බෝඩිමේ ක්‍රමයට මැගී සෑදීම.

සතියකට එක ගානේ ලියන්න හිතාගෙන පටන් ගත්තට බලන් ගියාම එහෙමකට ලියන්න දෙයක් නෑනේ.. හරි හරි එව්වයින් කමක් නෑ අද කතාව කියන්නම්කො.

මේ දවස් වල ඉතින් මම අ.පො.ස. හුචස් පෙළ විභාගෙට ලියල ගෙදර ඉන්න කාලෙනේ.. මේ දවස් වල වැඩේ ඉතින් ඇවිදින එක තමයි. නැත්තම් අඩුම ගානේ නුවර වත් යනවා. එහෙමත් නොගිය දවසට ඉතින් ගෙදර. අදත් ඒ වගේ දවසක්. අදත් නුවර යන්න හිටියට මුණගැහෙන්න ඕනේ කෙනා ඊයෙම දුම්රියෙන් ගම රට බලා ගියා කියපු නිසා මම ඉතින් ගෙදර හිටිය. යකෝ හිටිය වගේ නෙවේ දැන් කන්නත් එපයි දවල්ට.

දවල්ට මෙහෙ උයලත් නැති නිසා, මට තිබ්බ එකම විසඳුම උනේ මැගී නූඩ්ල්ස් එකක් හදා ගැනීම තමා. එත් එව්වා එක පැකට් එකක් කන එක නිකම් අර මොකෙන්ද එකෙන් මොකද්ද ගියා වගේ නිසා දෙකක්වත් ඕනේ. හොයල බලද්දී දෙකක් හම්බුනා.. ඒත් දැන් තව පුරස්නයක්. අපේ ගෙදර තියන්නේ දර ලිපක්. ඕක පත්තු කරගන්නවා කියන්නේ හෙන ගේමක්. එතකොට බඩගින්න ගිහිල්ල තියෙයි.. ඉතින් ඕක ගැන කම්පනා කර කර ඉන්නකොට මතක් උනා ඉස්සර මම පාසලේ 4 වසරේදී බෝඩිමේ ඉන්නකොට ඔය නූඩ්ල්ස් හදාගත්තු විදිය. දැන් හරි.
ටාර් ගාල ගැහුවා හීටරේ.. රත් කරගත්ත වතුර ජෝග්ගුවක්. වතුර ප්‍රශ්නේ හරි. ඉතිරි ටික බොහොම ලේසි. වතුර රත් උනාට පස්සේ හීටරේ ගලවල අයින් කරලා මැටි ගත්ත මැටි මඩක්කුවක්. එකට වතුර දාල මැගී නූඩ්ල්ස් පැකට් දෙක කඩලා එක ඇතුලේ තියන අර අනුපානු පැකට් දෙක දැම්ම වතුරට. දාල හොඳට දිය කරා. ඒ කරලා දැම්ම නූඩ්ල්ස් ටිකත් වතුරට. කියවල හදනවා නම් එහෙම නූඩ්ල්ස් ටික කියුබ් එක පිටින්ම දාන්න එපා දෙක තුනට කඩලා දාන්න. නැත්තම් එක කොටසක් හොඳට ඉවිලා තව කොටසක් බාගෙට ඉවිලා තියෙයි. එව්වා කාල බඩේ අමාරු හැදුනම ඔන්න අපි නෑ...

ඉතින් ඔය කියපු විදියට නූඩ්ල්ස් ටිකත් දාල තව ටිකක් මිශ්‍ර කරලා ඕක වහල තිබ්බ විනාඩි දෙකක් තුනක්. (කොහොමත් 2 මිනිට්ස් නූඩ්ල්ස් කියලනේ කියන්නේ) මම ඉතින් ඕක වහල තියල පොඩ්ඩක් ගේ වටේ එහෙම කැරකිලා ආව. ඇවිත් බැලුවම ගානට ඉදිලා. දැන් ඉතින් වතුර පෙරන්නත් එපයි.. මම කරේ මඩක්කුව පිඟානකින්   වහල දෙකම අල්ලලා උස්සල හරහට නැමුව. එතකොට වතුර බේරිලා අයින් උනා නූඩ්ල්ස් කෑල්ලක් වත් හලන්නේ නැතිව. වතුර ඔක්කොම ගියාට පස්සේ ආපහු අනිත් පැත්ත හරවල ටිකක් කලවම් කරලා ගත්ත පිඟානකට දාල. මේ තියන්නේ ඒක. 

මේස රෙද්දේ ලියල තියන එව්වා ගණන් ගන්න එපා..

                             
   

අලුත් දුම්රියෙන් නානුඔයට ගිය විනෝද ගමනක් නොවූ විනෝද ගමන.

මම මේ පොස්ට් එක දාන්නේ මුළු දුම්රිය දෙපාර්තමේන්තුව ගැනම මහා කලකිරීමෙන්...  2012-11-10 දින මම මගේ පාසල් මිතුරන් දෙන්නෙක් එක්ක ගියා අලුත් බල වේග දුම්රියෙන් නානුඔයට.  අපි තුන් දෙනා ඉතින් පේරාදෙණියෙන් නුවරටත් ගිහින් ආපහු නානුඔය ගියා.. ඒ උනාට ඒ ගමන 921-922 සෙට් එක යන තරම් වේගවත් උනේ නැහැ.
අපි බලාපොරොත්තු උනේ නානුඔයේදී මොනවා හරි කන්නත් අරගෙන, උඩුපුස්සැල්ලාව දුම්රිය මාර්ගයෙන් ඉතිරි වෙලා තියන එව්වත් බලල ෆොටෝ ටිකකුත් අරගෙනම එමුයි කියල. එත් ඒ වැඩ එකක්වත් කරගන්න උනේ නැහැ මොකද ඒක ප්‍රමාද වෙලා නානුඔයට යනකොට 2.44 උනා.. ඉතින් අපිට ආපහු එන්න ටිකට් ගන්නයි ඔක්කොම කරන්නයි විනාඩි 8ක් තමා ඉතිරි උනේ..
                              
                                                            
ඒ අස්සේ 924 කැබ් එකේ දොර ඇරෙන්නේ නැතිව විනාඩි 10ක් විතර ඒක ඇරගන්න වලි කාපු අතරේ අපි ෆොටෝ ටිකක් නම් ගත්ත. දොරත් ඇරගෙන ගාට ගාට ආව ග්‍රේට් වෙස්ටන් වලට. එතැනදී මොකද්දෝ දුම්රියක් එක්ක මාරු වෙලා ගල්බොඩට ආව. ඔන්න එතන හිටිය උඩරට මැණිකේ එනකල්. ඒ අතරේදී ගාඩ් මහත්තය කිව්වා කඩයක් තියනවා ඕනේ නම් කන්න මුකුත් ගන්න කියල එයා මම අඳුරනවා ටිකක්. එතනත් පරක්කු වෙලා තලවකැලේට ආව. එතෙන්දි තමයි කරදර පටන් ගත්තේ..
924 ඉස්සරහට අදින්නේ නැතිව ගියා. රියදුරු මහත්තය පුළුවන් උත්සාහය දාල බැලුවත් වැඩේ හරි යන්නේ නැති නිසා ඔන්න පස්සහ කැබ් එකේ(923) හිටපු චීන්නු දෙන්නට කතා කෙරුව. උන් දෙන්න ඊට එහා. හතර පස් පාරක් කතා කරහම තමයි ආවේ. පොරවල් වගේ ආවට මොකද ඒ හිපාටුවෝ දෙන්නට මෙලෝ සංසාරයක් කරගන්න බැරි උනා.. ඔය අතරේ රියදුරු මහත්තය ගිහින් මෝටර් එකේ පින් බලල. එතකොට එයා දැකල එතන පොඩි අවුලක්. එක හදාගෙන ඇද්ද. ඒ උනාට මීටර් 10ක් වත් යන්න උනේ නැහැ ආපහු මග. ඒ වෙලාවේ තමා ඔය පින්තූරේ ගත්තේ.. පේනවනේ? සිග්නල් දීල එත් කෝච්චිය කොට උඩ..                                      

ඒ පාර මොකද්ද මගුලක් කරලා ඔන්න හදා ගත්ත. ඒ උනාට එතනම පැය බාගයක් පරක්කුයි. ඒ ඇද්දත් ඩයිනමික් බ්රේක් වැඩ කරන්නේ නැහැ . ඒ අස්සේ හුලන් බ්රේක් රිලීස් වෙන්නෙත් නැහැ ඔහොම හැටන් වලටත් ආව.
මෙතනින් රියදුරු මහත්තය බැස්ස පාලක මධ්‍යස්තානෙට කතා කරලා මොකද්ද කරන්නේ කියල අහන්න. මොකද එක එන්ජිමකින් බලය දෙන්නේ නැතිව පිටිපස්සේ විතරක් එන්ජිමක් තියාගෙන යන්න කැමති උනේ නැහැ ඉස්සරහ එන්ජිමේ බ්රේක් එහෙමත් නැතිව. චීන්නු දෙන්න දන්නා ලබ්බක් නැහැ මහා ලොකුවට ආවට. උන් දෙන්න එහාට මෙහාට කතා කරකර එක එකාගෙන් අහනවා. කොහොම හරි එතන හිටපු වෙන රියදුරු මහත්තයෙකුත් එක්ක එකතු වෙලා ඇදගෙන යන්න පුළුවන් වෙන්න හදාගත්තා. ඒ මදිවට දැන් ඩයිනමික් නැති නිසා යන්න වෙන්නේ හුලන් බ්රේක් වලින් සහ හෑන්ඩ් බ්රේක් වලින්.
යකෝ මේ මගුලේ හෑන්ඩ් බ්රේක් මෙලෝ සන්සාරෙකට නැහැ. ඒක තද කරගෙන යන්න පුළුවන් ෆ්ලැට් එකෙත්.
කොහොමින් කොහොම හරි හැටන් වලින් බස් වල යන්න හැදුවත් අන්තිම බස් එක එතනින් යන්නේ 5.30ට!! අපි එතෙන්ට එද්දිත් 6! ඉතින් මිනිස්සුන්ට තිබ්බේ දුම්රියේම පිහිට තමයි. පස්සේ ඔන්න ඕනේ ඇති කෙහෙල් ගෙඩියක් කියල කට්ටිය එන්න පිටත් උනා. 30km/h වේගෙකින් ඇවිල්ල ඔන්න නාවෙලපිටිය ලඟට එද්දී ඉබේටම අවුල හරි ගියා.. එතන ඉඳල 50ට විතර ආව. ඔහොම ඇවිල්ල යන්තම රෑ 9.06 වෙද්දී මහනුවරට ලඟා උනා. ඒ කියන්නේ පෑ 3ක ප්‍රමාදයක්!!! මම කොහොම හරි නුවරින් අපේ පැත්තට යන අන්තිම බස් එක අල්ලගත්තා.
අර චීන්නු ටික මොන මගුලකට ඇවිල්ල රවුම් ගහනවද මන්ද මොකද උන්ට මෙලෝ සංසාරෙක දෙයක් කරගන්න දන්නේ නෑ. ඒකේ එන්ජිම වැඩ කරපු නිසා ඕක කොම්පියුටර් එකේ ප්‍රශ්නයක් නම් එන්ජිම නැවත පන ගන්නල බැලුව නම් ඕක වෙච්ච වෙලාවේම බොහෝ විට හරි යන්න තිබුන. ඒ මදිවට තලවකැලේදී එයින් එකෙක් මොකද්දෝ සුකුරුත්තමක් ඔබල එක ආපහු උඩට ගන්නත් හෙන ගේමක් දුන්න. මේ කට්ටලය ආපු දවසේ ඉඳල මේ දුම්රිය ප්‍රමාදයි. මේ දවස් වල නම් දෙයියනේ කියල 921-922 ආපහු ඇවිත් තියනවා. ඒ වගේම 965 926, 972 928 කියන කට්ටල ටිකත් ඇවිත් තියනවා.. ඒ උනාට ඒවගෙත්  හෑන්ඩ් බ්රේක් නම් අර විදියම තමා. මට කියන්න තියන්නේ මෙච්චරයි..
මේ වගේ හිපාටු දුම්රිය නම් අපිට නැතුවට කමක් නැහැ. වෙලාවට දුවන්න පුළුවන්, මග හිටින්නේ නැති, කෑලි හැලෙන්නේ නැති ටිකක් දෙනවා නම් දෙන්න නැත්තම් නැතිවට කමක් නැහැ.
මේ වගේ රස්තියාදු කරන්නේ නැතිව හදාගන්න වෙලා යනවා නම් නැත්තම් බැරිම නම්, ඒ බව මගීන්ට කියල එයාලට වෙන ප්‍රවාහන ක්‍රමයක් හොයාගන්න හරි පුළුවන් වෙන්න දැනුවත් කරන්න ඕනේ. දුම්රිය සේවයේ වග කීම තමා මේ වගේ වෙලාවට දුම්රිය සේවයෙන්ම බස් රියක් හෝ වෙන ක්‍රමයක් සූදානම් කර දෙන එක. එව්වා ඉතින් වෙන දේවල් නොවෙන නිසා, මිනිස්සු නිකම් රස්තියාදු නොකර කලින්ම කියන්න ඕනේ.

අනික තමා මාර්ග තත්ත්ව බලල මැදිරි ආදිය ගෙන්නන එක. මේ චීන බලවේග දුම්රියේ හෑන්ඩ් බ්රේක් වදින්නේ එක බෝගියකට විතරයි. ඒත් දුවන්නේ කේබල් එකක්. අර පරණ රුමේනියානු මැදිරි වල වගේ යකඩ බාර් හෝ දම්වැල් ක්‍රමයක් නෙවේ තියන්නේ. මේවා ගැනත් පොඩ්ඩක් හිතුවොත් තමා හොඳ.

අලුත් දුම්රියෙන් නානුඔය බලා..

ඔන්න කාලෙකට පස්සේ ආපහු ආව බ්ලොග් එක පැත්තේ.. ටික දවසක ඉඳල දුවනවා මෙහෙ අලුත් කෝච්චියක්. ඒක ගැන මම රත්නපුරේ යන්න කලින් ලියලනේ ගියේ. ඉතින් මටත් නිකම් ගෙදරට වෙලා ඉන්න වෙලාවේ හිතුන ඔකේ රව්මක් ගිහින් බලන්න ඕනේ කියල. අනික ඉතින් උඩරට දුම්රිය මාර්ගය කියන්නේ මේ රටේ තියන ලස්සනම දුම්රිය මාර්ගයක් කියන එක අමුතුවෙන් කියන්න දේකුත් නෙවෙයිනේ..

මෙහෙම ඉන්න අතරේ මගේ හිතවතෙක් වෙච්ච ඔනාල් කරුණාරත්න කියන කෙනා මගෙන් ඇහුව යමුද කියල රව්මක්. මමත් ඉතින් හා කිව්වා.. මම මුලින්ම කිව්වනේ මේ දුම්රියේ පන්ති 3ක් තියනවා කියල. මගේ නම් අදහස උනේ 3න් වෙනි පන්තියේ යමු කියන එක. අනික මේකේ පළමුවෙනි පන්තිය නැරඹුම් මැදිරියක් නෙවේ වායු සමනය කල මැදිරියක්. යකෝ.. උඩරටට මොන වායු සමනයද? නාවෙලපිටියෙන් උඩහට යද්දීම ස්වාභාවික ඒ සී තියනවා ඇති වෙන්න. ඒත් ඉතින් අර ගොයියට ඕනේ උනේම ඒකේ එන්නමනේ.. මනුස්සය මටත් එක්කම ටිකට් එකත් ගන්නම් කිව්ව නිසා අය මොකටද මමත් බැහැ කියන්නේ කියල ඔන්න එහෙනම් යමු කියල සෙට් උනා..

මෙන්න චීනා..

ඉතින් වර්ෂ 2012ක්  වූ නොවැම්බර් මස 6 වන දා අඟහරුවාදා ගමන යොදා ගත්තා.. මම ඉතින් 9.48ට ගෙලිඔයෙන් අදින දුම්රියෙන් (9.48 උනාට ඒ වෙලාවට කවදාවත් ඕක එන්නේ නැහැ. එන්නේ 10ට. දුම්රිය ප්‍රමාදය ගැන වෙනම ලිපියක් පස්සේ ලියන්න බලාපොරොත්තු වෙනවා) ආව පේරාදෙණියට. ඇවිත් ඉතින් බලන් හිටිය ඒ හිපාටුව එනකල්.
මොන.. 2000හෙ දෙකක් දෙපැත්තේ තිබුනට ඒක අනිකට හපන්.. වෙලාවට පේරාදෙණියට කිට්ටු කරලවත් නැහැ. මමත් ඉතින් බන්දගත්තු බෙරේ ගහපන් කියල කියන නිසා ඉඳගෙන හිටිය. ඔන්න ඉතින් ඉඳල ඉඳල ඕකත් ආව. ඒ අස්සේ නාවෙලපිටියට යන දුම්රියකුත් එනවා.. ඔය ඔක්කොම ජල බැරි ටික කොහොම කොහොම හරි ඉවරල අපි ඉතින් ගමන පටන් ගත්තා..

මේ දුම්රියේ ගාඩ් මදිරියේත් තියනවා වේග මාපකයක්. ඉතින් සරින් සැරේට අපි ගිහින් බැලුව ඒක මොකද්ද කියන්නේ කියල. යකෝ සමහර තැන වලදී 60ට විතර යනවා..

ඔන්න යන වේගේ..

ඔන්න අපි පේරාදෙණියේ..

උලපනේදී..

ඔන්න ඉතින් නාවෙලපිටියෙන් උඩහට ගියාම අපිට නොහිතු කරදරයකට මුහුණ පාන්න සිදු උනා.. ඒ තමයි මොර සූරන්න වහින වැස්ස. මේ නිසා ෆොටෝ අල්ලන්නත් බැරි උනා..

මොන ඇල්ල ද කියල නම් දන්නේ නැහැ..

තලවකැලේ ජලාශය හරහා..

තලවකැලේ පහු කලාම මුහුණ දෙන්න උනේ අධික සීතලකට. ෆෝන් එකේ බැටරි මේකට මුහුණ දෙන්න බැරිය කියල වර්ජනයක් පටන් ගත්ත.. ඉතින් මොකෙන්ද බොලව් ෆොටෝ ගන්නේ.. මමත් වැඩේ අතාරියේ නැහැ. අන්තිම තිතටම යනකල් වැඩ ගත්ත. කොහොම කොහොම හරි නානුඔයටත් ආව.

නානුඔය ගුවන් පාලමේ සිට.

නානුඔය කියන්නේ ඉස්සර දුම්රිය මංසන්දියක්. ඒ කිව්වේ දුම්රිය මාර්ග දෙකක් එකට එකතු වෙන තැනක්. බොහොම ඉස්සර නානුඔය ඉඳන් නුවර එලිය හරහා රාගලට පුංචි කෝච්චියක්, ඒ කිව්වේ පටු ආමාන දුම්රියක් ගමන් කරලා තියනවා. ඒ දුම්රිය මාර්ගයේ නම් දැන් ලකුණක් වත් දකින්න නැහැ. ඒ උනාට එහෙම එකක් තිබ්බ කියල කියන්න තියන සාක්කියක් තවමත් නානුඔය දුම්රිය වේදිකාවේ තියනවා. මේ තියන්නේ ඒක.

ආ හා ඔය උඩුපුස්සැල්ලාවදුම්රිය මාර්ගයට යන මගීන් මේ පැත්තට යන්න...

ඉතින් ඔහොම ගිහින් 2.50ට අපි නානුඔයෙන් පිටත් වෙලා වැස්සේම ආපහු එන්න ගත්තා. මේ ඒ.සී පෙට්ටිය ගැන කියන්න ගත්තම තව දෙයක් කියන්න ඕනේ. මීට ඉස්සර මේ උඩරට මාර්ගයේ S5 කියල බලවේග දුම්රියක් ධාවනය උනා. ඒකේ තිබ්බ සැපපහසුකම් වලට නම් ලං වෙන්නවත් මේ දුම්රිය මැදිරියට බැරි බව. ඒක ගැන ඕනේ අය මෙතනින් ගිහින් බලල එන්නකෝ..
 කොහොමින් කොහොමින් හරි අපි හැටන් වලට එනකොට බැටරි නැවත පනගන්වාගන්න බැරි වෙන්නම බැහැල ගිහින්.. ඒ නිසා අය පින්තූර ගන්න නම් බැරි උනා..

හැටන්.

ඒ වගේම තමා තව දේකුත් කියන්න ඕනේ. මේ දුම්රිය අලුත් එකක් නිසා මේකේ කට්ටිය තවම නැහැ. ඒ උනාට සාමාන්යෙන් ගොඩාක් වැඩ කරන මිනිස්සු සහ හවස පන්ති වලට සහභාගී වෙලා ගෙදර යන ළමයි යන දුම්රියන් මේ විශේෂ දුම්රිය නිසා ප්‍රමාද වෙනවා. එතකොට දුම්රිය දෙපාර්තමේන්තුව තව දුරටත් පාඩු ලබනවා ඇරෙන්න වෙන සෙතක් නැහැ. එදා ගමන ආපහු එද්දී පේරාදෙණියේදී සිග්නල් නැතිව විනාඩි 25ක් විතර ඉන්න උනා.. ඊට පස්සේ මම නුවරින් 7.10ට නාවෙලපිටිය බලා පිටත් වෙන දුම්රියෙන් ගෙදර ආවා.. හැබැයි ඒ...
..ආයෙත් දවසක මේ ගමන යන්න හිතාගෙන.