පේන්න තිබ්බා.
ඒ වගේම, ඉස්කෝලේ 2017 වසරේ උපවිදුහල්පති විදියට පත් වෙලා ආපු ජේ. ඩී. විල්සන් සර් අගෝස්තු නිවාඩුව දෙනවත් එක්කම විශ්‍රාම ගියා. ඒ වගේම, අලුත්ම ආරංචියට අනුව මේ අවුරුද්දේ ජනවාරි 31 වෙනිදායින් අපේ විදුහල්පති, ඇන්ඩෘ ෆවුලර් වොට් මහත්තයත් අයින් වෙනවා කියල තමා කියන්නේ. ගිය අවුරුද්ද අවසන් වෙනකොට දැනගන්න තිබ්බේ නම් එයාට තව ඉස්සරහටත් සේවා දිගුවක් ලැබෙන බවක්.
රට ගැන කිව්වොත් නම්.... මුල් හරිය ගැන නම් කිසිවක් නොකියන තරමට හොඳයි වගේ.. මොකද ඉතිං කියන්න ගියොත් මතක් වෙන්නෙම සුද්ද සිංහල. මෛත්‍රිපාල සිරිසේන ජනාධිපති තුමාගෙන් රට බලාපොරොත්තු වෙච්ච දේ ලැබුනේ නෑ වගේම, ඒ ආණ්ඩුවත් අන්තිමට රටට විහිලු සැපයුවාට වැඩි යමක් අවුරුද්ද තුල කරේ නෑ කියන ස්ථාවරයේ මම ඉන්නවා. අන්තිමට නොවැම්බර් 16 වෙනිදා ජනාධිපතිවරණයෙන්, ප්‍රධාන අපේක්ෂකයා (දෙදෙනා කියමුකෝ) සෑහෙන පරතරයකින් පරදවලා, දේශපාලනඥයෙක් නොවුණු, ගෝඨාභය රාජපක්ෂ මහතා ජයග්‍රහණය කළා.
ඒ ජන්දේ ගැන ටිකක් බැලුවොත්, රටේ සාමාන්‍ය ජනතාවට ආණ්ඩුව සමග කොයිතරම් නම් අප්‍රසාදයක් තිබ්බ ද කියන එක ලොකුවට පැහැදිලි උනයි කියන එක තමා අඟහරු අපේ අදහස. ඒ වගේම, ශ්‍රී ලංකාවට නැවත නොලැබෙන, අනගි අවස්තාවක් ලැබිල තියනවා රට හරි මාවතට අරගන්න. ඒක කොහොම පාවිච්චි වෙයි ද කියල අපි ඉතිං බලං ඉන්නවා. හැබැයි මේ මැතිවරණයේ ජනප්‍රියම චරිතය උනේ නම් ඒ කවුරුත් නෙවේ මහින්ද දේශප්‍රිය හෙවත් මැතිවරණ කොමසාරිස්තුමා කිව්වොත් ඒ තමයි ඇත්ත.
ඔය අහු අස්සේ, කාලෝ ෆොන්සේකා මහාචාර්යතුමාගේ සමුගැනීම, ඒ වගේම ඇමේසන් වනාන්තරය ගිනි (තැබීම) ගැනීම, වැසි සහ ගංවතුර අනතුරු හතර වටෙන්ම වාර්තා උනා. ගෝලීය උෂ්ණත්වයේ වෙනස් වීම සමග කාලගුණ වෙනස් වීම් දැන් දැන් අපිට දැනෙන්න පටන් අරගෙන.
අවුරුද්ද අවසානෙට අපිට බොහොම අපූරු තාරකා විද්‍යාත්මක සංසිද්ධියක් දැකගන්න ලැබුනා. ඒ තමා වලයාකාර සූර්යග්‍රහණයක්. මේක මම පොඩි ඇටවුමක් පාවිච්චි කරලා සේයාරූ ගත කළා ජංගම දුරකතනයෙන්. අවාසනාවට එකේ උපරිම අවස්ථාවේ මම උඩ බලං හිටිය මිසක් ෆොටෝ එකක් ගන්න සිහියක් තිබ්බේ නෑ. ඒක ඒ තරමට ලස්සනයි. දෙසැම්බර් 26 වෙනිදා තිබ්බ ඒක මම හිතන්නේ අපි ජීවිත කාලේ දකින අන්තිම වලයාකාර සූර්යග්‍රහණය.

 

සූර්යග්‍රහණය බලපු හැටි..
සන්ග්ලාස් දෙක පොඩ්ඩක් එහෙ මෙහෙ කරා- ෆෝන් එකට සූම් ලෙන්ස් එකක් හරියට මැනලා කරලා හයි කරා- සන්ග්ලාස් එක ඒක ඉස්සරහින් තිබ්බා.. උපරිම අවස්තාව නම් වතුරෙනුයි කන්නාඩියෙනුයි තමා බැලුවේ. වතුර එක අප්සට් ගියොත් කියල කන්නාඩිය තියල තිබ්බේ. ඔය තුන හතරෙන්ම බලාගත්තා නියමෙට ම..

නත්තල් ඉවරල පහුවදා, ඒ කියන්නේ ඔය සූර්යග්‍රහණය දවසේ මට අවුරුද්දේ කනගාටුදායක ම ආරංචිය අහන්න ලැබුනා. ඒ තමා නුවර එලිය පුංචි කෝච්චි පාරේ ඉතුරු වෙලා තිබ්බ දුම්රිය ස්ථාන තුනෙන් එකක් (නානුඔය-නුවරඑලිය-බෘක්සයිඩ්), ගිනි ගැනීමක් මගින් සම්පූර්ණයෙන්ම විනාශ වෙලා ගිය එක. මේක ගිනි තැබීමක් බවට මගේ නම් කිසිම සැකයක් නෑ. මේවා කරන අයට නම් අනිවාර්යයෙන් දැඩි දඬුවම් දෙන්න ඕනේ. 


Brookeside දුම්රිය නැවතුම..

ඒ වගේම, පහුගිය අවුරුද්ද දුම්රිය සේවය දිව්වට වඩා වර්ජන වල හිටියේ. ඉතිං ගොඩක් වෙලාවට කෝච්චි සීසන් අරං බස් වලට ගෙවාගෙන යන්න උනා. හැබැයි අපේ ඉස්කෝලේ සර් කෙනෙක් මට ඒ දවස් වල ඉඳන් දිගටම සර්ගේ කාර් එකෙන් ගමන් පහසුව සැලැස්සුවා. ඒකට ඒ සර්ට ගොඩක් පිං! ඒ වැඩේ හින්දම අපේ ස්ටාෆ් එකෙන් ඒ කාර් එකට විදුලි මැණිකේ කියල අලුත් නමකුත් දුන්නා!
කොහොමින් කොහොම හරි, අවුරුද්දත් ඒ විදියට ඉවර උනා. මේ රිවීව් එක මම සාමාන්‍යයෙන් දාන්නේ දෙසැම්බර් 30 හෝ 31. ඒත් මේ පාර ඒ දවස් දෙකේ මම කොළඹ හිටියේ. 2020 අවුරුද්ද පටන්ගත්තේම උණක් හදාගෙන. ඒකෙන් දවස් දෙකක් ඇඳේ. ඊට පස්සේ කැම්පස් එකේ පොඩි වැඩ ටිකක් තිබුන නිසා, මේ පෝස්ට් එක දවස් පහක් කල් ගියා.
කමක් නැහැ, මේ අවුරුද්දේ නම් ලියන්න ගොඩක් දේවල් තියනවා. මාසෙට එකක් ගානේ වත් ලියලා ඒ ටික ලියන්න ඕනේ. උපාධි අනංමනං වැඩ ටිකත් මේ අවුරුද්දේ ඉවරකරගන්න ඕනේ. දහම් පාසැල ගිය අවුරුද්දෙන් නවත්තනවා කියල හිතුවට, මේ අවුරුද්දෙත් මුල් වාරෙට පන්තියක් හම්බුනා අද. ඉතිං ඕවා මේවා එක්කයි, රිසර්ච් එහෙම එක්කයි සෑහෙන වැඩ අධික අවුරුද්දක් වේවි.. 


මේ තමා ලංකාවට ආපු අලුත්ම පවර් සෙට් එක. S14. කලින් ආපු S12 එකේ සමාගමේම තමා. හැබැයි මේකේ ඒ සී තියනවා.. ටිකක් එන්ජින් පවර් එක එහෙම අඩු කරලා. මේක ලියවෙද්දී 971/972 සෙට් එක සර්විස් එකේ තියනවා. ඒකෙන් දෙනුවර මැණිකේ දුම්රිය (කලින් මහනුවර- කොළඹ කොටුව අතර ධාවනය වූ) කොළඹ කොටුව- බදුල්ල දක්වා දවසක් හැර දවසක් ධාවනය වෙනවා.. තව ඉතිං M11 කියල මළ හිපාටුවකුත් ආවා..දේවාලෙකට රෝද හයිකරලා වගේ..

කොහොමටත් මගේ මතකයේ හැටියට දශකයක් පටන්ගන්න අවුරුදු මට වැඩ අධිකයි. 2000 දශකය පටන්ගනිද්දී මම 2 වසරේ. ඉස්කෝලෙට හරියට හැඩගැහිලා ඒ වැඩ ටික අල්ලගන්නයි, අම්මා ගෙනත් දීපු පත්තර එහෙම කන්දරාවයි එයා කියල දීපු ඇඩ්වාන්ස් ගණන් එහෙම අල්ලගන්නයි ඒ කාලේ නැහුනා. 2010 තමා මම උසස් පෙළ පටන්ගත්තේ. මුලින්ම ගණිතය විෂයය ධාරාවෙන් පටන් අරගෙන, පස්සේ ජීව විද්‍යාවට මාරු උනා. ඒ එක්කම කම්පියුටර් හාඩ්වෙයා අනංමනං ඉගෙනගත්තා.. 2020ත් ඒ වගේම වේවි ඉතිං..
දැන් වයස 27ක් මේ අවුරුද්දට.. ඉතිං අපි වටේ අපිටත් වඩා අපි ගැන සැලකිලිමත් වෙන විවිධ පාර්ශවයන්ගෙන් විවිධාකාර යෝජනා අදහස් එනවා. හොඳ රස්සාවක් හොයාගන්නේ නැද්ද, ඔකේ පඩි මදි නැද්ද, රට යන්න, මාස්ටර්ස් කරන්නේ නැද්ද, දැන් කවුරුහරි හොයාගෙන ද, බඳින්නේ කවද්ද..... ඔය වගේ නානාප්‍රකාර දේවල්. මම ඉතිං ඒවාට හිනා වෙලා නිකම් ඉන්නවා. මගේ ජීවිතේ යන්නේ ඒකට ඕනේ වේගෙන්. මගේ භාෂාවෙන් කිව්වොත් මම ඒකට පුංචි කෝච්චිය වගේ යන්න දීලා තියන්නේ. අපිට දෙයක් ලබාගන්න නම් ඒකට කාලේ හරියනකල් ඉන්න ඕනේ.
ඉතිං, පහුගිය අවුරුද්දේ වැඩ සාර්ථක කරගන්න සෑහෙන දෙනෙක් උදව් කළා. සාමාන්‍යයෙන් මගේ ළඟ ආශ්‍රයේ ඉන්නේ යාලු මිත්‍රයෝ කීප දෙනයි. ඔය තූර්ය, ගෙහාන්, ලහිරු, ගයන්ත අයියල කට්ටිය, එතනින් එහාට ගිහාම අනුත්තරා අක්කා, අරෝෂා අක්කා සහ කණිෂ්ක, වාසනා අයියා ඇතුළු ඉස්කෝලේ ස්ටාෆ් එකේ සෙට් එක.. ඒ වගේම බදුලු ගමන් දෙක සාර්ථක කරගන්න උදව් කරපු නිලුපුල් වික්‍රමගේ අයියා, නලින් අබේරත්න මහත්මයා සහ ඒ වගේම ඉස්කෝලේ වැඩ වලට උදව් කරපු හසරංග, නදිල්, දුලිත්, ධනිත, ධනංජය ඇතුළු ගෝල පිරිසටත් අනික් අයටත් ස්තුතියක් නොකලොත් ඒක යුතුකමක් පැහැර හැරීමක් වෙනවා. ඉතිං ඒ හැමෝටමත්, ලියන කියවන ඔයාල හැමෝටමත්, ලැබුවා වූ 2020 දශකයත් අවුරුද්දත් සුභ වේවා කියල ප්‍රාර්ථනා කරන්න කැමතියි සටහනේ අවසානයට!